คนรักแห่งข้าฯ...

คีตากะ

พระเป็นเจ้า ! ข้าฯต้อยต่ำ ?
แต่เจ้าล้ำลึกเกินกว่าใครเขา
เจ้ายิ่งใหญ่ในสวรรค์อันแพรวพราว
เพียงรอเจ้าคืนบัลลังก์นั่งเกรียงไกร
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯอัปลักษณ์ ?
แต่ดวงพักตร์เจ้ามีหลากมากไฉน
เจ้างามกว่าเทพดาอ่าองค์ใด
ด้วยเจ้าไซร้คือฉายาแห่งข้าฯจริง
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯยากไร้ ?
แต่เจ้าไม่ขาดแคลนแม้นทุกสิ่ง
พระราชวังทรัพย์สมบัติอันแท้จริง
มากมายยิ่งเพียงรอเจ้าเนาเมืองแมน
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯไร้รัก ?
แต่เจ้าจักรู้ว่าข้าฯรักแสน
ข้าฯรักเจ้ากว่าใครในภพแดน
ด้วยเจ้าแคลนมายามุ่งหาเรา
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯอ่อนแอ ?
เจ้าเพียงแต่อ่อนไหวใจเงียบเหงา
แปดเปื้อนโลกเงียบขรึมเซื่องซึมเซา
ขอเพียงเจ้าเป็นแขนขาแห่งข้าฯพอ
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯเหนื่อยล้า ?
แต่เจ้ากล้าฝ่าภัยใจสู้หนอ
เพื่อผองชนเจ้าอดทนหาย่นย่อ
ข้าฯพะนอเคียงเจ้าจงเข้าใจ
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯโง่เขลา ?
แต่เพียงเจ้านิ่งนิจมิคิดไหว
คราเจ้าทำตามข้าฯประสงค์ไป
เจ้าจะพบตัวไซร้ไร้เทียมทาน
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯไร้พลัง ?
แต่เจ้าฟังเจ้าเข้มแข็งแกร่งห้าวหาญ
ยอมทิ้งสวรรค์ล่วงสู่แคว้นแดนกันดาร
เทพกราบกรานความกล้าข้าฯยินดี
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯทดท้อ ?
เจ้าเพียงรอเวลาเพื่อสุขี
จงถามข้าฯข้าฯจะเอ่ยเผยวจี
ทุกสิ่งที่เจ้าอยากรู้กู่ถามมา
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯเศร้าสร้อย ?
เจ้าเพียงปล่อยใจตามความโหยหา
เจ้าเบิกบานกว่าใครในโลกา
เจ้าคือข้าฯอย่าเศร้าข้าฯเข้าใจ
พระเป็นเจ้า ! ข้าฯรักท่าน ?
ข้าฯก็รักเจ้าปานกว่าขานไข
ณ ที่เจ้าเนาอยู่แห่งหนใด
ตัวข้าฯไซร้ก็อยู่นั่นจงมั่นคง...