ใบเอ๋ยใบไผ่ แผ่โค้งใบไหวลู่สู่ลมฝน ระบำดาบสีเขียวปลายเรียวมน ประกาศตนอิสระต้านวายุ ค้นนาเอ๋ยคันนา ปกคลุมผืนหญ้าใบไผ่ผุ ริ้วลม ลอยตัว มายั่วยุ วิชชุ พรายพร่าง กลางนภา ลมเอ๋ยลมฝน จากฟ้าเบื้องบนมาซัดหล้า ไผ่เอยไหวผ่อนฟ้อนรำลา แด่ใบที่ร่วงลา ทีละใบ น้ำเอ๋ยน้ำตา ฉ่ำหน้าหัวหู ดูไม่ได้ หลั่งไหล รวมตัว จากหัวใจ รดใบ ไผ่เหมือน สะเทือนสะท้าน
ฐปนวุธ 3 ธ.ค. 2551 15:33 น. - ID 121014 
1954
1
0
3 ธันวาคม 2551 15:50 น. - comment id 920923
ใบเอยใบไผ่ ยามลมไหวใบพลิ้วริ้วลมหวน ดั่งใจคนสับสนปนเรรวน ดั่งใจครวญหวนหาให้อาลัย
4 ธันวาคม 2551 07:17 น. - comment id 921080
ความเอ๋ยความรัก เจ้าสมัครชั้นตนณหนไหน
4 ธันวาคม 2551 13:29 น. - comment id 921155
แวะเอากำลังใจมาให้ครับ.. จะไผ่ป่าหรือไผ่เมือง ก็ต้องอดทนเข้มแข็ง.. เดินหน้ากันต่อไป... พายุไม่เคยโค่นกอไผ่ล้มลง เพราะไผ่มีทั้งอ่อนและแข็ง ที่ผสมกลมกลืนกันอย่างลงตัวครับ...ขอให้คุณเข้มแข็งและอ่อนโยนดังไม้ไผ่นะครับและพบแต่สิ่งดีๆเสมอ...
5 ธันวาคม 2551 22:34 น. - comment id 921536
สวัสดีค่ะ แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ
26 ธันวาคม 2551 14:10 น. - comment id 929410
ไผ่เอยไผ่เมือง ปลิดเปลื้องกิ่งใบไว้บ้านทุ่ง ผลิก้านชูไสวในเมืองกรุง แต่ก็รุ่งแค่ไผ่ในแจกัน....นะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
