โรงละครโรงใหญ่โลกใบกว้าง เป็นที่สร้างเรื่องราวพราวหลากสี หลายบทบาทที่เป็นเล่นให้ดี ตามวิถีแห่งธรรมน้อมนำใจ เราเขียนบทกฎเกณฑ์เป็นตัวชี้ ชั่วหรือดีมีหรือจนอาจทนไหว หากฝึกฝนจนกล้าพายุใด พัดหัวใจก็ยังต้านทัดทานลม รู้หน้าที่ตามบทกำหนดแน่ หมั่นดูแลความคิดจิตสุขสม ไม่ปล่อยใจตามกระแสแพ้จ่อมจม ต้องขื่นขมจมแย่แพ้ทุกทาง อยากพบสุขคิดดีมีสุขแน่ บทพ่ายแพ้แก่อยากยากสะสาง หากปล่อยใจตามอยากลำบากนาง อาจอ้างว้างทางชีวิตเดินผิดไป เขียนหัวใจให้อยากหากต้องสู้ เขียนให้รู้ช่องทางสว่างใส เขียนให้ตนรู้ชอบกอรปการใด เขียนด้วยใจ....ให้เพียร..เขียนบทงาม โรงละครโรงใหญ่หากใจแพ้ ชีวิตแก้ยากนักมากคนหยาม อยากพบสุขคิดดี ทำดีตาม ทุกโมงยาม...สุขสงบ..พบแสงธรรม ๒๑ มกราคม ๒๕๕๒
ครูพิม 21 ม.ค. 2552 10:52 น. - ID 122402 
2888
36
0
21 มกราคม 2552 11:11 น. - comment id 938775
เข้ามาชมละคร โรงใหญ่คะเพื่อนพิม ละครโรงนี้สอนใจได้ดีมากค่ะเพื่อน เราเล่นไปตามบท แต่บทที่เราเล่นต้องมีความจริงประกอบ เพราะนี่คือตัวเราเอง ไม่ใช่ตัวละครในโรงใหญ่ค่ะ เยี่ยมมากเพื่อนรัก จุ๊บๆๆ สามที พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อิอิ จริงๆนะ ไม่อยากได้หอกนะที่ 1 แต่มังได้เอง อาเฮียอย่าว่าหนูน๊า...
21 มกราคม 2552 11:12 น. - comment id 938776
เคยฟังเพลง ละครชีวิต ค่ะ พี่พิม เท่าที่เห็นมันเป็นจริงค่ะ พี่
21 มกราคม 2552 11:13 น. - comment id 938777
อะเจ๊ยย.พิมพ์ผิดอีกแระเรา.. หรอก แก้จากหอก ไม่เอาหอกหรอกฉานกลัว..
21 มกราคม 2552 11:29 น. - comment id 938796
สวัสดีค่ะ ในละครโรงใหญ่..ตัวละครแต่ละตัวแสดงตามบท แตกต่างกันไปหลายหลากแต่ชีวิตจริงก็คงไม่แ แตกต่างจากละครบางเรื่อง ดูแล้วพิจารณา แยกแยะนำเอาสิ่งที่ดีๆมาใช้ได้.......... เยี่ยมค่ะ....
21 มกราคม 2552 11:41 น. - comment id 938802
21 มกราคม 2552 12:37 น. - comment id 938817
โรงละครใหญ่ที่ไม่มีบทบาทเขียนกำหนดไว้ แต่ละคนก็ต่างแสดงตามความรู้สึกและ ความคิดของตัวเอง แต่มีกรอบของความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเป็นตัวกำหนดค่ะ
21 มกราคม 2552 12:46 น. - comment id 938824
ละคร เป็นผู้แสดงได้บทร้าย เป็นผู้ชม ดูไม่เป็น ก็เครียดนะคะ เพลงเพราะจังนะคะ
21 มกราคม 2552 12:55 น. - comment id 938829
ทำตามบทบาทที่ได้รับ อย่านอกบท เพราะคนอื่นก็ทำตามบทบาทของ แต่ละคน นอกบทคนเดียว คนอื่นไม่เข้าใจ มีหวังละครแสดงไม่เข้ากัน สุดท้ายก็ล่ม แล้วจะสนุกอะไร
21 มกราคม 2552 13:55 น. - comment id 938844
โลกนี้คือละครโรงใหญ่..ต่างคนก็ต่างแสดงบทบาทของตัวเองไป..แต่อย่าเผลอไผลไปแสดงบทบาทอื่นที่ฝืนธรรมชาติ...จะทำให้โลกนี้วุ่นวาย... บทกลอนของครูพิม..มีความหมายดีครับ...
21 มกราคม 2552 14:25 น. - comment id 938857
แวะมาดูละครครูพิมค่ะ จะเก็บเอาไว้เตือนใจตัวเอง ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆที่มีมาให้อ่าน
21 มกราคม 2552 15:31 น. - comment id 938892
แม่อ้อ..หนูจะเล่นเป็นนางเอกค่ะอิอิอิ
21 มกราคม 2552 16:07 น. - comment id 938910
โลกนี้คือละคร หลากบทตอนหลายอารมณ์ผสมผสาน เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวทดท้อทรมาน บ้างล้มลุกคลุกคลานบ้างรานใจ หลากบทบาทวาดไว้ใครกำกับ ใครเคลื่อนขับบทชีวิตคิดสงสัย ใครกำหนดให้เล่นความเป็นไป แล้วเมื่อไหร่บทชีวิตจะปิดลง
21 มกราคม 2552 16:54 น. - comment id 938948
มันเป็นความสุขผ่านอักษรนะค่ะ คงจะคล้ายๆกันมั้งคนในบ้านนี้
21 มกราคม 2552 17:58 น. - comment id 939014
21 มกราคม 2552 18:08 น. - comment id 939023
แวะมาทักทายยามเย็นค่ะ คุณครูพิม
21 มกราคม 2552 18:16 น. - comment id 939032
จงคิดดีทำดีมีความสัตย์ ช่วยเหลือรัฐพัฒนาตามหน้าที่ ทั้งประหยัดอุตสาหะมานะดี กตัญญูกตเวทีนี่ยิ่งต้องทำ ......ยึดถือไว้ตลอดค่ะ..แต่..แต่ เรื่องประหยัดนี่..ทำไม๊ ทำไม มีแต่เรื่องใช้ตังค์..อิอิ.. .....กลอนดี เพลงดี มีสาระจ้ะ
21 มกราคม 2552 19:02 น. - comment id 939050
คำว่า ชีวิตคือละคร เป็นคำที่สะท้อนชีวิตได้ดีเหลือเกิน แต่จะมีสักกี่คนกันที่สามารถ เข้าถึง ความหมายที่ว่านี้ และเห็นว่าละครนี้แท้ที่จริงแล้วก็ ไม่ได้ต่างอะไรจากการฝัน เป็นการฝันที่ต่อเนื่องยาวนาน ทั้ งกลางวันและกลางคืน ทั้งในตอนตื่นและตอนหลับ พวกเราล้วนขยับตัวอยู่ในนั้น ช่างเป็นฝันอันบรรเจิดชวนให้ หลงใหลเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ จนออกมาเป็นละคร ฟอร์มใหญ่ อันสุดแสนอลังการ นี่คือผลงานอันยิ่งใหญ่ที่คน ทั้งหลายได้ร่วมกันสร้างสรรค์ เป็นผลงานที่มี ผู้หวังดี เข้ามา ทำหน้าที่กำกับการแสดง บางฉากที่ทำท่าว่าจะออก มาแรง ก็มักจะถูกปรับแก้ ทั้งนี้เพื่อให้เป็นไปตามกระแส และเป็นไปตามใจของผู้ชม โดยที่ไม่มีใครสนใจใยดีว่าผู้ แสดงจะคิดหรือรู้สึกอย่างไร จะเกิดอะไรขึ้น? หากอยู่มาวันหนึ่งผู้ แสดงต่างก็ ถอดใจ ไม่ยอมสวมบทบาท ไม่สามารถ แสดงละครเรื่องนี้ต่อไปได้ ต่างพร้อมกันตะโกนออกมาว่า พอกันทีๆ กับละครเรื่องนี้ ปิดฉากกลับมาอยู่ในโลกแห่ง ความเป็นจริงกันซะที แต่ เดี๋ยว . . . ช้าก่อน อย่าเพิ่งด่วน ใจร้อน รีบลงมาจากเวที นั่นเป็นเสียงที่มาจากผู้ชม และผู้ที่ ทำหน้าที่กำกับการแสดง พวกเขายอมรับอย่างตรงๆ ว่า ยังไม่พร้อมที่จะรับมือกับชีวิตจริง ต้องการจะประวิงเวลาเอาไว้ เพื่อจะ ได้อยู่กับความฝันนี้ไปนานๆ ให้ได้อยู่กับฝันนานเท่าที่จะทำได้ นั่นคือคำร้องขอของพวกเขา เขาพูดว่า พวกเรายังไม่พร้อมที่ จะเผชิญหน้ากับความเป็นจริง จงแสดงต่อไปเถิด เพราะละครเ รื่องนี้ไม่ได้เขียนบทตอนจบไว้ จะเขียนตอนจบไว้ได้อย่างไร ในเมื่อมันคือ ละครชีวิต ของเรา.
21 มกราคม 2552 19:58 น. - comment id 939071
บทวันนี้ดีจริงยิ่งกว่าพรุ่ง จะเรืองรุ่งหลุดร่วงจากบ่วงฝัน อยู่ที่มีลมหายใจให้ฝ่าฟัน จึงเปลี่ยนฝัน..เปลี่ยนทางอย่างหมายปองสวัสดีค่ะครูพิม...มาดูละครเรื่องสำคัญ ละครโรงนี้ต่างคนต่างต้องเล่นบทของตนให้ดีที่สุดจึงจะน่าชม
21 มกราคม 2552 20:30 น. - comment id 939077
ผมเคยอ่านเรื่อง โลกนี้คือละคร ของหม่องเจ้า อากาศดำเกิง (ไม่รู้จำชื่อถูกหรือไม่) นานแล้วคับ ยังมีความประทับใจที่เหลืออยู่จนถึงวันนี้ ละคร...โรงใหญ่ มีข้อคิดดีคับ กลอนก็เยี่ยม อยู่แล้ว กทม ไม่หนาวแล้วคับ ที่นั่นยังหนาวแค่ใหนเอ่ย ทราบแล้วเปลี่ยน
21 มกราคม 2552 20:51 น. - comment id 939099
ทุกบทบาทคือบทแบบทุกแบบบท เรากำหนดบทละครซ่อนศึกษา คุณธรรม คุณ-น่ะ-ทำ คู่ธรรมา ธรรมจักพา ผาสุก ทุกข์พร่าเลือน ขุมความคิดพินิจนัยไขสาระ ขับปะทะมโนภาพกำซาบเสมือน ระนาบแน่วแน่นหนักคือหลักเตือน คอยคลี่เคลื่อนคุณธรรมครอบค้ำครอง เสี้ยวชีวิตเพียงวิฯที่ผลิพบ อาจบรรจบจุดจบเป็นศพสยอง ทุกทีท่า ควรคิดใคร่รู้ไตร่ตรอง ทุกมุมมอง ครรลองแม่นถึงแก่นธรรม หลบหลีกลี้ลีลาความบ้าคลั่ง รวมแผนผังพลาดผิดจิตถลำ ถลาเลื่อนเคลื่อนคล้อยลบรอยดำ สู่เรื่องร่ำธรรมเรื้อง เรื่องนิรันดร์ ฯ
21 มกราคม 2552 20:53 น. - comment id 939100
ผมไม่ชอบดูละครอ่ะครับ... ขอบคุณนะครับครู รู้สึกดีครับ..
21 มกราคม 2552 20:54 น. - comment id 939103
สวัสดีค่ะ แก้วประภัสสร โรงละครโรงนี้..มีเราเป็นผู้เขียนบทเอง.. แสดงเอง..และกำกับเอง..อาจจะมีบางฉากบางตอน ที่มีคนเขียนบทให้..กำกับการแสดงด้วย.. แต่เราก็ต้องรับผิดชอบบทบาทของตนเอง และแสดงให้ดี..ไม่แสดงเกินบทบาท และไม่ก้าวก่ายบทของคนอื่นเนาะ.. อิอิ..น้ำลายติดแหละอิอิ.. ทานข้างยังนะ..
21 มกราคม 2552 21:15 น. - comment id 939108
21 มกราคม 2552 21:17 น. - comment id 939109
21 มกราคม 2552 21:20 น. - comment id 939111
21 มกราคม 2552 21:21 น. - comment id 939112
21 มกราคม 2552 21:30 น. - comment id 939115
21 มกราคม 2552 21:33 น. - comment id 939116
21 มกราคม 2552 21:36 น. - comment id 939118
21 มกราคม 2552 21:45 น. - comment id 939124
21 มกราคม 2552 21:46 น. - comment id 939128
21 มกราคม 2552 21:52 น. - comment id 939133
21 มกราคม 2552 21:53 น. - comment id 939134
กำลังดูละครพอดีเชียว ละครถ่ายทอดจากชีวิตจริงๆ คนชอบละครแบบรันทดมากๆ ประเภทนางเอกดีมากๆเหมือนโง่มาก ยิ่งมีคนชอบมากๆ เหมือนชีวิตคนเราจริงๆ
21 มกราคม 2552 22:01 น. - comment id 939138
21 มกราคม 2552 22:04 น. - comment id 939142
21 มกราคม 2552 22:06 น. - comment id 939145
ดีใจจังค่ะ ที่น้องนางฟ้า..ชอบ..และโดนใจน้อง.. สบายดีนะคะ..ขอบใจนะที่แวะมาเยี่ยมพี่สาว.. คิดถึงน้องเสมอนะคะ..
21 มกราคม 2552 22:09 น. - comment id 939147
21 มกราคม 2552 22:14 น. - comment id 939151
21 มกราคม 2552 22:29 น. - comment id 939160
21 มกราคม 2552 22:44 น. - comment id 939167
21 มกราคม 2552 23:11 น. - comment id 939176
21 มกราคม 2552 23:15 น. - comment id 939178
21 มกราคม 2552 23:17 น. - comment id 939179
21 มกราคม 2552 23:19 น. - comment id 939180
22 มกราคม 2552 00:07 น. - comment id 939190
22 มกราคม 2552 05:10 น. - comment id 939220
22 มกราคม 2552 05:59 น. - comment id 939228
หวัดดีค่ะน้องพิม ในละครโรงนี้พี่ไม่รู้จะวางตัวเองตรงไหน ขอเป็นธรรมชาติดิน หิน ทราย ลมแสงแดด ฯลฯที่เป็นธรรมชาติแล้วกันค่ะ โลกนี้คือโรงละครซ่อนทุกสิ่ง ทั้งเท็จจริงหลายหลากมากจริงหนอ คนที่โกงยิ่งกินมิเคยพอ จนจึงรอวันตายรอสายธาร อุปถัมภ์ค้ำจุนคอยกูลเกื้อ คอยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แต่ลูกหลาน คนไม่มีพวกพ้องต้องซมซาน แม้ทำงานมากมายก็ไร้ดี คนทำงานด้วยมือถือความสัตย์ ฤาจะสู้ลิ้นตวัดไร้ศักดิ์ศรี คนทำงานด้วยใจรักไหนจักดี คนที่มีแต่ประจบพบชอบเอย นี่แหละคือสังคมไทยหาได้ง่าย คนคดโกงมากมายถูกเพิกเฉย เพียงผู้ใหญ่บอกว่าปล่อยไปเลย มึงจงเฉยอย๋ารู้เด็กกูเอง ขอโทษนะคะที่พี่ใช้คำไม่สุภาพ น้องพี่สบายดีนะคะอากาศอุ่นขึ้นแล้วเนาะ
22 มกราคม 2552 07:57 น. - comment id 939264
22 มกราคม 2552 11:29 น. - comment id 939362
22 มกราคม 2552 11:31 น. - comment id 939364
22 มกราคม 2552 12:03 น. - comment id 939384
ละครโรงใหญ่...ทำกันไปตามหน้าที่ สุข ทุกข์ เหนื่อยล้าเต็มที หน้าที่คือสิ่งสำคัญ.... อ้าว...เขียน 3 วรรค จบความเลย.. ไม่ใช่นิราศนะกิตติกานต์..ครูพิมคะ.... ขอเป็นนางเอกสักพักได้ไหม ขอผู้ช่วยนางเอกด้วย...เหนื่อยจัง ขอพระเอกด้วย.ค่ะ..นิสัยดี..ใจดี....อบอุ่น ขอนะๆๆๆ อิอิ...
22 มกราคม 2552 12:28 น. - comment id 939413
22 มกราคม 2552 12:32 น. - comment id 939416
22 มกราคม 2552 12:38 น. - comment id 939429
22 มกราคม 2552 21:41 น. - comment id 939712
ครูพิม....เราสามารถกำหนดตัวเองได้ครับ ว่าจะเล่นบทไหน..อิ อิ ... แต่บางทีเรามักจะลืมตัว..ว่าแท้จริงเรารับบทอะไร.. เพลงเพราะดีครับ..อันนี้เสียงอรวี นำมาร้องใหม่ใช่ไหม เพราะดีครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
