ทั้งสองตามืดบอดดำสนิท โลกมืดมิดจิตหดหู่รู้ไฉน อยู่โดดเดียวเดียวดายไม่มีใคร ลูกหลานไม่ดูแลเพราะแม่จน แม่ไม่มีสินทรัพย์ที่จะให้ แม่ไม่ใช่เศรษฐีรวยเหลือล้น แม่เป็นเพียงชาวนาคนจนจน ลูกทุกคนจึงไม่แลแต่แม่คอย แม่ไม่หวังที่จะอยู่อย่างเศรษฐี แค่ขอมีลูกสักคนให้อาศัย แม่ไม่หวังจะอยู่บ้านสิวิไร แค่ขอให้ลูกสักคนทนเลี้ยงดู แต่ตอนนี้ไม่มีแม้ป้องลมเป่า พายุเข้าฝนสาดมาไม่อาจหนี ตามืดบอดเงินติดตัวก็ไม่มี ทุกวันนี้อยู่อย่างไรใครเห็นกัน ลูกบอกว่าไปหางานที่กรุงเทพ อยู่สุขเสพแสงสีที่ไฉน ลืมกลับมาหาแม่แก้วขวัญใจ ไม่มีเงินไม่เป็นไรให้กลับมา จนบัดนี้หญิงชราคนแก่แก่ นั่งชะแง้คอยลูกกลับมาหา นั่งรอคอยวันที่ลูกจะกลับมา แต่ตอนนี้เจ้าลูกยาอยู่ที่ใด
ภัทราภา 31 มี.ค. 2552 18:07 น. - ID 124689 
961
1
0
31 มีนาคม 2552 18:41 น. - comment id 969148
เศร้าค่ะ ไม่รู้จะพูดว่าไง
1 เมษายน 2552 10:13 น. - comment id 969423
สวัสดีค่ะอ่านแล้วก็คิดถึงตัวเองค่ะ นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้กลับบ้านไปหาพ่อและแม่ แต่ไม่ใช่เพราะหลงลืมหรือทอดทิ้งนะคะ เป็นเพราะด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง ได้แต่ติดต่อไป หากมีโอกาสเมื่อไหร่จะกลับไปพักกับท่านสักสองสามวันค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
