คนดี.....หรือ.....คนบ้า

ภัทราภา

ท่ามกลาง แสงแดดเผา
ร้อนระเร่า เคล้าเปลวไฟ
ผู้คน  เดินฝักใฝ่
มุ่งหน้าไป  ดั่งใจปอง
หน้าตา  ล้วนหลากหลาย
เหล่าหญิงชาย  เพื่อนทั้งผอง
แต่งตัว  พอทำนอง  
แต่ลองมอง  ดูตัวเรา
ผมเพล่า ดูยุ่งเหยิง
เซอะกระเซิง  เหลือจะเศร้า
ใส่เสื้อ  ขาดเก่าเก่า
สีเทาเทา  เคล้าซีดจาง
เดินอยู่  ข้างถนน
มีแต่คน  เดินออกห่าง
สายตา  ไม่ไว้วาง
มองขวางขวาง  บ้าหรือดี
กางเกง   ยีนต์ขาดขาด
ซักจนปราศ  จากสี
รองเท้า  ไร้ดีกรี
อีแตะนี้  ที่นำทาง
นั่งพัก  ข้างถนน
หลบแดดฝน  พอให้ซ่าง
นั่งร้องเพลง  พลางพลาง
เหรียญบางบาง  ก็ลอยมา
ผมนี้  แปลกใจนัก
ยากจะหัก  ใจให้หา
มองคนเพียง  หน้าตา
ไร้ราคา  เหมือนขอทาน
ผมนี้  เงินเดือนน้อย
จึงค่อยค่อย  สร้างถิ่นฐาน
ไม่ใช่  คนขอทาน
อย่ามองผ่าน  เพียงภาพคน
ผมนี้  จิตใจดี
ชอบทำบุญ  ทำกุศล
ชอบช่วย  เหลือผู้คน
เพียงแค่จน  เท่านั้นเอง
ไม่เคย  ผูกเน็คไท
ใส่สูทใหม่  ดูมาดเด่น
ไม่เคย  ใส่แบรนด์เนม
อย่างอิ่มเอม  ภาคภูมิใจ
คนเรา  แต่งตัวดี
ใช่จะดี  เหมือนนิสัย
ต้องมอง  ที่จิตใจ
ที่ไม่ใช่ ความรวยจน