กาพย์ฉบัง ๑๖ อุทิศแด่แรงงานทิ้งทุ่ง เมื่อยามกลับสู่มาตุภูมิในยามวสันต์ เก็บไมตรีรวีอุ่น อิ่มข้าวอิ่มบุญ รักแรกรุ่นฤดูเกี่ยว เก็บหยาดเหงื่อเจือคมเคียว เก็บรวงข้าวเรียว เหน็บเหนี่ยวใจใส่ยุ้งฉาง เก็บกองฟืนกระโจมฟาง ฝันคว้างลานลาง รอยอ้างว้างรวงข้าวหลง หากรักสลักมั่นคง บ้านนาป่าดง พงศ์เผ่าเกษตรกรรม จึงเพ้อพร่ำลำนำ ลอยลมพรมจำ ตอกย้ำนำผองจรคืน จำได้ไหมไฟกลางคืน ก่อกองควันฟืน สะอื้นไห้ใครโกงข้าว จำได้ไหมใต้หมู่ดาว ดึกดื่นสกาว น้องสาวพี่ชายหมายชม พ่อแม่แก่เฒ่าอบรม แข่งเสียงระงม ระงำงามหรีดหริ่งพนา จำได้นอกชานชายคา แสงตะเกียงส่องฟ้า ส่องหน้าหยาบกร้านงานหนัก จำได้ไหมไออุ่นรัก มอบให้ใจภักดิ์ สลักจำวันแรมรา วันฝนตกไม่ทั่วฟ้า เปียกฝนน้ำตา นกนาทิ้งถิ่นบินจร สู่เมืองใหญ่ไพร่นคร ไปซุกซบซอน กอดหมอนเข่าเศร้าโศกนัก ไปรุ่งไปล่มจมปรัก สิ้นผองร้องทัก ทะลักคำย่ำศักดิ์ศรี ไปเหน็บหนาวร้าวฤดี ตกตมอเวจี ว่ายเวิ้งวารีสังคม วันราคาข้าวล่มจม ร่ำไห้ระงม หริ่งเรไรตรมเดียวดาย เธอจำได้แล้วใช่ไหม ดวงตาพร่าใคร เอ่อซึ้งห่วงใยน้ำพราย จับมือฉันฝันอย่าสลาย ฉันอยู่คู่กาย จุดหมายบ้านนาพาคืน ไปเริงเล่นสายลมครืน ก่อกองไฟฟืน หลับตื่นกลางทุ่งรุ่งรวี ลืมฝันร้ายป้ายราคี หมอพื้นเมืองดี มอบไมตรีรักษามิตร อภัยคนเมืองโรคจิต ย่ำยีชีวิต ไม่ติดข้องหมองใจกัน เธอจำได้คล้ายหลับฝัน น้ำตาเอ่อพลัน อกสั่นสวมกอดพรอดไห้ กระซิบเบาเบาหนาวใจ อยากผิงอิงไอ กองไฟคืนจันทร์วันเพ็ญ น้ำตาพลอยพร่ากระเซ็น แผ่นมือเยือกเย็น กลับอุ่นผ่าวเร่าอบร้อน ควายน้อยเถียงนาอาวรณ์ ลอมฟางสะท้อน ออดอ้อนต้อนรับกลับนา! ---------------------------------------- ลมร้อนผ่อนลาฟ้า วสันต์ลีลามาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง หากเป็นสัญลักษณ์ให้แรงงานทิ้งทุ่งคืนสู่มาตุภูมิ กลับมาสู่ความหมายนิรันดร์แห่งข้าวปลา มนต์เพลงแห่งฤดูกาล บรรเลงเพลงเรียกกลับ ลอมฟางกองฟืนเดียวดายจะกลับมามีชีวิตอีกครา ด้วยจิตวิญญาณแห่งเจ้าของท้องทุ่งอย่างแท้จริง หาใช่นายทุนหรือพวกทาสวัตถุนิยม เสียงขลุ่ยแผ่วแว่วมาบอกข่าวน้ำท่าในยามนี้ ฟางฟืนเก็บไว้จักได้ก่อไฟควันโขมงไล้หลังคา พระจันทร์แรมค่ำคืน ส่องดวงหน้าแห่งความปิติ ใบตองข้าวกล้ารอการกลับมาของหนุ่มสาวชนบท ด้วยรักและเป็นแรงใจให้หนุ่มสาวชนบท กับในวันนี้ที่ได้รู้ว่า....... ท้องทุ่งนั้นความฝันมิเคยสลาย ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ ๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๒
ลำน้ำน่าน 31 พ.ค. 2552 00:38 น. - ID 126342 
2130
7
0
31 พฤษภาคม 2552 07:26 น. - comment id 992730
มาอ่านกาพย์ งามพรรณราย และความหมายคุณค่าอนันต์นัก ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ผ่านกวีภาพกาพย์กานท์ ครับ
31 พฤษภาคม 2552 08:10 น. - comment id 992747
ผลงานยอดเยี่ยมอีกแล้วท่าน
31 พฤษภาคม 2552 09:38 น. - comment id 992811
คนเอย...ผู้เคยอยู่.... กลับสู่ที่เดิมเมื่อไปจาก การพลัดการพราก ถูกทิ้งไว้ในกรุง กลับมาบ้าน... กลับมาทานข้าวในหม้อถ่านไฟหุง สบตาพ่อแม่ป้าลุง มาเหยีบดินบ้านเรา อุ่นเอย...อุ่นไอรัก... หอมนักอ้อมรักเก่า กลับมากลับมาแนบเนาว์ ยามวสันต์ฝนโปรยปาย เถียงนา...ควายน้อย... เจ้าคอยอยู่ที่บ้าน เจ้าคอยนานไหม เส้นฟางสายใจ หอมนักไอดินกลิ่นนา งดงามคับพี่ ยามนี้เป็นฤดูทำนา ผู้คนกลับบ้านกันมากมาย อยากให้ใครๆที่กลับมาได้อ่าน และยลความไฟเราะของ "ท้องทุ่งนั้นฝันมิเคยสลาย" ไม่เคยสลายไปไหนเลยจริงๆ.....
31 พฤษภาคม 2552 09:42 น. - comment id 992817
อบอุ่นกับถ้อยร้อยรจนา แวะมาชื่นชมค่ะ
31 พฤษภาคม 2552 13:06 น. - comment id 992907
31 พฤษภาคม 2552 14:07 น. - comment id 992919
อยากอยู่สมัยนั้นเหมือนกัน รู้สึกว่าจะมีแต่ สิ่งดีๆ และเรียบง่ายคะ คงจะมีความสุขนะคะ ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมคะ
31 พฤษภาคม 2552 14:50 น. - comment id 992932
สวัสดีครับ.. รอมานานนะครับ ลำน้ำน่านกลับมาไม่เคยเลยที่จะทำให้ ผมผิดหวัง..ของฝากทุกครั้งน่าชื่นชม ยิ่งนักครับ
31 พฤษภาคม 2552 19:13 น. - comment id 993010
แก้วประเสริฐ.
31 พฤษภาคม 2552 19:25 น. - comment id 993015
1 มิถุนายน 2552 21:52 น. - comment id 993500
ภาพสะท้อนแห่งวิถีเกษตรกรรมของชาวชนบท ถูกถ่ายทอดด้วยภาษาที่พลิ้วไหว ง่ายงามของบุรุษแห่งสายน้ำ ยิ่งชวนให้ลุ่มหลงมนต์เสน่ห์แห่งท้องทุ่ง ด้วยเอกลักษณ์ที่มีลีลาเฉพาะตัว ทุกครั้งที่ได้อ่านผลงาน จึงเหมือนกับได้สัมผัสกับภาพบรรยากาศที่ผู้เขียนพรรณนา ขอขื่นชมในผลงานครับ
2 มิถุนายน 2552 10:24 น. - comment id 993630
หอมกลิ่นทุ่งสิ้นใครทิ้งใจจาก ไปลำบากยากไหนในเมืองหลวง ถึงฤดุกู้นาว้าเหว่ทรวง ไปลับล่วงห่วงใครไยทิ้งรวง
5 มิถุนายน 2552 15:51 น. - comment id 995375
ขอบคุณครับ ขอบคุณทุกท่านที่ส่งกำลังใจให้กันเสมอมาครับ ขอบคุณธันวันตรี สำหรับกำลังใจที่มอบให้ด้วยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
