***นามรูปกายร่างล้วน ปรวนแปร คงแต่บาปบุญแบ บ่มสร้าง สูงศักดิ์ต่ำตาแล เลวไพร่ ใครบ่อาจเอาอ้าง มั่นไว้อัตตา ***ทุกข์ใดในต่ำใต้ โลกา ทุกข์แก่เจ็บกายา ค่ำเช้า ทุกข์พรากห่างสุดา เดียวพี่ ทุกข์แต่กิเลสเร้า รุ่มร้อนทุกคน ***ตัวตนตามแต่งแต้ม เติมงาม ตัวย่อมยึดยอมตาม โง่เหง้า ลาภยศใช่ยืนยาม ยันอยู่ มีเสื่อมคลายทรามเศร้า บ่นห้ามฤาไหว ***มนุษย์พรหมยมโลกนั้น ภพไตร เวียนว่ายกระแสไป อ่อนล้า พุทธองค์เอ่ยธรรมนัย สัจสี่ พาหมู่สัตว์เบิกฟ้า ล่วงพ้นทุกข์ภูมิ ***ศีลปัญญาสว่างล้ำ ทิพย์ญาณ นำส่องสัตว์สันดาน ผ่านเศร้า ตัดเสี่ยซึ่งพาลมาร มวลหมู่ เห็นแจ่มอริยเจ้า แม่นแท้นิพพาน
ปติ ตันขุนทด 29 ก.ย. 2552 15:10 น. - ID 129519 
2553
2
0
30 กันยายน 2552 08:43 น. - comment id 837612
พิมพ์ผิด แก้ให้ด้วยครับ แก้เป็น พาหมู่สัตว์เบิกฟ้า ตัดเสียซึ่งพาลมาร
29 กันยายน 2552 15:26 น. - comment id 1045016
ตัดเสี่ยจากจิตได้ ....... ฉันใด โลภรักโกรธหลงใหล .. รุ่มร้อน ย่อมพ้นอัตตาไกล ....... ต้นแห่ง สติแล ปลดบ่วงโซ่ยอกย้อน ... ยั่วเย้ากิเลสนาม แหะๆ โคลงพามาอีกแหละ ขออภัย
29 กันยายน 2552 15:58 น. - comment id 1045034
อยากปฏิบัตติธรรมให้ถึงขั้นนิพพาน แต่มาร และกิเลส ยังเยอะอยู่ค่ะ แค่ถือศีลห้าของฆราวาสให้ได้ นับว่าเก่งนะคะ คุยกับคุณปติ แล้วสบายใจ ใฝ่ทางธรรมะ อยากหัดแต่งกลอนธรรมะบ่อยๆ สอนตนเอง ใช้คำไม่ค่อยถูก ขอศึกษาจากท่านปติด้วย การให้ธรรมทาน เป็นทานอันสูงสุดนะคะ
29 กันยายน 2552 21:30 น. - comment id 1045116
ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน..นะโลกใบนี้ นี่เป็นสัจธรรมอีกข้อ...แม่นบ่..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
