เพียงสายลมโบกไหวสั่นใจวุ่น ธุลีฝุ่นบดบังนั่งกังขา สร้างตัวตนบนฐานรากจากมายา ย่อมไขว่คว้าอากาศธาตุปราศสิ่งใด หลงยึดถือดื้อเอาว่าเขามี ทั้งทั้งที่ตนว่างร้างไฉน ทุกข์จึงเกิดเตลิดหลงเข้าพงไพร ถูกหนามไหน่แทงทิ่มเลือดปริ่มเปื้อน สิ่งแวดล้อมลวงหลอกกลับกลอกซ้ำ ด้วยถ้อยคำแห่งมารพานเชือดเฉือน เขาสมมุติกุกันจนฟั่นเฟือน เราพลันเลือนตามเขายิ่งเมามัน แกว่งจนเซแทบทรุดยากหยุดยั้ง แต่เพียงนั่งมองตนบนรอยฝัน พบความบ้าพาจิตวิปริตอัน เพราะยึดมั่นความลวงพ่วงใจตน ฟ้ายังสูง ดินยังต่ำ ลำธารไหล ระหว่างใจสงบนิ่งอิงเหตุผล สักแต่ว่าหาเกี่ยวข้องล่องตามชล ย่อมหลุดพ้นภาพฝันอันเลื่อนลอย.... พุทธพจน์ : คนเขลาย่อมเดือดร้อนว่า บุตรของเรามีอยู่ ทรัพย์ของเรามีอยู่ ก็ตนของตนยังไม่มี บุตรและทรัพย์จักมีแต่ที่ไหน ? (ตนประกอบด้วยธาตุ 4( ดิน น้ำ ลม ไฟ) และขัณฑ์ 5 (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) มีธรรมชาติว่างเปล่าหาแก่นสารสาระมิได้)
คีตากะ 12 เม.ย. 2556 21:43 น. - ID 135327 
1142
1
0
14 มิถุนายน 2553 05:41 น. - comment id 1136063
"ในความไม่มีอะไรนั้น มันมีอะไรอยู่ ถ้าในความไม่มี ไม่มีอะไรแล้วไซร้ ความมีจักมีได้อย่างไร?"
14 มิถุนายน 2553 09:08 น. - comment id 1136116
14 มิถุนายน 2553 14:23 น. - comment id 1136180
14 มิถุนายน 2553 23:25 น. - comment id 1136339
แวะมาอ่านผลงานคุณภาพค่ะ
15 มิถุนายน 2553 06:12 น. - comment id 1136390
มาชื่นชมผลงานครับผม
15 มิถุนายน 2553 11:08 น. - comment id 1136454
16 มิถุนายน 2553 08:29 น. - comment id 1136663
16 มิถุนายน 2553 15:23 น. - comment id 1136864
หายไปนานเน้อ....สบายดีเปล่า ปล.รูปสุดท้ายเห็นแล้วหดคอโดยบัดดล
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
