การัณยภาส

30 ตุลาคม 2553 21:16 น. - comment id 1165602

งดงามและไพเราะมากค่ะ

Gemini58

30 ตุลาคม 2553 23:10 น. - comment id 1165674

สวัสดีคะ คุณคีตากะ
โดนใจเจมิไน
ใช้คำไพเพราะ
อ่านแล้วฝัน(หวาน)ตามเลยคะ

ระพินทร์

31 ตุลาคม 2553 11:13 น. - comment id 1165771

เป็นคู่ครองซึ้งซาบตราบนิรันดร์
แม้นโบสถ์มั่นเสาคงดำรงขัย
เป็นแบบอย่างให้ยึดอยู่ทุกคู่ใคร
ผ่านให้ได้ ทุกข์ทบ ที่พบเจอ.

บทกลอนงดงามมีความหมายครับ.

:)

วลีลักษณา

31 ตุลาคม 2553 16:14 น. - comment id 1165823

สวัสดีค่ะ คุณคีตากะ

ไพเราะค่ะ

กระบี่ใบไม้

31 ตุลาคม 2553 19:53 น. - comment id 1165862

ยอดขอรับ

คีตากะ

31 ตุลาคม 2553 22:21 น. - comment id 1165892

ขอบคุณทุกท่านครับ

กุหลาบขาว

1 พฤศจิกายน 2553 15:06 น. - comment id 1166001

แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ...

เฌอมาลย์

2 พฤศจิกายน 2553 21:25 น. - comment id 1166228

หลี่เหม่ยจิน

7 พฤศจิกายน 2553 22:42 น. - comment id 1166767

จากหนังสือเรื่อง THE PROPHET 
โดย คายิลยิบราน

แล้ว อัลมิตรา ก็ถามต่อไปว่า " การแต่งงาน " เล่าพระคุณท่าน 
และท่านตอบว่า
เธอเกิดมาด้วยกัน และเธอก็จะอยู่ด้วยกันต่อไป เธอจะอยู่ด้วยกันแม้เมื่อปีกขาวของความตายปัดกวาดวันคืนของเธอให้กระจัดกระจายไป
ถูกแล้ว เธอจะอยู่ด้วยกัน แม้ในความทรงจำอันสงัดของพระเป็นเจ้า
แต่..ขอให้มีช่องว่างในการอยู่ด้วยกันของเธอ
และ ขอให้กระแสลมแห่งสวรรค์โบกโบยไปมาระหว่างเธอ
จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรัก
และขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเธอทั้งสอง
จงเติมถ้วยของกันและกัน แต่อย่าดื่มจาถ้วยเดียวกัน 
จงให้ขนมปังแก่กัน แต่อย่ากัดกินจาก้อนเดียวกัน
จงร้องและเริงรำด้วยกัน และจงมีความบันเทิง แต่ขอให้แต่ละคนได้มีโอกาสอยู่โดดเดี่ยว
ดังเช่นสายพิณนั้น ต่างอยู่โดดเดี่ยว แต่ว่าสั่นสะเทือนด้วยทำนองดนตรีเดียวกัน

จงมอบดวงใจแต่มิใช่ต่ออีกฝ่ายหนึ่ง
เพราะหัตถ์แห่งชีวิตอมตะเท่านั้น ที่จะรับดวงใจของเธอไว้ได้
และจงยืนอยู่ด้วยกัน แต่ว่าอย่าใกล้กันนัก
เพราะว่าเสาของวิหารนั้น ก็ยืนอยู่ห่างกัน
และต้นโพธิ์ ต้นไทร ก็ไม่อาจเติบโตใต้ร่มเงาของกันได้
           ปรัชญาชีวิต หน้าที่ 30-31