~ นี่แหละเสี้ยวเบี้ยวบิด...โลกมนุษย์ ~ ก็มีบ้างบางคราวเราดุด่า รำคาญหมาของเราชอบเห่าหอน มันชม้อยสร้อยเศร้าแกมเว้าวอน สักพักอ้อนประจบก็ลบเลือน มันจะแค้นเคืองไหม?..ก็ไม่รู้ แต่.ยังนอนคุดคู้อยู่เป็นเพื่อน ในยามทุกข์ยามยากไม่จากเรือน น้ำใจมันไม่เหมือน...คนบางคน- ที่แม้เลี้ยงอย่างไรก็ไม่เชื่อง ติ! ก็เคืองขุ่นใจเก็บไปบ่น ประโยชน์คิดประมวล..แค่ส่วนตน คราวอับจนถีบส่ง..ลืมหลงแล้ว- ว่าตนมาจากไหนในวันก่อน จากกรวดก้อนเคี่ยวเข็ญกลายเป็นแก้ว ลืมสิ้นเบ้าเตาหลอมผู้ย้อมแวว จนเพริศแพร้ว ไฉไลในวันนี้ มันจะแค้นเคืองไหม!?...ก็ไม่รู้ ไม่มาดูสักหน ตอนป่นปี้ ไม่เยี่ยมหน้ารับรู้ ดูดำดูดี โถน้ำใจไม่มี..แม้สักนิด เอาอะไร..มากมายมาแน่นอน บทละคร..คงฟ้าประกาศิต เอาแน่นอนอะไรในชีวิต หรือ!นี่เสี้ยวเบี้ยวบิด...โลกมนุษย์ ~ ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔ ~
จ้อง - เจรียงคำ 4 ก.พ. 2554 10:50 น. - ID 139073 
1097
0
0
4 กุมภาพันธ์ 2554 16:54 น. - comment id 1181165
สวัสดีครับท่านสุรศรี ขอบคุณในน้ำมิตรครับ...ที่แท้ก็คนบ้านเดียวกันนี่เอง..ส่วนผมอยู่ที่พรเจริญครับ แต่ทว่าปัจจุบันมาเผชิญโชคอยู่กรุงเก่าอยุธยา..หวังว่าคงได้มีโอกาส ไปคารวะท่านบ้าง...ขอบคุณในคำชมด้วยนะครับ..
4 กุมภาพันธ์ 2554 17:27 น. - comment id 1181194
น้ำใจมิตรจะเห็นเมื่อยามยากค่ะ
4 กุมภาพันธ์ 2554 13:42 น. - comment id 1183043
หวัดดีอีกครั้งคุณจ้อง.......... ......บทนี้ขอชมด้วยใจจริงครับมีคำที่ถูกคัดเลือกมาเป็นอย่างดี และมีสัมผัสในทุกวรรคทำให้ลื่นไหลเหมือนเดิม....ชอบบทนี้มากกว่า .....ว่าตนมาจากไหนในวันก่อน จากกรวดก้อนเคี่ยวเข็ญกลายเป็นแก้ว ลืมสิ้นเบ้าเตาหลอมผู้ย้อมแวว จนเพริศแพร้ว ไฉไลในวันนี้......... .......มังกรเลื้อยแห่งอีสาน....บางคนไม้รู้นะว่ามันหมายถึงหนองคาย.....ถึงแม้จะแยก บึงกาฬออกก็ยังยาวอยู่ดีเกือบ 200กิโลมั้ง ถ้าคุณอยู่หนองคาย ไปเที่ยวบึงโขงหลงสิบ้านผมอยู่ที่นั่น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
