ในช่องว่างกลางฝันคืนวันหนึ่ง กำลังซึ้งกำลังหวังกำลังฝัน กำลังคิดเรื่อยลอยไปร้อยพัน ในกึ่งกลางอารมณ์นั้นอยากเป็นดาว อยากให้ใครหลายหลากมารุมจ้อง อยากให้พี่ชวนน้องชมหนหาว ชลอความคิดถึงใครในใจร้าว และทอวาวโรจน์เรืองประเทืองนภา จึงขอเทวาสักคราหนึ่ง เทพซึ่งทรงอยู่ดูแลฟ้า ขอกลายร่างเร้นเป็นดารา สักครั้งสักคราก็พอใจ บัดดลดั่งท่านจะทรงทราบ จึงสาบส่งขึ้นฟ้าเวหาใหญ่ เป็นดาวลอยเจิดนภาจ้าประไพ แต่เหมือนไร้ไม่มีใครอยู่ใกล้เคียง เนิ่นนานที่ล่องลอยจากหมู่มิตร จนรู้สึกพลาดผิดอยากคิดเลี่ยง ดาวที่เห็นนับอนันต์นั้นเป็นเพียง แสงที่เบี่ยงเบนเหลื่อมใช่เชื่อมชิด หากความเป็นจริงยิ่งกว่าไกล ดาวนั้นไร้คู่คลอเกินต่อติด อ้างว้างเพียงลำพังทั้งชีวิต แล้วยังคิดอยากจะเป็นเช่นนั้นฤา ที่จริงแล้วการเป็นดาว เหงามากนะ ยังอยากจะละล่องวาวพราวแสงสื่อ แต่วังเวงไร้คู่อยู่อีกหรือ เพราะดาวคือผู้เปลี่ยวเปล่าเหงายิ่งนัก ใครใครก็อยากเด่นเป็นดาวลอย ให้สูงเกินเอื้อมสอยค่อยตระหนัก ว่าดาวนั้นไร้ใจและไร้รัก หวังยิ่งนักอยากกลับกลายไปเป็นคน (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 27 พ.ค. 2545 19:36 น. - ID 15760 
724
7
0
27 พฤษภาคม 2545 20:38 น. - comment id 51991
แหมๆๆๆๆ วันนี้ใจตรงกันจริงๆ คิดถึงดาวเหมือนกัน.....แปลกมั๊ยพี่ ^_*
27 พฤษภาคม 2545 20:52 น. - comment id 51997
แต่งกลอนได้เพราะและก็เก่งจังเลย....จริงๆนะ
27 พฤษภาคม 2545 22:34 น. - comment id 52010
เนิ่นนานที่ล่องลอยจากหมู่มิตร จนรู้สึกพลาดผิดอยากคิดเลี่ยง ดาวที่เห็นนับอนันต์นั้นเป็นเพียง แสงที่เบี่ยงเบนเหลื่อมใช่เชื่อมชิด หากความเป็นจริงยิ่งกว่าไกล ดาวนั้นไร้คู่คลอเกินต่อติด อ้างว้างเพียงลำพังทั้งชีวิต แล้วยังคิดอยากจะเป็นเช่นนั้นฤา นับถือในฝีมือมาตลอดจ้ะ ชอบมากกับบทนี้ สิ่งที่เห็นไกลๆ ไม่ใช่สิ่งที่เป็นจริงจริง
28 พฤษภาคม 2545 00:40 น. - comment id 52029
เพราะสิ่งมีชีวิต มักไม่เคยพอใจ.... ต้องการไขว่คว้าเรื่อยไป..จนหัวใจท้อถอย ยิ่งสูง ยิ่งหนาว ยิ่งปวดร้าวเลื่อนลอย หากติดดิน ก็ยิ่งต่ำต้อย กำลังใจลดน้อยลงทุกวัน มองให้เห็นถึงความสวยงามที่แตกต่าง หากปล่อยวาง หยุดฟุ้งเฟ้อ เอาแต่เพ้อฝัน ทุกสิ่งมีคุณค่าในตัวตน หากค้นพบมัน ไม่ต้องไปถึงแดนสวรรค์ เพราะความสุขนั้น อยู่แค่เอื้อมมือ จำหอยตัวนี้ได้มั๊ยคะพี่ม้า ^-^
28 พฤษภาคม 2545 08:57 น. - comment id 52045
OK. Ommm. Pieng ....หวังยิ่งนักอยากกลับกลายไปเป็นคน I am so headace to switch you from horse to star, then change again to human. What do you really want to be? Make up your mind, please ... By the way, No .. I am not ยักท่า. Please go back and read it. http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=15731
28 พฤษภาคม 2545 11:28 น. - comment id 52057
อยากเปงลาว เอ๊ย!!!! เปงดาว......... คนเราก็เป็นอย่างเงี้ยะเนาะ ไม่ค่อยจะพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น สิ่งที่ตัวเองมี อยากได้โน่น อยากเปงนี่อยู่เรื่อย ไม่รู้จักจบสิ้น... แหะๆ...กาดาษก็เปงอย่างนั้นเหมือนกัน มะค่อยจะพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่เท่าไหร่....เฮ้อ!!!!
28 พฤษภาคม 2545 12:46 น. - comment id 52068
เป็นม้าก็ดีแล้วนี่ อิอิ
28 พฤษภาคม 2545 20:45 น. - comment id 52143
ยิ่งอยู่สูง ต้องยิ่งจะเปลี่ยวเหงา อย่าเป็นเลยดาว เป็นพี่ม้าเหมือนเดิมแหล่ะดีแล้ว
1 มิถุนายน 2545 17:27 น. - comment id 53259
คนเรามักต้องการที่ไขว้คว้าสิ่งที่อยู่สูง ทั้งๆที่ตัวเองก็มองไม่เห็นว่าสิ่งนั้นสวยงามจริงหรือป่าว (มองแค่ผ่าน ๆ) และพอได้ซึ่งสิ่งนั้นมา ถึงได้รู้ว่า บางครั้งสิ่งที่เราเห็นและอยากได้ อาจไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการอย่างแท้จริง เราเพียงแค่อยากชื่นชม มันเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
