หน้าส่วนตัว
๐ ณ.ป่าใหญ่ไพรกว้างสองกวางน้อย
แม่กวางคอยวิ่งไปให้ลูกหนี
กระเสือกกระสนคนไล่ไม่ปราณี
เพียงเพื่อปลิดชีวีให้สิ้นลง
๐ เสียงหัวเราะกึกก้องก่องไพรกว้าง
ล่าแม่กวางเพื่อสนุกรุกเป็นผง
ประทับปืนขึ้นบ่าท่าทนง
เสียงเปรี้ยงส่งก้องฟ้าป่าชะงัก
๐ กวางแม่ลูกถูกล่าน่าตระหนก
ลูกผู้ตกตื่นตะลึงขาจึงหัก
เพราะกระโดดวิ่งหนีเร็วรี่นัก
ขาเลยหักวิ่งไม่ไหวใจสั่นครืน
๐ แม่กวางก้มหน้าลงตรงจูบลูก
เอาลิ้นลูบเลียแผลแม่จะฝืน
เจ้าจงหลบในพุ่มไม้ให้ไกลปืน
แม่จะขืนเปลี่ยนเป้าเข้าเสี่ยงตาย
๐ แม่กวางวิ่งสุดแรงแห่งกำลัง
เพียงเพราะหวังลูกรอดปลอดภัยได้
เสียงนักล่าดังเข้ามาในหัวใจ
ตามด้วยเสียงปืนใส่ใกล้เข้ามา
๐ ร่างแม่กวางโดดเด่นเป็นเป้าเคลื่อน
ตามด้วยสีแดงเลือนเปื้อนดวงหน้า
เขายิงแม่เจ้าแล้วนะแก้วตา
แล้วแบกเดินผ่านหน้าลูกยาไป
๐ ลูกกวางหมอบพุ่มไม้ใจสะอื้น
ซบหน้าฝืนกลืนกล้ำน้ำตาไหล
อีกกี่คืนที่เดียวดายไม่มีใคร
จากนี้ไปจะอยู่ได้อย่างไรกัน
๐ เสียงฝีเท้าเร่งเร่าเข้ามาใกล้
จะมีใครมาพรากชีวิตฉัน
มันถึงคราฉันตายวายชีวัน
หลับตาพลันนึกถึงแม่แน่แล้วเชียว
๐ ลูกกวางรู้สึกถึงมือมาลูบหัว
คลายความกลัวตัวตื่นลืมตาเหลียว
มองเห็นหญิงชาวบ้านเพียงผู้เดียว
มาช่วยเกี่ยวพันขาพาอุ้มไป
๐ อยู่กับเราเถอะนะเจ้ากวางน้อย
เราจะคอยทายารักษาให้
ลูกกวางรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
ขอลาไกลความโหดร้ายและทารุณ
๐ โลกนี้จะร่มเย็นและน่าอยู่
ถ้าต่างดูแลกันปันอบอุ่น
ต่างก็หวาดกลัวตายกลายเป็นจุณ
เหลือบุญคุณไว้ชีวิตเป็นมิตรกัน....
คะน้า 12 ก.ย. 2544 10:45 น. - ID 3310 
1637
1
0
12 กันยายน 2544 11:21 น. - comment id 11386
อ่า.อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ.เศร้าจัง
12 กันยายน 2544 21:46 น. - comment id 11398
ชอบจังเลยค่ะพี่คะน้า......ฮือ....แต่ว่ามันอาจจะสะเทือนใจอยู่สักหน่อย แต่ก็นั่นแหล่ะเป็นเรื่องของธรรมชาติสร้างสถานะและบทบาทให้เรา....แต่คำว่าปรานีคำเดียวก็อาจทำให้โลกนี้อบอุ่นขึ้นเยอะมากเลยนะคะ........อ้อ...ลืมไป///หวัดดีคุณครูโคลอนด้วยนะคะ
13 กันยายน 2544 05:13 น. - comment id 11434
ลูกกวางหมอบพุ่มไม้ใจสะอื้น ซบหน้าฝืนคืนค่ำน้ำตาไหล อีกกี่คืนที่เดียวดายไม่มีใคร จากนี้ไปจะอยู่ได้อย่างไรกัน (ชอบท่อนนี้ค่ะ มองภาพออกด้วย)
13 กันยายน 2544 07:21 น. - comment id 11450
คุณมีพรสวรรค์ในการแต่งกลอนจริง ๆ ค่ะ ติดตามผลงานมาตลอดค่ะ ขอให้แต่งกลอนให้พวกเราอ่านอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ นะคะ เป็นกำลังใจค่ะ
13 กันยายน 2544 07:40 น. - comment id 11453
ยังไพเราะอยู่เช่นเดิมครับ คะน้า
13 กันยายน 2544 10:58 น. - comment id 11502
แค่ได้อ่านข้อความที่ทุกคนโพสต์ให้เป็นกำลังใจ แล้วเป็นปลื้มมากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะคะสิ่งดีดี ในไทยโพเอ็มที่คะน้าได้เจอะเจออยู่เป็นประจำ คือกลิ่นไอแห่งมิตรภาพ ที่รู้สึกว่ามีความสุขทุก ครั้งที่เข้ามาที่นี่ค่ะ
13 กันยายน 2544 15:16 น. - comment id 11516
ยาวจังคะน้าแต่ความหมายดีกลอนเพราะ(ตาลายเลย)
14 กันยายน 2544 01:45 น. - comment id 11575
คะน้า..แต่งดีมากๆไพเราะมองภาพในจิตนาการได้เลยครับ..แต่ก็เป็นสัจจะธรรมของชีวิตครับ
14 กันยายน 2544 01:45 น. - comment id 11576
คะน้า..แต่งดีมากๆไพเราะมองภาพในจิตนาการได้เลยครับ..แต่ก็เป็นสัจจะธรรมของชีวิตครับ
14 กันยายน 2544 02:14 น. - comment id 11585
กรรมไง สร้างท้งกรรมใหม่และกรรมเก่า ธรรมดาในความเป็นไป ง่ายๆตายก็ตาย อาจจะเป็นชาติสุดท้ายของกวางก่อนจะมาเป็นมนุษย์ หรือไอ้คนที่ยิงก็อาจจะกลับไปเป็นดิรัจฉาน ไม่เห็นแปลก แต่ในพื้นฐานจริงๆของคนเราก็ต้องขี้สงสารฝ่ายอ่อนแอและขี้แพ้ ไม่แปลก
16 กันยายน 2544 13:55 น. - comment id 11813
ผมใช้เวลาในการอ่านกลับไปกลับมาหลายรอบแล้วในที่สุดตกลงปลงใจ ที่จะบรรจงอ่านทุกตัวอักษร...ไม่ผิดหวังครับ
8 มีนาคม 2545 11:41 น. - comment id 39277
โอ้ โห โอ้ โห บอกได้คำเดียวว่า โอ้โห
8 มีนาคม 2545 23:15 น. - comment id 39376
พี่คะน้าคะ....ยอดเยี่ยมค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด