ทั้งทั้งที่รู้ดีว่า เวลาหมุนสม่ำเสมอ แต่อดกลั้นไม่ได้นะเออ ที่มาพรากเธอจากไป จิตใจมันยังไม่พร้อม ยากเกินยอมรับได้ไหว ไม่มีเธออยู่แล้วต่อไป น้ำตาไหลร่วงรดดิน ก้มมองสองเท้าที่ยืนอยู่ เพื่อต่อสู้พาชีวิตไปทุกถิ่น ที่สุดแล้วก็เข้าใจที่ได้ยิน เมื่อเจ้ามาจากดินจะโบยบินไปที่ใด เมื่อเกิดมาจากอนูเล็กเล็ก จากเป็นเด็กสู่เติบใหญ่ สุดท้ายของชีวิตจิตปลิดไป ร่างที่ใหญ่ก็กลับกลายเป็นธุลี เข้าใจแล้วไม่ร้องขอเพื่อจะรั้ง ขอเพียงนั่งอยู่ก่อนตรงที่นี้ เพื่อร่ำลาดวงจิตที่ภักดี กอบเก็บความทรงจำนี้ครั้งสุดท้าย
ฟา 4 ธ.ค. 2546 12:13 น. - ID 42411 
812
3
0
4 ธันวาคม 2546 12:39 น. - comment id 187519
ใด ใด ในโลกล้วนอนิจจัง ไม่มีอะไรที่แน่นอน เท่ากับความไม่แน่นอนของใจคน
4 ธันวาคม 2546 22:53 น. - comment id 187747
อยากจะหลับตาสนิทปลิดกังวล ฝันถึงคนที่เรารัก.......ตลอดกาล
5 ธันวาคม 2546 04:14 น. - comment id 187875
vอ่านแล้วเศร้าค่ะ ฟา
5 ธันวาคม 2546 07:42 น. - comment id 187945
จำลาแล้วนะคนดี ทั้งชีวีของตัวฉัน จำลาจำพรากจากกัน ขอให้เธอโชคดีแล้วกันคนดี *-*กลอนไพเราะความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
19 ตุลาคม 2547 13:50 น. - comment id 283395
หน้าส่วนตัว
*/*/*/*/*
THANK YOU SO MUCH !
*/*/*/*/*/
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
