ยุติการ...พร่ำเพ้อ

hallelujah

     ฉันคือความงามที่ถามไถ่
ที่ใครใคร่ใฝ่คว้าเหินหาหาว
ดังเดือนช่วงดวงเด่นฟ้าดาดาว
ระยับพราวสว่างไสวในใจจง
     
     เป็นบางสิ่งที่เธอมิ่งที่เธอหมาย
ระยิบพรายหมายมั่นใฝ่ฝันหลง
ช่างแสนไกลเกินหมายปลายทะนง
ที่จะลงรวดร้าวในคราวครัน
     
     ขอเถิดเธออย่าเผลอละเมอหมาย
ดารารายบนฟากฟ้าเวหาฝัน
เธอมัวแต่มองเหม่อเพ้อรำพัน
ดารานั้นคงพลันฝันละเมอ
     
     ขอเถิดเธอรับคำฉันพร่ำเอ่ย
อย่ามัวหมายดาราเลยจนเผยเผลอ
ฉันไม่น่าคว้าไขว่ใคร่หรอกเธอ
ยุติการพร่ำเพ้อแล้วลงทำ...				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    17 ธันวาคม 2546 16:42 น. - comment id 192131

      
    ๏ แสงจันทร์แสงแจ่มจ้า..........จรัสเรือง
    นวลผ่องนวลพรรณเนือง.........เนื่องฟ้า
    อวดแสงอวดศักดิ์ประเทือง......ทั่วทิศ
    พราวพร่างพราวแพรวจ้า.........แจ่มแจ้งห้วงมหรรณพ์ ฯ
    
    ๏ อันแสงแห่งหิ่งห้อย...............ริบหรี่
    เร่งรีบกระพริบถี่......................อวดฟ้า
    แสงจันทร์มั่นข่มขี่....................แสงแห่ง  เราฤๅ
    หมายแข่งแสงเจิดจ้า...............ไป่ล้าความเพียร  บารนี ฯ
    
    ๏ เขียน..รักเท่าแผ่นฟ้า...........เทียมดิน
    โคลง..ขับคล้ายเสียงพิณ...........เพรียกใกล้
    จรรโลง..ร่ายคำถวิล.................หวานแว่ว
    ศิลป์...แห่งกวีให้......................รับรู้ความหมาย ๚
    
    ๏ ตราบ..ภพผืนแผ่นฟ้า...........ล่มสลาย
    ดิน..แหลกเขาถล่มทลาย..........เหือดน้ำ
    สิ้น..สรรพสิ่งล้วนสลาย.............จากโลก
    สูญ..ซึ่งจันทร์สุรีย์ล้ำ................จึ่งสิ้นสิเนหา ๚ะ๛
    
     
  • อัลมิตรา

    17 ธันวาคม 2546 16:47 น. - comment id 192133

      
    ๏ แสงจันทร์แสงแจ่มจ้า..........จรัสเรือง
    นวลผ่องนวลพรรณเนือง.........เนื่องฟ้า
    อวดแสงอวดศักดิ์ประเทือง......ทั่วทิศ
    พราวพร่างพราวแพรวจ้า.........แจ่มแจ้งห้วงมหรรณพ์ ฯ
    
    ๏ อันแสงแห่งหิ่งห้อย...............ริบหรี่
    เร่งรีบกระพริบถี่......................อวดฟ้า
    แสงจันทร์มั่นข่มขี่....................แสงแห่ง  เราฤๅ
    หมายแข่งแสงเจิดจ้า...............ไป่ล้าความเพียร  บารนี ฯ
    
    ๏ เขียน..รักเท่าแผ่นฟ้า...........เทียมดิน
    โคลง..ขับคล้ายเสียงพิณ...........เพรียกใกล้
    จรรโลง..ร่ายคำถวิล.................หวานแว่ว
    ศิลป์...แห่งกวีให้......................รับรู้ความหมาย ๚
    
    ๏ ตราบ..ภพผืนแผ่นฟ้า...........ล่มสลาย
    ดิน..แหลกเขาถล่มทลาย..........เหือดน้ำ
    สิ้น..สรรพสิ่งล้วนสลาย.............จากโลก
    สูญ..ซึ่งจันทร์สุรีย์ล้ำ................จึ่งสิ้นสิเนหา ๚ะ๛
    
     
  • ผู้หญิงไร้เงา

    17 ธันวาคม 2546 23:02 น. - comment id 192261

    ยุติไม่ได้ด้วยใจคิด
    ยังผูกจิตใกล้ชิดดารานั้น
    ยุติไม่ได้ด้วยใจฉันผูกพัน
    อยากให้เป็นเหมือนฝันมีดาวนั้นอยู่ข้างกาย
    
    *--*กลอนไพเราะดีค่ะ แต่งานนี้ขอมั่วหน่อยนะค่ะ อิ อิ*-*

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน