หน้าส่วนตัว
สองมือขุดคุ้ยเขี่ยเกลี่ยผืนดิน
หวังทรัพย์สินงอกกอก่อสืบสาน
หลุมไม่ลึกโรยเม็ดหยาดแรงงาน
นำรดผ่านนำคำนำเอื้อใจ
เฝ้าเวียนวนทนทวนสวนกระแส
เหลือบตาแลรอบข้างกว้างไฉน
ต่างลีลาชีวิตขีดกันไป
ต้นเติมใจจรัสแสงแห่งทางเพียร
บางคราพบครบคำลำเลิศนัก
ตราตรึงรักหลงใหลในงานเขียน
คนหนอคนเหนือคนล้นราวเทียน
สว่างเวียนอักษรารุ่งเริงแรง
แหละบางครั้งยั้งจิตมิคิดต่อ
ด้วยความข้อขอขัดจัดผวนแผลง
หลากรวมรสอดอายหลายบทแสดง
ยื่นเยือนแย้งยะยิ้มยอดยามเย็น
ย้ายยะย่างย่องหยอกหยอดยาหยี
รานระรี่ลี้เลือนฤาหราเหร็น
ทรุดซึมซับซาบซ่านซึ้งเซียนเซ็น
มากมายเม่นมัวมวลเมืองหมายมอง
เป็นปรกป่าแปลกไซร้ใจมนุษย์
ใสบริสุทธิ์ยังสาดเติมคลำหมอง
กากกระดาษจักวาดวางใจจอง
มิถูกต้องลบไล้เสริมใหม่พลัน
พื้นที่ว่างห้องหทัยใยปล่อยเชื้อ
ทาทับเกลือโรยเค็มเต็มติดฝัน
อนาถหนอหน่อเน่าเค้าขาดครัน
เขียนกลอนคั้นสรรค์ฟ้า ป่ามนุษย์
อาภาภัส 19 มิ.ย. 2547 11:09 น. - ID 55523 
793
7
0
19 มิถุนายน 2547 11:30 น. - comment id 286752
ป่านนุษย์เป็นป่าคอนกรีต ใช้แรงของเครื่องจักร์กล มีน้ำมันเป็นพลังงาน ไม่ใช่ป่าไม้ที่ใช้คราบน้ำตาและหยาดเหงื่อเป็นพลังงาน
19 มิถุนายน 2547 11:45 น. - comment id 286762
มาทักทาย .. พร้อม .. ความคิดถึง
19 มิถุนายน 2547 11:51 น. - comment id 286764
อืมม์ ผลผลิตงานยามเช้า ที่ ทุกคนต้องต่อสู้กับเซิรฟเวอร์ที่หลุด น่าสะดุดหัวใจดี ลองเข้าไปอ่าน ตอนทุกคน หมดอาลัยตายอยาก ก็ได้ค่ะ ที่ http://www.thaipoem.com/web/scoopdata.php?id=2672 นั่นแหละ หลุมเรียงรายจริงๆ ให้เราต้องขุดซากผีดิบ ขึ้นทุกคืน..ตอนที่ใครคนนี้ ถือโคมส่องตามหลุมซากอยู่คนเดียว เก็บกวาดป่าช้า..อยู่คนเดียว นะ คุณ ทิกิ_tiki
19 มิถุนายน 2547 21:09 น. - comment id 286952
ป่ามนุษย์สุดคิดจิตหลากหลาย ต่างมากมายให้มองท่องปัญหา เดินดั้นด้นบนกำแพงแห่งปัญญา ปลอดภัยป่าอมนุษย์มิฉุดกลืน .................................................. ป่าอะไร ปลอดภัยเสมอ เมื่อมีสติ .................................................. มาทักทายค่ะ
19 มิถุนายน 2547 23:53 น. - comment id 287016
โห้ยย... เรน..ชอบมากเลยคะ..
แบบ.มีคำ..ที่เรนอ่าน..แบบแปลกๆ..
..ที่เรนชอบ..นะคะ..
เขียนงาน ได้..ไม่เหมือนใคร..
ป่ามนุษย์งัย ..ที่เรนอ่าน..
หวังทรัพย์สินงอกกอก่อสืบสาน..
เขียนงาน..อักษร..สัมผัส ..ได้งดงาม..จังคะ..
เรน..ชอบที่จะเข้ามาอ่าน..งานของพี่อาภาภัสนะคะ..
แต่..เรน..ไม่ค่อยกล้าคอมเม้นท์..
ก็งี้แระ..ที่เป็น ..ยัยเรน..กาละแม..
บางที ..ก็ เป็นเด็ก..ขี้แย..
เป็นเด็กแย่ .. ขี้กลัว.. ด้วยดิคะ..
ก็ เรน..กลัวพี่ว่า ...
..เรน..มากราบขอบคุณ ..พี่อาภาภัส..
ที่ให้กำลังใจ.. เรน..นะคะ..
20 มิถุนายน 2547 07:23 น. - comment id 287072
หวัดดีครับ ความรู้สึกคิดถึงกำลังจะกลับมา ความห่วงหาเอื้ออาทร จากเคยลับนับจากจร กลับคืนคอนที่นอนฝัน
20 มิถุนายน 2547 12:36 น. - comment id 287193
อยู่ตามสภาพของป่านั้น... .. เดียวดายในท่ามกลาง.. ..
20 มิถุนายน 2547 16:02 น. - comment id 287282
งานหนักๆ อย่างไรก็ไม่รู้ บอกตามตรงไม่ค่อยชำนาญ ไม่ทราบว่าจะตีความตรงประเด็นหรือเปล่า อยู่แห่งหน สากลใด ขึ้นใจจิต ที่นึกคิด ความเห็น ว่าเป็นป่า ใครจะเป็น เช่นไร ไม่นำพา ขอคุณค่า ของคน คงครบครัน
20 มิถุนายน 2547 18:10 น. - comment id 287341
เช่นกันครับ งานเขียนได้ดี แต่มิรู้ตีความตรงใจปล่าวครับ.... แต่คุณเขียนได้ดีมากครับ เอาแค่มาเยือนแล้วกันมิกล้าต่อตอบเกรงจะผิดประเด็น
25 มิถุนายน 2547 14:29 น. - comment id 289726
ผมเคยดำดื่นดกก็กลับขาว ล้านเลี่ยนราวทุ่งหมาหลงคงเคยเห็น หนวดก็หงอกบอกวัยที่ตนเป็น เด็กล้อเล่นหยิกหยอกบอกชาชิน กล้ามเป็นมัดเคยแกร่งแข็งเกินใครทาบ ก็อ่อนยาบย้อยยานต่างขวานหิน เคยฟันฉาดขาดฉับลงกับดิน ก็หักบิ่นบู้บี้สิ่งที่ฟัน หนังเหี่ยวย่นยานเยิบดูเทิบทาบ เหงือกอ่อนยาบฟันล่วงลาห้วงฝัน หลอเกือบหมดทั้งปากยามหมากยัน คนเขาหยันเย้ยเย้าเฒ่าสำราญ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
