คนไกลบ้าน

ร้อยฝัน

คนไกลบ้าน    
ร้อยฝัน  
         ฟ้าดูงามยามเย็นเห็นแสงสาด
เหมือนภาพวาดสรรสร้างทางแห่งศิลป์
เสียงนกกาแว่วร้องก้องได้ยิน
เย็นย่ำบินกลับมาหารังนอน
         คนหมดใจนั่งมองทางพลางร้องไห้
หมดแรงใจสิ้นหวังนั่งทอดถอน
ร้องร่ำไห้ดั่งใจจะขาดรอน
นกคืนคอน แต่ลูกจาก พรากบ้านมา
        หวังจะพบฟ้าใหม่ในเมืองหลวง
ดั่งกลลวงขังไว้ให้เหมือนหมา
ที่จนตรอกหมดทางหมดปัญญา
จึงหันหน้าเช้าชนทนต่อไป
        อาศัยอยู่บ้านเช่าเท่ารูหนู  
แคบอุดอู้เพราะจนต้องทนได้
แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าสักเพียงใด
แต่อย่างไรก็ต้องทน เพราะจนเงิน
        หวังจะส่งเงินไปให้พ่อแม่
ยามเฒ่าแก่มีใช้ไม่ขัดเขิน
แม้จะทุกข์เพียงใดต้องเผชิญ
ถูกมองเมินตีตราว่าหน้าทน
        เป็นผู้หญิงหากินที่สิ้นคิด
ย้ำความผิดในใจให้สับสน
แม้ขายตัว แม้ชั่ว แต่เป็นคน
ที่ดิ้นรนให้อยู่ได้ในสังคม
                                                                ยังไม่จบนะคะ  ... มีเวลาจะมาแต่งต่อ
                                                                              ขอบคุณค่ะ   
                                                                                  ร้อยฝัน