ในอ้อมกอด....ฤดูกาล....ที่ผ่านผัน
พราวผสม....สายฝัน....บนห้วงหาว
ความชุ่มชื้น.....ของสายธาร....ที่ทอดยาว
ดอกไม้บาน....เต็มราว....ที่ริมรั้ว
เก็บเรียงร้อย....เป็นมาลัย...ดอกไม้
จะวางไว้....บนหัวใจ...ใครถ้วนทั่ว
แม้สายหมอก...เลือนลาง...พรางจนมัว
ก็มิกลัว....ที่จะมอบ...มวลมาลี
กาลเวลา....วันวาน....เวียนผ่านแล้ว
ไม่คลาดแคล้ว....ไม่รุกเร้า...ไม่เร็วรี่
ผ่านมาแล้ว....ผ่านไป....ไม่รอรี
ไม่หลงเหลือ....สิ่งนั้นนี้....เผื่อผู้ใด
ก็มีแต่....ตัวเธอ....เพียงเท่านั้น
ฝากสิ่งใด....ให้คืนวัน....ไว้บ้างไหม
ทั้งความงาม....ความดี....ที่เป็นไป
เติมคุณค่า....ให้สมวัย....ที่ล่วงเลย
6 มีนาคม 2548 16:14 น. - comment id 434932
แสนสล้างพลิ้วพร่างกระจ่างนี้
ทุกชีวีล้วนผันผ่านกาลสับสน
จริงแลเท็จคลุกเคล้าเฝ้าปะปน
ยากที่คนจะพ้นผ่านกาลแห่งวัย
ดุจมาลัยร้อยเรียงเคียงความรัก
สมานสมัครรักมอบกอบเกื้อไซร้
ยังมีวันผันเปลี่ยนและเวียนไป
เหตุไฉนใยที่สร้างจึ่งร้างลา.
แก้วประเสริฐ.

6 มีนาคม 2548 17:11 น. - comment id 434958
ล้วนก็ลาร้างไปแหล่ะชีวิต
วันเวียนเปลี่ยนปิดชีวิตได้
เช้าอยู่บ่ายเห็นเย็นหายใจ
พลบค่ำเสียงร่ำไห้อาจระงม
ร้อยมาลัยพวงรักวางบนโลก
ทั้งหมู่มวลเพื่อนทุกโศกและสุขสม
มอบมาลัยพวงห่วงใยให้ชื่นชม
แท้เพียงลมพัดไปใช่ไหม ชีวิต ฯ

6 มีนาคม 2548 18:54 น. - comment id 434998
ก้อ จิงแหละ

6 มีนาคม 2548 20:35 น. - comment id 435060
กลอนบทนี้ โดนใจอย่างจัง อ่านแล้วสะดุ้งเลย

6 มีนาคม 2548 21:28 น. - comment id 435093
ในอ้อมกอดฤดูกาลที่ผ่านผัน เธอยังมีตัวฉันนั้นเสมอ ที่ห่วงใยแม้นานนักไม่ได้เจอ แต่ก็คิดถึงเธอเสมอมา *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*

7 มีนาคม 2548 06:17 น. - comment id 435220
ยังเหลือแต่ฝากลูกไว้ เอ้อ! คิดแล้วกลุ้มใจใครจะรับไปเป็นพ่อซักที เขียนได้คมลึกซึ้งมากครับ

7 มีนาคม 2548 11:28 น. - comment id 435316
วัยล่วงเลย สามสิบ มาครึ่งกว่า ยังเสาะหา ที่ฝาก ไม่เคยได้ อยากจะฝาก สายพันธ์ ที่สวยใส ไม่มีใคร ยอมรับ อับโชคจัง..... คิดหวังว่า คนแรกจะเป็นผู้ชายซะด้วยสิ
