๏ อนัตตาไม่อาณัติในอัตตา
ไร้ทุกข์สุขเวทนามาผสม
สิ้นอาวรณ์อาลัยในอารมณ์
ไม่มีขมแลหวานมาจานเจือ
๏ อย่ามองเห็นว่าเป็นเช่นอัตตา
หรือปรุงแต่งเวทนามาก่อเกื้อ
มองลำเรือก็ไม่เห็นว่าเป็นเรือ
พอแตกแยกก็ไม่เหลือเรืออะไร
๏ เหมือนธาตุสี่ขันธ์ห้ามาประกอบ
มองด้วยความเห็นชอบก็รู้ได้
ใช้เรือกายพายข้ามทะเลใจ
พอถึงฝั่งอย่าแบกไว้ใช้ให้เป็น
๏ จงมองเห็นว่าเป็นอนัตตา
อย่าปรุงแต่งเวทนาว่าอยากเห็น
มองให้เป็นเช่นสิ่งที่ไม่เป็น
จะรู้เห็นปรมัตถ์อนัตตา ๚ะ๛
11 กรกฎาคม 2548 03:57 น. - comment id 490297
เพราะสุด พระ เพราะ ระหว่างว่างไม่ว่างร่วมทางอยู่ มาอ่านดูลึกซึ้งท่านสร้างสรร งามความหมายข้อคิดทั่วชนชั้น ระลึกมั่นอัตตาจะพาวาย

11 กรกฎาคม 2548 07:58 น. - comment id 490315
กลอนสื่อธรรม ได้ดีค่ะ

11 กรกฎาคม 2548 13:02 น. - comment id 490435
ยิ้ม ครับผม

11 กรกฎาคม 2548 13:22 น. - comment id 490450
...... ความว่างเปล่า

11 กรกฎาคม 2548 18:19 น. - comment id 490557
ยอดเยี่ยม...

11 กรกฎาคม 2548 19:53 น. - comment id 490598
%2 .......ความรู้สึกว่างเปล่า ดูเหมือนจะไม่มี ........อะไร.......แต่ในความว่างจริงๆ .......แล้ว....กลับ.ทำให้ใจเราสงบ .. ......ไม่วุ่นวาย......และทำให้ใจเราเป็น .......สุขอย่างบอกไม่ถูกคะ. .......บทกลอนไพเราะ ......สื่อความ ........หมายดีมากคะ.

11 กรกฎาคม 2548 21:27 น. - comment id 490624
เยี่ยมค่ะ ขอบอก

12 กรกฎาคม 2548 09:51 น. - comment id 490759
งดงามครับ...

12 กรกฎาคม 2548 12:05 น. - comment id 490815
ชื่นชมงานงามๆ จากใจ สวัสดีค่ะ

12 กรกฎาคม 2548 13:14 น. - comment id 490846
ปรมัตถ์สัจจะ เพราะสิ่งที่จึงประกอบเป็นสิ่งนี้ซินะ สมมุติสัจจะ ศีลธธรม จารีต เอาไว้ใช้ครองความเป็นอยู่ที่ให้เหมาะให้ควร ตราบเท่าที่ปรุงแต่ง ก็ยากจะตัดกิเลสได้ งานงามนักครับ

15 กรกฎาคม 2548 16:57 น. - comment id 492084
งดงามความว่าง :]

7 กันยายน 2548 01:04 น. - comment id 512293
ลึกมากครับ

9 เมษายน 2550 16:38 น. - comment id 681854
หายไปนานแล้วนะค่ะ คุณเกียรติ กรัชกาย คิดถึงกลอนเพราะๆ จากคุณค่ะ ถ้าว่างก็กลับมาเขียนกลอนให้อ่านอีกนะค่ะ

30 พฤษภาคม 2553 13:58 น. - comment id 1130620
น่าประหลาดใจมาก พึ่งรู้ว่าคุณเกียรติ กรัชกาย เขียนกลอนด้วย

21 กรกฎาคม 2554 17:40 น. - comment id 1203529
คิดถึงบทกลอนคุณเกียรติ กรัชกายค่ะ รีบเรียนให้จบ...แล้วมาเีขียนกลอนให้อ่านอีกนะ...
