เด็กพเนจร แดดอ่อน ทอดแสง อาบร่าง ไอน้ำค้าง ระเหยหาย ในเวหา ร่างหนึ่ง ไม่ไหวติง ทิ้งกายา นอนหลับตา ใต้ผ้าห่ม ร่มไม้บัง อนิจจา น่าอนาจ เสียจริงหนอ ชีวิตนี้ ที่เกิดก่อ บนโลกกว้าง มองทางไหน ของชีวิต ให้เลือนลาง เด็กข้างทาง เขาเมินหน้า พาหนีไกล สิ่งใดหรือ คือคำตอบ ที่มอบให้ โชคหรือไร นำชีวิต ลิขิตชะตา ต้องร่อนเร่ พเนจร เหมือนคนบ้า อนิจจา เขาประมาณว่า ขยะของสังคม ผิดหรือไร นี่คือ ข้อคำถาม ใยประมาณ เด็กร่อนเร่ ก่อปัญหา ชอบลักเล็ก ขโมยน้อย ด้อยปัญญา รู้เถิดหนา เด็กเช่นข้า มิกล้าทำ ถ้าเลือกได้ ใครหนอ จะไม่เลือก สวยแต่เปลือก มองทางไหน วิไลกว่า มีพ่อแม่ คอยอุ้มชู ตัวลูกยา ให้เงินตรา ใช้จ่าย สบายมือ หรือนี่คือ ข้อแตกต่าง ทางสังคม ค่านิยม สังคมไทย ยุคไอที อนาคตใหม่ ของเด็กไทย ทุกวันนี้ ต่างหลบหนี มีปัญหา พากันเมิน แดดอ่อน ทอดแสง อาบร่าง ฟ้าสาง เริ่มต้น วันใหม่ ร่างหนึ่ง ถูกปุก ให้ลุกไวไว จะกวาดถนน หลีกไป ให้พ้นทาง. ..
แก้วนีดา 9 ก.ย. 2548 12:58 น. - ID 80842 
1203
14
0
10 กันยายน 2548 12:15 น. - comment id 512258
เด็กพเนจรร่อนเร่ไร้ทางทิศ กรรมลิขิตยากไร้จนไกลฝัน แสนอ้างอ้างหนาวเหน็บเจ็บชีวัน ชีพผ่านผันตามกาล จนด้านชา..*** อีกหลายชีวิตในละครเวทีมนุษย์.. ที่ต่างต้องร่วมแสดง... มาทักทายแก้วนิดาด้วยความคิดถึง... สวัสดีค่ะ
9 กันยายน 2548 13:31 น. - comment id 513465
เพื่อนใหม่แก้วนิดา
9 กันยายน 2548 14:06 น. - comment id 513489
9 กันยายน 2548 14:29 น. - comment id 513504
บนถนนหนทางซุปเปอร์ไฮเวย์ เด็กพเนจรร่อนไปตามฝัน..อ้าว..ผิดงาน..อิอิ... ***แวะมาทักทายครับ
9 กันยายน 2548 14:46 น. - comment id 513516
แก้วประเสริฐ.
9 กันยายน 2548 16:20 น. - comment id 513578
แวะมาเยี่ยมนะ
9 กันยายน 2548 16:32 น. - comment id 513594
เด็กพเนจรรอนแรมแก้มเปื้อนฝุ่น ขาดไออุ่นพักพิงต้องทิ้งฝัน อยู่เดียวดายบนโลกโศกทุกวัน ขอแบ่งปันเมตตาบ้างอย่าหมางเมิน......
9 กันยายน 2548 16:50 น. - comment id 513607
9 กันยายน 2548 18:08 น. - comment id 513652
คุณแก้วนีดา เรื่องบางเรื่อง เราอาจจะไปคิดแทนเขา ในมุมมองของเราเอง เราคิดว่า ถ้าเราอยู่ในสภาพแบบเขา เราคงลำบาก แต่ในความเป็นจริง ... คนหลายคนที่พึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น เขาเคยชินกับวิถีชีวิตของเขาเอง เขาไม่ได้คิดอะไรในมุมมองกว้างๆ โลกของเขาไม่ได้กว้างพอที่จะเปรียบเทียบชีวิตตัวเองของใคร เขาถูก \"กรอบความคิด\" จากประสบการณ์ของเขาให้คิดในการใช้ชีวิตของเขาเองว่า เขาจะอยู่ได้อย่างไรในวันหนึ่งๆ และถ้าเราช่วยเหลือเขาให้เขามาอยู่ในสังคมที่เรา \"คิดว่า\" ดีที่สุด เขาอาจจะปรับตัวไม่ได้ เพราะเขาชินและพึงพอใจในวิถีชีวิตของตัวเอง คิดแทนเขาไม่ได้ และ ให้เขาคิดเหมือนเราไม่ได้ ค่ะ : )
9 กันยายน 2548 19:20 น. - comment id 513673
เห็นแล้วสงสารค่ะ .. เพราะขนาดเรามีพ่อแม่เป็นที่พึ่งทางใจ เวลามีอะไรมากระทบใจยังมีเส เด็กกลุ่มนี้ถ้าหากเสแล้วคงแย่น่าดู
9 กันยายน 2548 21:54 น. - comment id 513759
เห็นเด็กเหล่านี้แล้วสงสารนะคะ รับกรรมทั่งที่ไม่ได้ก่อ
9 กันยายน 2548 22:31 น. - comment id 513794
มาอ่านงานที่ออกมาจากใจที่ดี สวัสดีค่ะน้องแก้วนีดา
9 กันยายน 2548 23:21 น. - comment id 513835
ผ้าขาวพเนจร เปียกปอนและเปื้อนฝุ่น จิตใจช่างว้าวุ่น น้อยบุญหรืออย่างไร ดอกไม้แห่งวัยเยาว์ วัยเจ้าควรสดใส เบิกบานสำราญใจ ขอได้โปรดปราณี
9 กันยายน 2548 23:24 น. - comment id 513837
อืม..จะแก้ไขอย่างไรดีหนอ
9 กันยายน 2548 23:31 น. - comment id 513842
อืม จริงขอรับ เด็กน้อยๆ เปื้อนฝุ่นนิดๆ หาใช่ความผิด แต่เป็น \"โอกาส\" ว่ามากหรือน้อย ผู้ด้อยโอกาส อาจมีโอกาส เพราะผู้มีโอกาส ยื่นมือสละนิดๆเพื่อให้โอกาส สบายดีนะขอรับ
10 กันยายน 2548 00:32 น. - comment id 513865
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem80283.html คุณแก้วนีดา คิดเหมือนกันแต่เขียนแรงกว่าคุณน่ะ สงสารนะ
10 กันยายน 2548 09:53 น. - comment id 513903
เตรียมตัวไว้นะคะ... เร็ว ๆ นี้มีโปรแกรมปันน้ำใจให้สังคมค่ะ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
