ป รั ช ญ า ชี วิ ต ฉ บั บ แ ด น ไ ก ล ไ ล บี เ รี ย ฮ่าๆๆ เมื่อข้ามาถึงโอเอซิส

แดนไกล ไลบีเรีย

    คนเรามีเกิดมาสักคราหน
ต้องแก่ตน เจ็บ ดับ ลับเลือนหาย
เป็นวงจรอย่างนี้ไซร้ไร้ต้นปลาย
วนเวียนไปหลากหลายเส้นรายเรียง
     "เกิด  ก็เกิดมาสักทีมีหนึ่งครั้ง
เกิด  แล้วยั้งยื้อยุดฉุดชื่อเสียง
เกิด  มาแล้วนับเป็นบุญคุณพอเพียง
เกิด  มาแล้วจักต้องเลี้ยงชีพของตน"
    "แก่  เริ่มแก่เมื่อชีวิตที่พลิกผัน
แก่  จากวันหนุ่มสาวคราวสับสน
แก่  จากนี้แก่นานผ่านบัดดล
แก่  จากนี้ต้องอดทนดูแลกาย"
    "เจ็บ  เริ่มเจ็บเจ็บใจโรคภัยเข้า
เจ็บ  แล้วเราขอพรวอนให้หาย
เจ็บ  จากนี้ชีวันถึงบั้นปลาย
เจ็บ  จากนี้เริ่มคลายใกล้นิพพาน"
    "ตาย  ถึงตายกายดับลับเลือนเข้า
ตาย  แล้วเศร้าโศรกลงปลงสังขาร
ตาย  ไปแล้วจักไว้ในสันดาน
ตาย  ไปแล้ววิญญาณสวัสดี"
 
  เกิด พ้นท้นหนึ่งครั้ง                  ชีพอยู่
แก่ ร่างกายเริ่มรู้                         สถานแล้ว
เจ็บ ปวดยิ่งยวดสู                        ดับร่าง  สังขารา
ตาย สู่นิพพานแคล้ว                   ร่างม้วยดับสลาย