เสียงกระซิบจากที่ราบลุ่มน้ำ เปล่งเพลงความสารัตถะยิ่งใหญ่ แผ่วผสานเสียงครวญลมหายใจ ใบบงกชวิมานหญ้าป่ารกชัฏ ลอยเรือพายล่องขนานลานวารี ปราศนาการแสงสีสงบสงัด ละเอียดอณูต่ำต้อยทยอยพลัด อาณัติกฎธรรมชาติซาบซึ้ง โพ้นโพยมพยับแดดพรายทะเล วิหคเห่แมลงภู่ผึ้งหึ่งหึ่ง ไหววิเศษพรูระงมลมพัดตึง ดาวดึงส์ดั่งสภาวะนั้นสุนทรีย์ พรวนแพงพวยพันปลายสายบัวเปลือย ทอดเลื้อยโอนอาจเอื้อมสุรีย์ศรี ตั้งหน้าคว้าไขว่หลายโกฏิปี จมนทีเชี่ยวกรากกราบกราน แผ่วเบาสาหร่ายร้อยพรายคลื่น ดกดื่นสายพันธุ์อัศจรรย์ไพศาล ตกต่ำเต่าตมมิดจิตกาธาน ภพบ้านภูมิไหนในโลกรื่นรมย์ งามตฤณชาติชงโลงพักอาศัย หลบรากใยระลอกน้ำถาถม มิปรารถนาหญ้าเน่าโสมม จ่อมจมดงโคลนชัฏช้าชั่วกัลป์ เพรียบพกาปีกขาวพร้อยคอยสิ่งใด มิบินไปเยี่ยมทิพย์ธาราสวรรค์ มัจฉาชาติเวียนว่ายวิลาวัลย์ เหนือโลกันตร์บึงวัฏฏะทรมาน พรรลายกบกุ้งหอยปูปลา ฝืนฝ่าสายสังคมน่าสงสาร มืดบอดอุกฤษฏ์นิพพิทาญาณ ขรมขานหลงเสน่ห์ผสมพันธุ์ ผุดจากน้ำหนาวเหน็บแสนเบื่อหน่าย โคลนใต้ตายต้องตมอาถรรพ์ หมายมุ่งลุ่มน้ำใดในไกวัล เสียงกระสันกระซิบจากแดนไกล สุคนธชาติหอมบัวหลวงเกสรผสม ระงมเสียงดุเหว่าทองหวานไหว เสียงกระซิบจากแว่นแคว้นแดนใด งามไซร้กว่าเสียงธรรมชาติไป่มี เหนือหูกระจิบกระจ้อยปูปลา คือค่าทิพยโศรตรวิถี ล่องเรือวิปโยคแม้นโชคดี สดับถ้อยวาทีธรรมะตระการ เสียงกระซิบจากที่ราบลุ่มน้ำ ฤาจักงามชั่วกัลปาวสาน แว่วผสมเสียงครางครวญทรมาน ยาวนานท่ามดงชัฏช้าสังสารวัฏ ------------------------------ ข้าพเจ้าเปิดศักราชใหม่ด้วยการไปเยือนดินแดนลุ่มน้ำ ดินแดนแห่งดงหญ้า ป่ารกชัฏ ที่แผ่อาณาจักรไปทั่วบริเวณ เป็นพื้นที่ลุ่มน้ำที่ยังอุดมสมบูรณ์ไปด้วยไม้น้ำนานาพันธุ์ บัวหลายชนิด ท่ามกลางเรือหาปลาลำเล็กที่ล่องไปในดงป่าชัฏช้านั้น ปรากฏเสียงบรรเลงเพลงวิมานลุ่มน้ำระงมงาม กบเขียดน้อย นกน้ำเดียวดาย เป็นบรรยากาศที่รื่นรมย์ สะกดวิญญาณศิลปิน อย่างเราๆ ท่านๆ ให้หลงเสน่ห์ หมู่สาหร่ายกระจิดริ๊ด เริงระบำคลื่นน้ำรื่นรมย์ ในเบื้องลึกแลเห็นโคลนต่ำต้อยนอนสงบนิ่ง รอวันมัจฉาชาติว่ายวนให้ฟุ้งกระจายบดบังทัศนียภาพอันล้ำลึก ข้าพเจ้าคิดว่าองค์ประกอบทั้งปวงแห่งดินแดนลุ่มน้ำ มีความหมายในเชิงกว้าง ลุ่มลึกไปถึงสัจธรรมแห่งธรรมชาติ ชวนให้มองลึกซึ้งไปในวิถีแห่งการเวียนว่าย วิถีแห่งการพึ่งพิงระหว่างชีวิตกับชีวิต มองลึกไปถึงวิถีแห่งการเกิดดับ เป็นต้น หากมีโอกาสลองหาเวลาว่างสักครั้งในชีวิต ไปล่องเรือเหนือดินแดนลุ่มน้ำ สัมผัสรอยยิ้มของชาวประมง ยากจนแต่น้ำใจดี มองภาพไกลๆ ฝูงวัวควายสันโดษ สัมผัสความหมายอันยิ่งใหญ่ที่ซ่อนเร้นอยู่ในวิถีธรรมชาติดูบ้าง บางครั้งเราอาจค้นพบคติชีวิตบางอย่างที่น่าอัศจรรย์ และน่าน้อมนำมาครวญใคร่ อาจเป็นวิถีที่นำไปสู่ความปล่อยวาง เรียบงาย และงดงามท่ามกลางความทุกข์ทน ------------------------------ สุขสันต์ปีใหม่ พุทธศักราช ๒๕๔๙ ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์
ลำน้ำน่าน 6 ม.ค. 2549 08:58 น. - ID 84890 
1876
6
0
6 มกราคม 2549 09:18 น. - comment id 551490
เสียงกระซิบอ่อนล้ามาเข้าหู สดับดูเห็นชัดวัฎสงสาร ในภาพงาม..ความโศกเศร้า...รุมเร้านาน เป็นภาพผ่าน...อีกฉาก...ฝากให้ตรอง มาอ่านงานที่เหมือนชมภาพเขียนสีน้ำที่งดงามค่ะ
6 มกราคม 2549 09:53 น. - comment id 551497
งานงดงามนัก.. หายไปไหนนานจัง คิดถึงงงงงง.. ..........สะ หวัด ดี ปี ใหม่ จ้า ....... สุขภาพแข็งแรง..สมปรารถนาในสิ่งที่ดีทุกสิ่ง นะจ่ะ.. .......................................................
6 มกราคม 2549 12:39 น. - comment id 551546
ชื่นใจทุกครั้งที่ได้อ่านค่ะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ
6 มกราคม 2549 14:00 น. - comment id 551574
เสียงกระซิบจากอัญมณีไพร ฝากสายใยรัดร้อยดั่งสร้อยขวัญ แด่ผองชนบนพสุธาฟ้าเดียวกัน จากสวรรค์วนาป่าแสนงาม มีเถาวัลย์พันเกี่ยวกอดกระหวัด ดั่งเพชรรัตน์มณีท่ามโลกสาม มีผาหินวิมานลอยเงื้อมงอกงาม มีลั่นทมบานนับพันฝันตระการ แลละลิบทิวทิพย์ผาสู่แดนปาริชาติ ดาระดาดดอกไม้เมฆเสกสวยหวาน ดั่งวิมานรุ้งวิมานรัตน์ทิพย์ประทาน ลำธารหว่านไหลล่องจากช่องไพร เป็นสายนทีสีทองสาดส่องหล้า แปรตามฟ้าเป็นมรกตงามสดใส เป็นมณีน้ำงามท่ามพงไพร อัญมณีใสเขียวผ่องของขวัญฟ้า มีหินงามตะปุ่มตะป่ำให้นอนนึก รับน้ำค้างดึกพรายพร้อยร่วงรินฝากหล้า นับดาวน้อยลอยดวงแพรวนภา ร่วงจากฟ้าประดับดินประดับใจ งามไม้หอมไม้ไพรในอุษา เรื่อนภานกพรากรังที่อาศัย ร่ำระงมส่ำสัตว์ใต้ร่มไทร พึ่งพิงไปเป็นวัฏฏะฟ้าประทาน ดวงดอกไม้ค้อมกิ่งพราวลงกราวพื้น หวังหยิบยื่นสัจจะธรรมหวานแสนหวาน ให้รู้รักก่อนราโรยปลิดกลีบราน ทิวาหวานราตรีหวังฝังฝากใจ มวลแมกไม้สยายกลีบบานละออ เพื่อเติบต่อรอภู่ผึ้งคลึงเกสรกลีบไสว หากดำรงคงโลกย์ธรรมน้อมนำใจ สืบทอดอัญมณีไพรให้ใสว่างสว่างพราว หากตราบใดโลกนี้มีเกิดดับ นับและนับอนันตชาติหากสืบสาว วิบากเก่าวิบากกรรมอันโยงยาว มิสิ้นราวมิสิ้นเรื่องเมืองมนุษย์ หนีไม่พ้นคนคนคนวนวนว่าย ดั่งสาหร่ายรัดพันธนามิสิ้นสุด ให้บัวตมจมใต้บาดาลมิได้ผุด พบวิมุตติหลุดพ้นช่อรอแสงธรรม สายแสงทองส่องมาสัจจะสอน ธรรมชาติวอนมิล้ามารินร่ำ วนเวียนมาทายท้าผู้พบธรรม จากบึงกรรมสู่บึงทองท่องนิพพาน เสียงกระซิบเพรียกหวานผ่านแมกไม้ แผ่วแล้วหายหายไปในสังสาร วอนมนุษย์หลุดพ้นดั่งบัวบาน ตราบสายธารธรรมธาราจากฟ้าดินมิสิ้นลับ มิดับดวงอาทิตย์อุทัย...
6 มกราคม 2549 14:11 น. - comment id 551582
6 มกราคม 2549 14:50 น. - comment id 551590
เฝ้าติดตามอ่านงานงามยอดนักกลอนคนนี้เสมอๆ คิดถึงเพื่อนจ๊ะ
6 มกราคม 2549 16:42 น. - comment id 551609
ถ้าบรรยากาศเป็นใจ บทกลอนก็ลื่นไหลนักแล
8 มกราคม 2549 14:58 น. - comment id 551942
ชื่นเอยชื่นหทัย สุขสมหมายรับอรรถรสหวาน วจนกวีงามตระการ ส่องสมานอักษราพนาไพร เพลินลอออิ่มอารมณ์ ดังชั้นพรหมคีตากรกรีดไข จรัสแสงแห่งสงบจากดวงใจ ดื่มชมไว้พิลาศล้ำพรรณนา
14 มกราคม 2549 12:20 น. - comment id 553182
เรียบง่าย หากลึกซึ้ง ย่อมจะสัมผัสได้ถึงความประทับใจติดตรึงใจชั่วนิรันดร์ งดงามรับปีใหม่ เรียบง่ายชวนลุ่มหลง อย่าเจ็บอย่าป่วยรับปีใหม่ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
