กระพุ่มมือเก็บกองบุญบารมี อสงไขยโกฎิปีชาติหลากหลาย นิรมิตปัญญาญาณไว้มากมาย มุ่งหมายปรารถนานฤทุกข์ ปริศนาพระพรหมเหนือสวรรค์ ราตรีนั้นดื่มด่ำฌานสงบสุข เสาะหานานแสนนานนิรยุค บุกบากบั่นบนกระแสนิรพาณ พรหมปาริสัชชาครรไลหงส์ อัสดงดานกิเลสเสถียรสถาน อุบัติเอกอารมณ์ปฐมฌาน สู่รุ่งลานเลื่อมลัภย์ประภัสสร แสงประณีตทอทิพย์เหนือทับเมฆ งามวิเวกอิ่มเอิบกว่าภูมิก่อน รุ่งเรืองกว่าแสงรพีนิรันดร โพ้นนวลจรแจ่มจันทร์นิรันดร์กาล กลมเกลี้ยงสรีระพระพรหมกาย วนวายรอยต่อทิพยสัณฐาน เกศเกล้าเปล่งประภาชฎาธาร วิมานสมาบัติจักสว่างไสว พุทธันดรนานนับหลายกัปกัลป์ รอคืนวันพุทธประทีปอุบัติใหม่ พุทธุปบาทกาลนานเพียงใด จักมุ่งไปสู่รุ่งแจ้งแห่งภาวนา ปุโรหิตาภพภูมิใดจักไปเกิด ล้ำเลิศเหนือเสวยสวรรค์นักหนา วิมานทิพย์สุกปลั่งกว่าเทวดา ปรารถนามหาพรหมพระนภจร ดอกรังร่วงกิเลสร้างปล่อยวางวาย สละกายสู่ปริตตาภาบรรจถรณ์ อัปปมาณาภาทิพยกชกร ประภัสสรรัศมีสมาบัติบรรพ์ รัตนากรจักล้างภพสักหมื่นห่า เวหัปผลาพรหมภูมิฤาอาสัญ ทั้งสามโลกเพลิงไฟบรรลัยกัลป์ สายวายุเบี่ยงหันยุคันธร พาจิตไปอุบัติอสัญญีสัตตา สละวางสัญญาเจตสิกสอน วิราคภาวนาทิพยพรหมพร ข้ามสีทันดรมุ่งแดนโสดาบัน ท่ามวิมานบุปผชาติห้อมล้อม หอมทิพย์สุคนธรสอาถรรพ์ ไม่รู้โรยไม่รู้ร่วงไม่รู้วัน อุปมารูปพรรณดั่งเปลวทอง ปรารถนานั้นสูงส่งแสนนักหนา สุทธาวาสภูมิพรหมทั้งผอง ตามอริยบุรุษพุทธครรลอง ครอบครองฌานแก่กล้าอนาคามี ภาวนาตราบดวงจิตนิมิตใหม่ ทะยานไปจากรูปพรหมวิถี ปล่อยวางอริยคุณงามความดี โพ้นปัญญินทรีย์ปรินิพพาน นิรันดร์ใจรุ่งแจ้งอยู่เบื้องหน้า ไขว่คว้าแดนนิรทุกข์ไพศาล ปรารถนาอรูปพรหมอยู่ชั่วกาล อริยญานชั้นใหนสุขใจจริง จากอากาสานัญจายตนภพ สงบละเอียดอ่อนไร้รูปสิง อิ่มเอิบเพียงจิตนิรมิตอิง มิไหวติงท่ามสว่างพรหมสถาน เหนือพรหมาณฑ์ปฏิเวธภาวนา พรหมาเทียมเอกวิเศษวิศาล เหนือเนวสัญญานาสัญญายตนฌาน พระนิพพานแย้มประตูอยู่นั่นแล้ว ------------------------------ แรม ๔ ค่ำเดือน ๒ พระจันทร์เคียวเกี่ยวดาวฟ้าอยู่พราวพราย บทเพลงบรรเลงพระนิพพาน กำลังกล่อมดวงจิตเงียบงาม ณ ยามราตรีนี้ ข้าพเจ้าหยิบหนังสือในดวงใจขึ้นมาอ่าน หนังสือพรรณนาถึงปฏิปทา และความอัศจรรย์ของการภาวนาให้เข้าถึงอริยมรรคในทางพุทธศาสนา ตอนหนึ่งรจนาเรื่องพระพรหมผู้วิเศษ ที่มีปรากฎในคำภีร์พระไตรปิฏก แปลกที่ดวงจิตรู้สึกสงบงามอย่างล้ำลึก ทะยานไปสู่ดินแดนพรหมโลก ดินแดนแห่งความสุขประณีต อันยากยิ่งที่ปุถุชนอย่างเราๆ จักก้าวไปถึง พรหมโลกทั้ง ๒๐ ชั้นมีอรรถาวรรณาอธิบายไว้ลึกล้ำ... อัศจรรย์วิเศษที่มีในพุทธศาสนาแห่งพระประทีปแก้วเท่านั้น สมถกรรมฐาน คือหนทางแห่งนิรทุกข์... นานๆ ครั้งได้รจนางานธรรมะล้ำลึก พอเป็นแรงให้ฝ่าข้ามปราการนที และกระแสสังคมอันเชี่ยวกรากอย่างทุกวันนี้นะครับ ---------------------------------------------------- ลำน้ำน่าน บุรุษแห่งสายน้ำนิรันดร์ ๑๘ มกราคม ๒๕๔๙
ลำน้ำน่าน 19 ม.ค. 2549 00:11 น. - ID 85317 
2885
2
0
19 มกราคม 2549 04:14 น. - comment id 554047
พรหมในใจมีประเสริฐ ล้ำเลิศพิมานไหนไหน กำหนดตนหยาบสาปไกล นบไหว้นัยพุทธคุณ ..........อยากอิ่มเอมในโลกุตรธรรม หากแต่ยังต้องเวียนว่ายในโลกียะ บ่สิ้นสุดแห่งการแบกรับสัมภาระหนักและหน้าที่.... จึงขอสุขในพรหมเช่นนี้ตามประสาคนสามัญที่ไม่บรรลุ....
19 มกราคม 2549 06:30 น. - comment id 554055
สวัสดิ์ดีครับคุณลำน้ำนาน....น้อมร่วมความสุขด้วยครับ จักภาวนา หาแดนสงบ ทั้งไตรภพ เที่ยวสรรหา น้อมจิตรนิ่ง ดำหริกริยา เสพสรรพา จินต์ปล่อยวาง....... อนุโมทนากลอนกุศลอันเลิศ
19 มกราคม 2549 11:44 น. - comment id 554128
แสงเทียนทองทาบทาพระพุทธพักตร์ จิตหนาวนักลูกนมัสการจากใจใส บังเกิดอัศจรรย์พลันพร่างสว่างใจ มุ่งหมายใดดั่งบัวพ้นน้ำเหนือความทุกข์ นิ่งท่ามเงียบเรียบง่ายคล้ายสิ้นร่าง วางและวางทุกสิ่งทิ้งทุกข์สุข แก้วกระจ่างสว่างแล้วแก้ววิมุตติ ทิพยสุขนิรันดร์ฝันกัปป์กาล พรหมสถานปาริสัชชาวิมานทิพย์ สู่แดนปุโรหิตมหาพรหมสถาน ปฐมภูมิผลิพ้นสมาบัติฌาณ ดั่งบัวบานเหนือบึงทองล่องนิรพาน แสงเพชรพร่างพราวพรายฉายฉัพพรรณรังสี ดั่งมณีรุ้งเรืองรายฉาดฉายฉาน งามเย็นฉ่ำลำแสงนิรันดร์สราญ ส่องตระการเกินจันทร์ใดในเวิ้งวัน ไฟน้ำลมทำลายปฐมภูมิ ให้สิ้นสูรย์พรหมเก้าชั้นนิรมิตขวัญ เวหัปผลาภูมิบังเกิดทิพยไร้รูปเป็นนิรันดร์ ห้าร้อยมหากัปปกัลป์พรหมลูกฟัก เหนือมหาภูมิเวิ้งฟ้าหลายหมื่นโยชน์ สัพพวัคตะโรจน์เรืองรองส่องจรัส ยอดภูมิยืนนานแปดหมื่นกัปป์ ผ่านเนื่องนับเพียรวิกขัมภนวิมุตติบารมี พุทธชมพูมนุษย์จิตพิสุทธิ์ผุดผลิพ้น หากครองตนรักศีลภาวนาสมาธิ นิพพานังสุขขังทานบารมี ตราบชีพพลีสร้างแก้วสว่างณ..กลางใจ ดอกสาละดั่งสละแล้วสู่นิพพาน สละผลาญเหนือกิเลสโลกสิ้นโศกไสว ประทีปแก้วแววประภัสนำทางใจ อุปไมยดั่งรัตนมาลีพร้อมพลีบาน โลกจะสิ้นด้วยไฟบรรลัยกัลป์ สิ้นสวรรค์ในหล้าหวานกว่าหวาน สิ้นมหาสมุทรใสเย็นนิรันดร์กาล ฤาสิ้นสายธารแสงธรรมนำน้อมพลี จิตดวงแก้วดั่งอัญมณีใส พร่างไสวเกินรัตนใดในโลกนี้ ละโลภหลงคงมั่นทำความดี ข้ามมหานทีสีทันดรพบพรพรหม สถิตทิพย์ในวิมานบัวบึงบารมี ตราบโกฏปีกลางกลีบเกสรห่ม มิสิ้นเพียรภาวนาอรูปพรหม ดั่งเพชรพรมพรพรหมพร่างพรายงามจิตภักดิ์ ปรารถนาใดตราบลมหายใจมี โอ้คนดีใครหนอเล่าเท่าแน่นหนัก เพียรพาตนกมลเองนะที่รัก ทุกสรรพสัตว์อย่าหลงว่ายใกล้เชิงตะกอน ทาน ศีล ภาวนารักษาจิต ฝากชีวิตในร่มรัตน์ฉัตรภูมิสอน ถือเป็นโชคเกิดมาพบพระพุทธนิรันดร จงถอดถอนอินทรีย์สิ้นถวิลพระนิพพาน นิรันดร์เย็นเห็นกระจ่างทางเบื้องหน้า เอื้อมมือคว้าดอกพุทธมิหยุดสาน มิหวังใดทำจิตใสดั่งแก้วตระการ พบอริยญาณหรือใจงามพอ จากปฐมบรมภูมิพรหมภพ จิตสงบสะอาดวาดเพียรขอ ภาวนาไปในท่ามวันมิแท้ท้อ มีคอยรอเวลาและวารีที่ไหลลับ เหนือบทกวีที่รจนา ดินแลฟ้ารับรู้จิตเฝ้าจับ เหนือโศกสิ้นทิ้งอินทรีย์รอล่วงลับ จิตจักจับเดินเข้าสู่ประตูพระนิพพาน..
19 มกราคม 2549 12:46 น. - comment id 554153
19 มกราคม 2549 12:13 น. - comment id 554158
พลีดวงจิต..*ดั่งอัญมณีไพร* ตอบบทกวี*ลำน้ำน่าน* กวีในดวงใจ พุดพัดชา ที่.. รจนาผลงานงาม ล้ำล้นเกินค่าคำชมแล้วค่ะ
ด้วยรักล้นใจ *สุขใจในพรหมโลก (Emptiness in the Endless Land)*
25 มีนาคม 2549 21:08 น. - comment id 568506
มาเยี่ยมชมแล้วนะครับ พี่สายน้ำ ช่างฉลาดล้ำคำโวหาร กลกานท์ไพเราะเซาะซึ้งจิต ดั่งเทพไทเทวามานิรมิต รังสฤษดิ์ให้เห็นเป็นขวัญตา
26 สิงหาคม 2552 23:24 น. - comment id 1032251
very goods
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
