ลืม...

เสียงหัวเราะ

ไม่อาจลืมเวลาล่วงเลยผ่าน
ไม่อาจลืมตำนานแห่งความฝัน
ไม่อาจลืมคำว่ารักที่ให้กัน
ไม่อาจลืมความผูกพันแห่งสัญญา
   อาจจะลืมความห่วงหาที่มอบให้
อาจไม่ลืมดวงใจใฝ่ฝันหา
อาจไม่ลืมมิตรภาพที่ผ่านมา
อาจจะลืมกาลเวลาที่เนิ่นนาน
    ลืมไม่ได้หัวใจยังตรึงจิต
ลืมไม่ได้ความเป็นมิตรยังสืบสาน
ลืมไม่ได้หากจะลืมเรื่องวันวาน
ลืมไม่ได้ขอพบพานเพื่อนของใจ
         แม้จะลืม..แต่  ตัดบัวก็ยังเหลือใย
                               ตัดใจก็ยังเหลือ...เธอ				
comments powered by Disqus
  • แก้ว กลางไพร

    24 ตุลาคม 2550 10:32 น. - comment id 776298

    ยามที่เธออยู่ใกล้ฉันไม่ซึ้ง
            ฉันนี้จึงเฉยเมยอย่างเคยเห็น
            แม้นเธอจะทุกข์ทนจนลำเค็ญ
            ฉันนี้เป็นเหมือนคนจนน้ำใจ
                                   ยามเธอจากร้างลาหาบอกกล่าว
                                    ฉันปวดร้าวดวงจิตคิดหมองไหม้
                                    โอ้เพื่อนแก้วหลบลี้อยู่ที่ใด
                                    รู้หรือไม่...ใครคนหนึ่ง...คิดถึงเธอ.
    
    สวัสดีค่ะน้องเสียงหัวเราะ....แวะมาทักทายน้องเสียงหัวเราะ และแวะเยี่ยมชมผลงานกลอนของน้องค่ะ
    ฝากบทกลอนของพี่ไว้ที่นี่ด้วยนะคะ
  • bananaleaf

    24 ตุลาคม 2550 14:02 น. - comment id 776380

    ความรู้สึกดี ๆ อย่างนี้จะลืมได้อย่างไรล่ะคะ 8.gif16.gif
    แวะมาเยี่ยมชมผลงานนะคะ 41.gif31.gif
  • เสียงหัวเราะ

    29 ตุลาคม 2550 13:06 น. - comment id 779052

    อันที่จริง...นามปากกาไม่ใช่เสียงหัวเราะรหอกค่ะ...แต่เดิมต้องเป็นเสียงหัวเราะของความเงียบค่ะ...ขอบคุณที่ให้กำลังใจเด็กใหม่คนนี้ค่ะ.....thak  you....62.gif41.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน