ไม่อาจลืมเวลาล่วงเลยผ่าน
ไม่อาจลืมตำนานแห่งความฝัน
ไม่อาจลืมคำว่ารักที่ให้กัน
ไม่อาจลืมความผูกพันแห่งสัญญา
   อาจจะลืมความห่วงหาที่มอบให้
อาจไม่ลืมดวงใจใฝ่ฝันหา
อาจไม่ลืมมิตรภาพที่ผ่านมา
อาจจะลืมกาลเวลาที่เนิ่นนาน
    ลืมไม่ได้หัวใจยังตรึงจิต
ลืมไม่ได้ความเป็นมิตรยังสืบสาน
ลืมไม่ได้หากจะลืมเรื่องวันวาน
ลืมไม่ได้ขอพบพานเพื่อนของใจ
         แม้จะลืม..แต่  ตัดบัวก็ยังเหลือใย
                               ตัดใจก็ยังเหลือ...เธอ				
				
			24 ตุลาคม 2550 10:32 น. - comment id 776298
ยามที่เธออยู่ใกล้ฉันไม่ซึ้ง
        ฉันนี้จึงเฉยเมยอย่างเคยเห็น
        แม้นเธอจะทุกข์ทนจนลำเค็ญ
        ฉันนี้เป็นเหมือนคนจนน้ำใจ
                               ยามเธอจากร้างลาหาบอกกล่าว
                                ฉันปวดร้าวดวงจิตคิดหมองไหม้
                                โอ้เพื่อนแก้วหลบลี้อยู่ที่ใด
                                รู้หรือไม่...ใครคนหนึ่ง...คิดถึงเธอ.
สวัสดีค่ะน้องเสียงหัวเราะ....แวะมาทักทายน้องเสียงหัวเราะ และแวะเยี่ยมชมผลงานกลอนของน้องค่ะ
ฝากบทกลอนของพี่ไว้ที่นี่ด้วยนะคะ
							
							
24 ตุลาคม 2550 14:02 น. - comment id 776380
ความรู้สึกดี ๆ อย่างนี้จะลืมได้อย่างไรล่ะคะแวะมาเยี่ยมชมผลงานนะคะ

29 ตุลาคม 2550 13:06 น. - comment id 779052
อันที่จริง...นามปากกาไม่ใช่เสียงหัวเราะรหอกค่ะ...แต่เดิมต้องเป็นเสียงหัวเราะของความเงียบค่ะ...ขอบคุณที่ให้กำลังใจเด็กใหม่คนนี้ค่ะ.....thak you....
