สุนทรีย์แห่งชีวิต

ฐปนวุธ

โคลงสี่สุภาพ
เย็นฝนหยดฉ่ำฟ้า      	ฟากไหน
เย็นทั่วเนื้อหัวใจ          	ชื่นหน้า
เย็นธรรมผ่องอำไพ      	สงบสุข
เย็นแผ่นผืนสยามกล้า   	เลือดเนื้อพลีสนอง 
 
อินทรวิเชียรฉันท์
เพลงพ่อนิพนธ์ขับ          	สุตรับลุทำนอง
"สายฝน" ณ ดินทอง       	ดลสุขเกษมศานติ์
ชนเอื้อและเกื้อกูล        	บริบูรณ์ประดับนาน
ธรรมทองผะผ่องกาล     	ทะนุชาติประโลมชน
 กาพย์ยานี๑๑
ความดีคู่ชีวิต               	 สนองสิทธิหน้าที่ตน
สร้างสรรค์ประโยชน์ผล   	 ร่วมศรัทธาสามัคคี
ดอกไม้จะเบ่งบาน          	 บนกิ่งก้านแข็งแรงดี
รากหยัดเลี้ยงชีวี            	 ร่วมหน้าที่แห่งชีวิต
สยามจะงามล้น              	 ถ้าชาวชนเอื้อเต็มสิทธิ์
ต้นไม้แห่งความคิด          	จะผลิตดอกไม้งาม
 
กลอนสุภาพ
ไทยเป็นไทยวันนี้กี่หยาดเหงื่อ    
 กี่เลือดเนื้อพลีใช้ให้สยาม
กว่าจะมาเป็นเมืองรุ่งเรืองราม    
 เคยรับความหมองเศร้าอยู่เท่าใด
เราจึงมีชาติมั่นในวันนี้	      
สุนทรีย์กับประวัติรัฐไสว
ใต้ร่มฉัตรปกคามนามเกรียงไกร  
ร่วมภูมิใจร่วมรักสามัคคี
เพลงพระราชนิพนธ์ดังพ้นรั้ว	     
ก็ตื่นตัวสำนึกรักในศักดิ์ศรี
ภูมิสยามงามล้ำนะค่ำนี้	      
เป็นวันที่เฉลิมชนม์ล้นเกล้าไทย
จึงรู้ค่าสุนทรีย์แห่งชีวิต	       
เหมือนไม่คิดมาก่อนใยอ่อนไหว
แท้ที่เลือดสยามร้อนกร่อนหัวใจ  
 จึงหลั่งไหลร่วมรู้สึกสำนึกเดียว...