๏ กระล่อนปลิ้นปล้อนตอแหล แก่กะโหลกกะลาบ้าฉิบหาย อยู่เปลืองข้าวสุกรอวันตาย ถึงวาระสุดท้ายไม่รู้ตัว ๏ ถูกเขาแหกตาแหกตาเขา ชี้เป้าเอาคืนอวดเงาหัว ยืนต้นตายซากเลี้ยงควายวัว ไม่รู้ดีชั่วโดยทั่วไป ๏ ต่อหน้าวจีแสนไพเราะ ลับหลังยิ้มเยาะเอาหัวไส ต่อหน้าพรึบพรับพร้อมทันใด ลับหลังทิ้งได้จัญไรจริง ๏ อ้างสิทธิสมควรเอาแต่ได้ แต่หน้าที่ไม่เอาทุกสิ่ง งานเหนื่อยงานหนักพร้อมผลักทิ้ง เสนอหน้าขอวิ่งเข้าอิงเอง ๏ มาหลังกลับก่อนอยู่เป็นนิจ มีกิจเป็นประจำอย่างคร่ำเคร่ง เจ็บป่วยต่อเนื่องเรื่องตามเพลง หยุดได้วังเวงทุกเทศกาล ๏ เคยคนคุ้นหน้าที่ต้องนึก สมควรรู้สึกหรือสงสาร แค่คนแปลกหน้าในตำนาน มิตรภาพดักดานไม่มีเว้ย !. ........................................ ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
ผู้งมงายในรัก 18 ส.ค. 2552 20:44 น. - ID 128517 
1423
1
0
19 สิงหาคม 2552 10:23 น. - comment id 1013639
เขาคงจะอ่อนล้าเต็มทน เปะปะจนไม่รู้แจ้ง เรื่อยเรื่อยหลงหลงลงแปลง เป็นแอ่งจมปลักอยู่ตรงนั้น
18 สิงหาคม 2552 23:21 น. - comment id 1028707
มิตรภาพดักดานไม่มีเว้ย !. มิตรภาพดักดานไม่มี แต่มิตรภาพยาวนานคงมีเนอะ มันจึงไม่จบไม่สิ้นกลอนได้ใจชมัด
19 สิงหาคม 2552 01:06 น. - comment id 1028737
แวะมาเรอทัก....
19 สิงหาคม 2552 14:37 น. - comment id 1029002
ตกใจตรงเว้ย เลยอ่ะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
