ปรางทิพย์

13 ธันวาคม 2552 15:00 น. - comment id 1073564

ชีวิตต่างแดน นั้นต้องต่อสู้ดิ้นรนนะคะ
แต่คนไทยต่างแดนน่าแปลก ไม่ค่อย
รักกันมากนัก  ต่อหน้าแสร้างแสดงว่า
ห่วงใย ถามไถ่ แต่พอคล้อยหลัง ซ้ำเติม
ดูหมิ่น.....และเอกลักษณ์ประจำของ
คนไทยที่ปรางไม่เข้าใจเลย คือ....
หากเห็นใครมีความสุขแล้วจะเกิดอาการ
ริษยา   ใช้คำพูดเสียดสี  ความจริง หาก
เราเห็นเพื่อนด้วยกัน มีความสุข เราน่าจะ
สุขใจไปกับเค้าด้วยถึงจะถูกต้องเนาะ
อ่านแล้วคิดถึงบ้านค่ะ

อนงค์นาง

13 ธันวาคม 2552 15:20 น. - comment id 1073566

ซึ้ง จับใจ คนไกลบ้านจริงๆค่ะ พวกเรายากจนเงินทอง ไม่มีมรดกตกทอดอะไรให้ลูกหลาน นอกจากวิชาความรู้คู่คุณธรรม ที่ต้องขยันศึกษาหาใส่ตัว เห็นคนรุ่นใหม่ แล้วชื่นชมค่ะ ไม่ว่าจะที่ไหน คนไทยเรา เป็นนักต่อสู้เสมอ รุ่นอนงค์นาง เป็นไม้ใกล้ฝั่งแล้ว 
บ้านเมืองเรา ยังมีคนดีๆอีกมากที่ช่วยกันพัฒนา เช่นคุณหมอธันวันตรี เก่งทั้งวิชาการ ศาสนา ภาษาไทย ครูกระดาษทราย เก่งทั้งวิชาการ และดนตรีไทย สองท่านนี้เป็นคนที่ขอชื่นชมด้วยใจจริง เป็นตัวอย่างที่ดีแก่เยาวชน 
คนไทยในต่างแดน หรือในไทย ก็มีทั้งดีและไม่ดีค่ะ ไม่ว่าสังคมไหน ถ้าเราให้อภัยกัน ชื่นชมคนที่ทำดี ไม่่ข้ามคนล้ม ไม่มัวแต่อิจฉากันอย่างที่คุณปรางว่า โลกนี้จะน่าอยู่ขึ้นมากนะคะ 

หลี่เหม่ยจิน(ไม่ได้ lock in)

13 ธันวาคม 2552 15:33 น. - comment id 1073572

หัวใจคุณเป็นคนไทยเหมือนกับผู้ที่อยู่บนผืนแผ่นดินไทย...บางคนอยู่บนผืนแผ่นดินไทย
แต่หัวใจกลับไม่ใช่...ขอเป็นกำลังใจให้กับ
ผู้มีหัวใจไทยค่ะ...เป็นคนไทยหัวใจเข้มแข็งค่ะ...โฆษณาไทยเข้มแข็ง..ให้รัฐบาลซะเลย

20%

ประทาน

13 ธันวาคม 2552 15:45 น. - comment id 1073576

อยากให้พื้นที่แห่งนี้มีแต่คำหวานๆซึ้งๆครับ
ไม่อยากให้มีคำอื่นที่แฝงมา..ครับ

อนงค์นาง

13 ธันวาคม 2552 15:46 น. - comment id 1073577

ขอบคุณที่คุณสุริยันต์ แต่งกลอนให้กำลังใจคนไทยด้วยกันนะคะ อนงค์นางก็รอวันจะได้กลับไปอยู่บ้านกับแม่ แต่ภาระยังมีไม่จบสิ้น รอรุ่นลูกรุ่นหลาน ให้ทำหน้าที่คนไทยที่ดีต่อไป รุ่นแม่อย่างเรา ต้องเข้าวัด มีความสุขกับการทำอาหารไปวัด ได้ฟังเทศน์ ฟังธรรม เหมือนแม่ที่มีวิถีชีวิตแบบนี้้ทุกวัน

แม่คะนิ้ง

13 ธันวาคม 2552 15:50 น. - comment id 1073580

อยู่ที่ใดก็ใต้ฟ้าเดียวกัน 
ถ้าหัวใจอยู่ในธงชาติผืนแผ่นดินเดียวกัน
                  แม่คะนิ้ง

ยาแก้ปวด

13 ธันวาคม 2552 16:24 น. - comment id 1073589

แผ่นดินไหนจะอบอุ่นเท่า
แผ่นดินบ้านเรา

กิตติกานต์

13 ธันวาคม 2552 18:27 น. - comment id 1073629

ครูพิม

13 ธันวาคม 2552 19:31 น. - comment id 1073666

เป็นกำลังใจให้คนไทยใต้ฟ้าเดียวกันค่ะ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

13 ธันวาคม 2552 19:49 น. - comment id 1073674

สวัสดีครับคุณปรางทิพย์
ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาติชมผลงานของผมนะครับ
ส่วนเรื่องนิสัยคนไทยในต่างแดนนี้ผมไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรกับเค้าหรอกครับ
เพราะว่าไม่เคยไปต่างประเทศเลยซักครั้งเดียวครับ
ฮ่า....ๆ......ๆ.....

สวัสดีครับพี่อนงค์นาง
ขอบคุณพี่อนงค์นางมากครับ
ที่ชื่นชมผลงานของผมครับ ผมเพียงสะท้อนสื่อความจริงบางด้านบางมุมที่เรามองข้ามไป เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องไกลตัว แต่ความจริงแล้วเรื่องแบบนี้มีอยู่มากมายตามบริเวณตะเข็บชายแดนไทยนะครับ
ช่วงสอบเอ็นทรานซ์ติด จะเห็นข่าวเด็กไร้สัญชาติปรากฎบ่อย ๆ เลยจับประเด็นนี้มาแต่งเป็นกลอนครับ

สวัสดีครับคุณหลีเหม่ยจิน
เอ่อ...คือความจริงผมเป็นคนไทย สัญชาติไทยครับ เพียงแต่ผมสร้างกลอนสะท้อนสังคมขึ้น ได้รับแรงบันดาลใจจากรายการทางทีวีไทยน่ะครับ มีน้อง ๆ เชื้อชาติไทยหลบหนีข้ามชายแดนมาเรียนที่นี่ แต่ไม่มีโอกาสได้รับทุนการศึกษา เนื่องจากว่าไม่ใช่สัญชาติไทย เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริงทางภาคเหนือและตะวันตกของไทยนะครับ

สวัสดีครับพี่ประทาน
ในฐานะคนเขียนกลอนผมก็เขียนไปตามแรงบันดาลใจที่ได้รับ ณ ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งครับ เพื่อสะท้อนสังคมและความจริงที่เรามองข้ามไป
ถ้าพี่ไม่ชอบก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
ผมคิดว่าชีวิตของเรามนุษย์ปุถุชนมันย่อมมีทั้งรสหวานชื่นคืนสุข สมหวัง ผิดหวัง เศร้าใจ ท้อแท้ เหมือนกันทุกคน ก็เช่นเดียวกันกับผลงานการประพันธ์ นี่แหละครับ หากเราเลือกเขียนเพียงด้านเดียวด้านใดด้านหนึ่ง มันก็ไม่ครบทุกรสชาติของชีวิตครับ

สวัสดีครับคุณแม่คะนิ้ง
เห็นด้วยกับที่คุณบอกครับ
คนไทยนอกจะจะนับกันที่เชื้อชาติหรือสัญชาติอย่างเดียวก็ใช่ที่ หากกลุ่มคนใดที่เค้ายอมรับเอาภาษา ขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมของเราไปใช้ในกลุ่มคนของเขา แม้ว่าเค้าจะไม่ใช่เชื้อชาติไทย ก็ต้องยอมรับนะครับว่าหัวใจเค้าเป็นคนไทยเนอะ

สวัสดีครับคุณยาแก้ปวด
เห็นด้วยกับคุณนะครับ แผ่นดินไทยอบอุ่นที่สุดแล้ว

สวัสดีครับคุณกิตติกานต์
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมผลงานนะครับ

ก่องกิก

13 ธันวาคม 2552 21:48 น. - comment id 1073723

แผ่นดินไหนจะอบอุ่นเท่าแผ่นดินนี้นะ....

-

13 ธันวาคม 2552 22:13 น. - comment id 1073735

ประทาน

14 ธันวาคม 2552 00:35 น. - comment id 1073765

คุณ..สุริยันต์ครับบทประพันธ์ของคุณผมชอบอยู่แล้วและติดตามเกือบทุกผลงาน..ครับแต่
ที่นี้ผมหมายถึงผู้มาคอมเม้นท์จะแอบแฝงเข้า
มา..และขออภัยที่ทำให้ท่านเข้าใจผิด..

(น้ำตาลหวาน)

14 ธันวาคม 2552 10:49 น. - comment id 1073834

ภูมิใจที่เกิดเป็นคนไทย บนผืนแผ่นดินไทย
และมีพระมหากษัติย์เป็นประมุข ค่ะ

สุรศรี

14 ธันวาคม 2552 12:45 น. - comment id 1073859

เป็นมุมมองที่แปลกใหม่ในสายตาของ
คุณน้องสุริยันต์เท่าที่เคยมองมา
พี่คิดว่าน้องคงพยายามที่จะแหวกกรอบที่
จำเจกลอนรักหวานซึ้งที่เป็นเพียงน้ำตาลอร่อยลิ้นหวานแล้วก็แล้วไป เราเป็นผู้ใหญ่
เรามองอีกมุมหนึ่ง เราทำในสิ่งที่มีสาระมากขึ้นกว่านี้ได้ใหม พี่คิดอย่างนั้นนะ
เป็นเพียงความคิด ณ เวลานี้ ของพี่คนเดียวนะ  ผิดถูกไม่รู้นะ

พิมพ์ดาว

14 ธันวาคม 2552 12:53 น. - comment id 1073862

แวะมาทักทายขอชื่นชมว่าแต่งดีมากๆ รักชาติยิ่งชีพ

เพียงพลิ้ว

14 ธันวาคม 2552 15:59 น. - comment id 1073950

ยายแม่มด

14 ธันวาคม 2552 16:22 น. - comment id 1073974

รักเมืองไทย
ชูชาติไทย
ทำนุบำรุงให้รุ่งเรือง
สมเป็นเมืองของไทย.........

มาร้องเพลงให้เฮียฟังค่ะ   เพราะไม๊คะ

อิอิอิ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

14 ธันวาคม 2552 21:21 น. - comment id 1074132

สวัสดีครับพี่ก่องกิก
หายไปนานหวังว่าคงสบายดีนะครับ
ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจนะครับ

สวัสดีครับพี่ประทาน
ขอบคุณนะครับที่พี่ชื่นชอบผลงานของผมครับ.....รู้สึกปลาบปลื้มใจมากเลย ไม่นึกว่างานเขียนของเราจะสามารถทำให้ผู้เสพประทับใจและชื่นชอบ
ขอบคุณมากครับพี่ดีใจมากเลย....

สวัสดีครับคุณน้ำตาลหวาน
ผมก็ดีใจครับที่ได้เกิดมาภายใต้ผืนแผ่นดินไทย อันมีพระมหากษัคริย์เป็นประมุขครับ

สวัสดีนะเพื่อนดาว
ขอบใจมากเลยที่เข้าเม้นท์ให้ แล้วอย่าลืมติดตามต่อไปเรื่อย ๆ นะ

ลานเทวา

14 ธันวาคม 2552 22:15 น. - comment id 1074176

เราคนไทย รักชาติ รักสถาบัน

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

15 ธันวาคม 2552 09:43 น. - comment id 1074353

สงสัยจะลืมครับ

เกิดไม่ทันช่วงนั้น อิอิ

แต่ก็น่าเสียดาย สิ่งที่สูญเสียไปเนาะ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

15 ธันวาคม 2552 12:32 น. - comment id 1074429

สวัสดีครับคุณคนลานเทวา
ขอบคุณมากครับที่เข้าติชมผลงานผมนะครับ
ผมก็เป็นคนไทยคนหนึ่งที่รักชาติ ศาสนา พระมหากาตริย์ เช่นทุก ๆ คนครับ

สวัสดีครับท่านน้องกวีน้อยฯ
สิ่งที่สูญเสียไป แม้มันจะเรียกกลับคืนไม่ได้
แต่ก็ยังอยู่ในความทรงจำของคนไทยไปตลอดครับ