..คมดาบนารี..

คมดาบนารี

..จะเล่าความ  พล่ามวจี  ที่แสนเศร้า..
..ด้วยเพราะความโง่เขลา  ไม่เข้าท่า..
..หรือคารม  หวานหอม  จอมมารยา..
..เหตุแห่งกรรม  นำไปหา  ห้วงอาลัย..
..เพียงเขาหยอก  ก็โหมคิด  พิศวาส..
..คำหวานหว่าน  หยาดแต้ม  พวงแก้มใส..
..คิดว่ารัก  หลงเชื่อ  เอื้อฤทัย..
..ยอมถวาย  ทั้งกายใจ  ให้เขาชม..
..อนิจจา  หากเพียงว่า  คำเสนาะ..
..แสนไพเราะ  มีเงาเหลือบ  เคลือบยาขม..
..เขาหลีกลี้  หลังจากที่  ได้เชยชม..
..ทุกข์ระทม  จมลงสู่  ผู้เสพคำ..
..จากความรัก  พลันมองเห็น  เป็นความแค้น..
..ความหวงแหน  ถูกทดแทน  ด้วยความช้ำ..
..จักตามตัว  อ้ายชั่ว  ผัวระยำ..
..กระชับดาบ  วับวาม  ตามราวี..
..หยุดตรงนั้น  จะไปไหน  ไอ้ขี้ขลาด..
..พ่อขุนแผน  แสนฉลาด  ไม่อาจหนี..
..ยังระรื่น  ทำยิ้ม  ปริ่มไมตรี..
..อเวจี  รออยู่  ไม่รู้เกรง..
..ยังหยอดคำ  ดุจน้ำผึ้ง  ซาบซึ้งนัก..
..ป้อนคำรัก  ทั้งเมื่อครู่  สู้ข่มเหง..
..เพลงกระบี่  สตรีรัก  จักบรรเลง..
..หยุดปากเก่ง  นารีเอง  จะสอนชาย..
..พอพินิจ  พิศนัยน์ตา  ที่ว่าหวาน..
..เคยพลีกาย  ให้ชายชาญ  แสนหวั่นไหว..
..รีบสลัด  ปัดความรัก  ออกจากใจ..
..วาดคมดาบ  ออกไป  กลางสายลม..
..เสี้ยวพริบตา ดาบสะบัด ลงกลัดกาย..
..เลือดกระเซ็น เป็นสาย เปื้อนปลายผม..
..แสยะยิ้ม แม้พักตร์งาม น้ำตาพรม..
..รสภิรมย์ คมระยับ ดาบนารี..