๑. คาบเช้า... หวนรำลึกถึงนวลน้องที่ครองใจ ถึงแก้มใสที่ใจอยากซมหอม อยากเจอเธอกอดแน่นซบดมดอม ก่อนจะตรอมด้วยเธอนั้นมีแฟน อยากจะเจอ..เพียงเธอ...แม้สักเดี๋ยว ใจห่อเหี่ยว..อ่อนโรยเป็นหนักแสน เทียบดั่งไฟในฝันที่โรยแร้น เห็นเธอ-แฟน..มีความสุขก็สุขใจ ทำใจได้เสมอมีความสุข ลืมเลือนทุกข์ไปได้เพียงเลือนไล้ เธอนั้นหาย..หายไป..ไปอยู่ไหน อยู่ที่ไหนไม่ใช่ในโรงเรียน ๒. คาบเที่ยง.. ปวดเวียนเคืองอัดอั้นในหัวอก สะท้านทกเห็นเก้าอี้ที่ว่างเปล่า เธอนั้นอยู่ที่ไหนต้องสืบสาว ใจร้องป่าวประกาศ...เธอเป็นไร ผ่านพ้น...คาบเยอรมันอย่างอัดอั้น ปวดหัวสั่นโลกโคลงเคลงเห็นรวนไร เธอนั้นทุกข์..สุขดี...อยู่ที่ไหน เป็นยังไง..ถึงไม่ใช่คนควรถาม โหยหาเธอเสมอเธออยู่ไหน เธอเป็นไง..เธอเป็นไง..ใจยากปราม เก็บโลกไว้ความคิดถึงพึงแบกหาม ทนดัดดามอารามใจไม่เคยได้ ๓. ในห้องพยาบาล.. เข้าห้องพยาบาลสมานใจ เดินตรงไปในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ปวดหัวใจรวดร้าวจนปวดแสบ น้ำเย็นแปลบผ่านคอพร้อมกับยา นอนลงเตียงหันข้างชนเพดาน พักเรื่องงานผสานความอ่อนล้า พร่ำหาเธอ...เม..เม..อยู่ไหนน้า อยู่ใกล้ไกล...คร่ำครวญหา...บอกข่าวบ้าง นอนนิ่งงันพลันคิดถึงพึงความจริง รู้ทุกสิ่งยิ่งตอกย้ำความเปลี่ยวร้าง เธอไม่มีดวงใจให้หนทาง ที่จะสร้างความสัมพันธ์อยู่กับเธอ รู้ตัวว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ ที่มีสิทธ์ห่วงใยใคร่ครวญเพ้อ ไม่มีสิทธิ์ได้เจอ...ได้พบเธอ ร้องละเมอเพ้อคนเดียวอยู่บนเตียง ร้องเบาแผ่วจนเตียงข้างหันมามอง พร่ำครวญร้องด้วยเบาแผ่วในน้ำเสียง รักแต่เธอ...รักแต่เธอ..ก็มีเพียง ไม่โอนเอียงโอนเอนใจให้ใครได้ อยากจะถามเธอนั้นเป็นไงบ้าง จวนฟ้าสางเร่งรวดรีบคล้ายไปตาย คิดถึงเธอ..คิดถึงเธอ..มิเสื่อมคลาย แม้โลกร้ายแค่ไหนใจมีเธอ มาถึงโรงเรียนที่เขียนกลอนมอบให้เธอ แต่ว่าเธอนั้นหายจนเราเก้อ เธออยู่ไหนอยู่ไหนแล้วเล่าเธอ อยากเจอหน้าเธอเพียงคนเดียว ปวดหัวมัวหมองสองความคิด อยากพินิจเห็นหน้าเธอคนเดียว แต่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ใจเปล่าเปลี่ยว ทนห่อเหี่ยวเปลี่ยวใจขมระทม น้ำตาไหลรดรินเปียกขอบหมอน ใจล้ารอนเกินจะคลอนทนอัดอั้น ในความฝันเรานั้นได้รักกัน แต่ต้องสั่นยามคืนวันฝันนั้นลวง... ร้องไห้คลายระบายความอัดอั้น แต่ละวัน...แต่ละวัน..รักทั้งปวง บูชาเธอเอาไว้แทบบวงสรวง ใจร้าวรวงหัวสั่นมั่นรักเธอ ส่ายหัวยิ้มขมขื่นทั้งน้ำตา ความอ่อนล้ากลายละลายเป็นความเพ้อ ฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ แม้ไม่มีสิทธิ์เจอก็รู้ดี ๔. เลิกเรียน.. ปวดหัวค้าง..ค้างคาใจ..อยู่ในห้วง ความรักควงหัวใจไว้หมดมั่น ภาพของเม..ของเม..ตราตรึกสั่น ร้องไห้เศร้าเงียบงันใจละล่อง เดินออกมาครางครวญเธออยู่ที่ไหน หวังในใจ..หลอกตัว...เธอ...อยู่ในห้อง แม้จะรู้เธอไม่อยู่ใจก็ท่อง ใจลอยล่อง...เม...คงอยู่..โกหกใจ เดินแวะเวียนผ่านห้องเรียนเธอเคยอยู่ แม้จะรู้เธอไม่อยู่ก็ยังฝัน เราจะได้..จะได้..มองหน้ากัน จนวันนั้นไม่อยากเลือนไปจากใจ ทราบข่าวคราวจากปากเพื่อนเธอสนิท นั่งรอฤทธิ์ความจ็บปวดรวดรานฆ่า ฉันรักเธอเสมอทุกเวลา ยามอ่อนล้าก็ยังรัก..ก็ยังรัก ๔. กลับบ้าน... เธอไปเรียนรอ.ดอ.ตามตั้งใจ นึกทีไรใจขมระทมขื่น เราน่าจะเรียนบ้างยากมันฝืน แต่ละคืนแม่พ่อค่อยว่ากัน ร้องใจสลายคล้ายดั่งเหมือน ดั่งดาวเดือนที่เลือนแสงแร้นแรงฝัน กลัวว่าเธอจะเลือนหายชั่วชีวัน จากฉันนั้นเธอหายไปไร้แรงเดิน รู้ว่าเธอสบายดีก็ดีใจ แม้ไม่มีโอกาสห่วงใยเกิน คำว่าแฟนไม่อาจร่วมเคียงเดิน รักผ่าวเผินเธอคงเมินไม่สนใจ ไม่..เคยกลัวความตายพร้อมเสมอ ไม่..มีวันได้เธอได้อยู่ใกล้ ไม่..วันที่เธอจะมอบใจ ไม่..กลัวไกล..กลัวไม่ได้พบเจอเธอ กลัวอย่างเดียวเธอ..เธอจะหายไป ไม่มีโอกาสได้ใกล้ละเมอเพ้อ อยากเจอหน้าแค่นั้นขอเพียงเธอ ได้พบเจอแค่นี้สุขล้นคลาย แม้ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ห่วงใย ได้อยู่ใกล้แต่เธอทุกข์เลือนหาย แม้ไม่มีสิทธิ์ได้รักเธอจนวันตาย ก็มิคลายความคิดถึงพึงเธอเดียว 0. เธออยู่ที่ไหน?...คิดถึงเธอ...แม้ไม่มีสิทธิ์เจอ... เธอ..อยู่ไหนใกล้ไกล.....คิดถึง อยู่..ที่ไหนคะนึง...........หาค้น ที่..เธออยู่ได้ไปพึง..........ดั้นด้น ไหน..มีเธอสุขล้น.....เกินคำบรรยาย คิด..แต่เธออยู่ใน.......ห้วงใจ ถึง..เธออยู่ไกลใกล้....รักรั้น เธอ..นั้นครองหทัย....ไปหมด เรารักเธอสุขล้น....ยากพ้นพรรณา แม้...ไร้โอกาสได้....จากเธอ ไม่..เคยคิดพร่ำเพ้อ....รักม้วย มีสิทธิ์..ได้หลงเก้อ......แต่เธอ หมดแฮ เจอ..พบความร่ำรวย....ขอรักเธอแทน
เมธาวีรำลึก 26 ส.ค. 2553 21:45 น. - ID 136539 
1487
1
0
26 สิงหาคม 2553 23:04 น. - comment id 1153160
คุณเป็นคนที่มีความรักมั่นคงมากครับ นับถือ นับถือ
27 สิงหาคม 2553 16:23 น. - comment id 1153270
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
