***...ลมพัดโบก โศกก็พัด ทัดทานลม
อกแสนตรม ซมซาน เที่ยวควานหา
ตามและร้อง พร้องพร่ำ จำนรรจา
เรียกร้องหา ดวงใจ ไปไหนเธอ.....
***...ร้อนและรุ่ม สุมทรวง เพราะห่วงหนัก
มิหยุดพัก หักใจ ให้คลั่งเพ้อ
ใจละล่อง ลอยไป ใยละเมอ
เธอไม่เออ ออด้วย แสนป่วยการณ์....
***...เหมือนกับขาด ของรัก มักจะห่วง
เวลาล่วง ล้ำเกิน เมินผสาน
ขอต่างเดิน ต่างไป ไม่พบาน
อยากสาบาน หนีหน้าไกล คนใจดำ
27 กันยายน 2545 07:55 น. - comment id 81345
ใจหวาดหวั่นพรั่นไปใจสะอื้น ด้วยทนฝืนชายอื่นใดหมายเคียงใกล้ ร่ายคำโคลงเขียนล้อต่อความไป แสนสะทกสะท้านใจไห้ระทม ย่องเมียงมองปองใจคงไป่แคล้ว ใจน้องแน่วมั่นเพียงพี่มิให้ขม แอบมองเห็นน้องเย้าเคล้าคารม พี่ยิ่งตรมเจ็บช้ำทำมองเมิน

27 กันยายน 2545 10:20 น. - comment id 81375
มันก็เป็นเรื่องของใจใครก็ใจใครอ่ะนะ

27 กันยายน 2545 10:30 น. - comment id 81380
ขอขอบคุณทุกๆความคิดเห็นครับผม.............. กลอนบทนี้แต่งไว้หลายเดือนแล้วครับ........

27 กันยายน 2545 20:14 น. - comment id 81530
ไพเราะเจ้าค่ะ ^__^
