**..เรื่องนี้ผมได้คัดลอกมาจากเว็ปโรงเรียนผมเห็นว่า มีข้อคิดดีมากครับ อ่านแล้วน้ำตาเกือบไหลครับ ชายแก่เลยวัย 70 คนหนึ่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยม หลังจากแต่งงาน ย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี ชายแก่ : แจ๊ค (ชื่อลูกชาย) นั่นอะไรลูก ? พ่อเห็นลาง ๆ แจ๊ค : อ๋อ วัวหน่ะพ่อ เวลาผ่านไป 2-3 นาที ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ? แจ๊ค : วัวตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย ผ่านไปอีก 2-3 นาที ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรอีกล่ะลูก ? แจ๊ค : (เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด) วัวพ่อวัว !! วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่นแหละ เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรลูก ? แจ๊ค : (เริ่มทนไม่ไหว) เอ๊ะ !! พ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่ได้ ผมจะบอกครั้งสุดท้าย แล้วนะว่า วัว...!! ผ่านไปอีก 2-3 นาที ชายแก่ : แจ๊ค นั่นอะไรน่ะลูก ? แจ๊ค : โอ๊ย !!! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยกันไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว แล้วแจ๊คก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด เวลาผ่านไป จวบจนตอนเย็น ได้เวลาอาหารค่ำ เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา แจ๊คจึงเดินขึ้นไปตามที่ห้อง ณ ที่นั่น เขาได้พบชายแก่ นั่งเหม่อลอย ข้าง ๆ มีไดอารี่เก่า ๆ เล่มหนึ่งที่เพิ่งเขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ แจ๊คถือวิสาสะเข้าไปอ่าน ความว่า...ครั้งหนึ่งเมื่อ 40 กว่าปีก่อนมาแล้ว เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมากที่สุด เราตั้งชื่อเค้าเองว่า...แจ๊ค ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง เราพาแจ๊คออกไปเดินเล่น ตอนนั้นแจ๊คกำลังพูดได้เก่งทีเดียว เราพาเค้าไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา... แจ๊คถามเราว่า พ่อ นั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ เวลาผ่านไป อีกไม่ถึงนาที แจ๊คก็ถามคำถามเดิมเราอีก เราก็ตอบเช่นเดิมอีก เป็นอย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง ....เราไม่เคยเบื่อหน่ายเลยที่จะตอบคำถามเดิม ๆ เหล่านั้น เรากลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจเราอย่างไม่เบื่อหน่าย... แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คน 2 คน ที่เคยถามคำถามเดียวกัน หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม แจ๊คเป็นฝ่ายตอบ... เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเสียงดังใส่เรา หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป... เมื่ออ่านจบแจ๊ครู้สึกผิดขึ้นมาจับใจ พ่อเลี้ยงเขามาอย่างดี แต่วันนี้สิ่งที่เขาทำให้ท่านคือ การตวาดเสียงดัง ไม่พูดด้วยแล้วก็เดินหนีไป เขาตระหนักว่า เขาได้ทำสิ่งผิดพลาดซึ่งเขาเองแทบไม่รู้ตัว แล้วคุณล่ะ วันนี้คุณได้ทำอะไรดี ๆ ให้ท่านเหล่านั้นหรือยัง ?... ป.ล. หากคุณคิดว่าเรื่องนี้เป็นประโยชน์ โปรดอย่าเก็บไว้คนเดียว...อย่าลืมส่งต่อให้เพื่อน ๆ ของคุณได้อ่านกันด้วย เพื่อสิ่งดี ๆ จะได้เกิดขึ้นในสังคมต่อไป ด้วยความหวังดี ก.นพดล รักษ์กระแส
ต่อง (ต้อง) ksg 1 ม.ค. 2546 20:40 น. - ID 27810 
752
4
0
1 มกราคม 2546 21:58 น. - comment id 102875
หน้าส่วนตัว
T_T
. . . ส ง สา ร พ่ อ จั ง. . .
:+:+:+:พ่อ ขร๋า นู๋ รัก พ่อ ค่ะ:+:+:+:
(พี่ต้อง . . . .หาอาไรน่าอ่านมาให้อ่าน ขอบคุณค่ะ)
=^__^=
2 มกราคม 2546 06:23 น. - comment id 102892
คำถามของพ่อ..เรนก้อรอ..อยากให้ถาม..
อยากจาตาม..ให้คำตอบ..บอกพ่อบนสวรรค์..
เรนขอให้..คุณพ่อ..ที่ท่านอยู่..ใกล้ชิดกัน..
เรนขอฝัน..แค่..คำตอบ..มอบให้พ่อ..
..ค่ะ.. เรนอยากให้..ทุกคำถามของพ่อ..
มีความหมาย..สำหรับลูก..ทุกคน..
ให้ความสำคัญ.. กับท่าน..รักท่าน...
ตอบคำถามท่าน.. กอดท่าน.. แล้วบอกท่าน..ว่า
พ่อครับ.. ผมรักพ่อ..
2 มกราคม 2546 10:02 น. - comment id 102935
:) ประทับใจ
2 มกราคม 2546 21:56 น. - comment id 103004
พอดีเอม่าไม่มีพ่อแล้วอะนะ แต่ก็รักพ่อมากที่สุดในโลก อ่านแล้วประทับใจเช่นกันจ้า
3 มกราคม 2546 18:54 น. - comment id 103116
ฟังดูจับใจ อ่านแล้วคิดถึงพ่อจัง
3 มกราคม 2546 18:54 น. - comment id 103117
ฟังดูจับใจ อ่านแล้วคิดถึงพ่อจัง
7 มกราคม 2546 16:04 น. - comment id 103696
อ่านแล้วซึ่งรู้สึกรักพ่อรักแม่ขึ้นมาก ๆ เลย
18 มกราคม 2546 21:22 น. - comment id 105316
ขอขอบคุณทุกๆท่านครับ...
12 มีนาคม 2546 21:12 น. - comment id 114226
ชอบมากเลยค่ะเป็นข้อคิดที่ดีทำให้รู้สึกควรที่จะดูแลเอาใจใส่ทานเยอะ ๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
