**..เรียงบทกลอน ร้อยกวี ถึงที่รัก
ถ่ายทอดความ หน่วงหนัก เกินรับไหว
สื่ออารมณ์ คนซมซาน ร้าวรานใจ
เป็นบทกลอน อันยิ่งใหญ่ ในใจเรา....
**..เป็นแค่คน อ่อนไหว ในโลกนี้
มิอาจที่ จะมีหวัง อย่างใครเขา
มีเพื่อนรัก คือความห่าง ความซึมเซา
มีความเหงา เคียงข้าง อย่างเช่นเคย...
**.. คือคนเดิม ใจเดียว อันเปลี่ยวเปล่า
คือคนเก่า เขามองข้าม ทำเมินเฉย
คือคนดี ที่ความดี ไม่มีเลย
คือคำรัก จักเฉลย เอ่ยให้ฟัง...
**..ขอให้เธอ เป็นเธอ อย่างวันนี้
มีชีวิต โชคดี ตามที่หวัง
อายุยืน ชื่นชีวี แสนจีรัง
มีกำลัง กายใจ ไว้เนิ่นนาน....
**..และให้มี คนรัก ที่รักมาก
ไม่พลัดพราก จากกัน ทุกวันหวาน
คนคนนั้น อยู่กลางใจ ในทุกกาล
คอยผสาน รักมั่น ฉันรักเธอ....
ด้วยความหวังดี
ก.นพดล รักษ์กระแส
ก.ประแสร์ ศิษยาพร
28 กรกฎาคม 2546 13:22 น. - comment id 156954
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมค่ะ

28 กรกฎาคม 2546 20:14 น. - comment id 157048
สื่ออารมณ์...
สื่อบทกลอน...
ได้ไพเราะมาก....
เรน..แวะมา..ชื่นชม....นะคะ..

28 กรกฎาคม 2546 22:49 น. - comment id 157090
เพราะค่ะ

29 กรกฎาคม 2546 08:13 น. - comment id 157134
:) ไพเราะ ค่ะ

29 กรกฎาคม 2546 08:14 น. - comment id 157135
:) ไพเราะ ค่ะ

29 กรกฎาคม 2546 19:59 น. - comment id 157257
ขอขอบคุณในทุกๆน้ำใจครับผม

29 กรกฎาคม 2546 21:17 น. - comment id 157282
ดีกว่าพิมพ์อีกค่ะพี่ก้อง (จากใจ เป็ดน้อย)

31 กรกฎาคม 2546 12:05 น. - comment id 157650
ถึงจะเหงา ก็เหงา อย่างคนมีหัวใจ

5 สิงหาคม 2546 20:06 น. - comment id 158678
ขอขอบคุณทุกๆน้ำใจครับ

6 สิงหาคม 2546 09:10 น. - comment id 158793
อาจจะแวะมาอ่านช้าไปสักหน่อยนะคะ พอดีพักนี้ยุ่ง ๆ ไม่ค่อยได้แวะมาอ่านกลอนเพื่อน ๆ สมาชิกเท่าไรนัก แต่ยังไงก็ขอชื่นชมจากใจจริงนะคะว่าไพเราะค่ะ ยังไงก็สู้ต่อไปนะคะ ... จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ :)
