เสียงกลองรบในสำนึกเริ่มแผ่วหาย คมขวานทองค่อยค่อยคลายความยิ่งใหญ่ ผืนไตรรงค์เพียงผืนผ้าที่พับไว้ ความเป็นไทย เริ่มเลือนร้างเริ่มสร่างซา เมื่อแผ่นดินทุกหย่อมหญ้าที่เหยียบย่ำ ล้วนร่องรอยวีรกรรมอันหาญกล้า กลับเหือดแห้งแตกระแหงแรงโรยรา ไร้สายธารแห่งศรัทธาจากผู้คน มรรยาทไทยยิ้มแย้มจิตแช่มชื่น น้ำใจไทยหยิบยื่นไม่หวังผล วิถีไทยพอเพียงเลี้ยงชีพตน สังคมไทยไร้เล่ห์กล ไร้ชนชั้น ศาสตร์ศิลป์ไทยภูมิปัญญาค่าสืบสาน ภาษาไทยเอกผลงานการสร้างสรรค์ ขนบไทยตามครรลองสืบครองธรรม์ ความเป็นไทยธำรงมั่นบรรพกาล .ฤๅจะคลายมนต์ขลังครั้งเก่าก่อน .อนุสรณ์แห่งวานวันที่ผันผ่าน .ฤๅจะขายชีวิตจิตวิญญาณ .ปิดตำนานไทยเราเพียงเท่านี้ !? จะยอมปล่อยกาลเวลาโลกาภิวัตน์ ให้กร่อนกัดขวานทองทุกท้องที่ หรือชาวไทยจะรวมรักสามัคคี ร่วมกอบกู้ศักดิ์ศรี---ความเป็นไทย--- เสียงกลองรบในสำนึกดังกึกก้อง คมความทองเปี่ยมมนต์ขลังยังยิ่งใหญ่ ผืนไตรรงค์สะบัดพลิ้วท่าวทิวใจ ความเป็นไทยบานสะพรั่ง........ทั้งแผ่นดิน
ปณิธาน รอดเหตุภัย 2 ก.ย. 2546 03:11 น. - ID 38519 
4704
3
0
2 กันยายน 2546 07:20 น. - comment id 164744
ต้องขอชื่นชมอุดมการณ์ของคุณปณิธานมากๆเลยคะ พี่ดอกแก้วก็มีความรู้สึกเช่นนั้นมากๆ ได้แต่ฟังเพลง..ดาหลา..ที่ชอบมากๆและพยายามเอาไปเปิดให้ใครต่อใครฟังเพื่อกระตุ้นเตือนจิตสำนึกคะ ยอดมากๆบทกวีที่มีคติเตือนใจนี้พี่ดอกแก้วชอบคะ วันนี้พี่ยังไม่ได้ล็อกอินเลยคะน้อง
2 กันยายน 2546 23:28 น. - comment id 164990
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ทั้งความหมายและเนื้อหาก็ลงตัวจริง ๆ เก่งจังเลยค่ะ
3 กันยายน 2546 08:58 น. - comment id 165043
concept และเนื้อหา ก็ดีนะ คำบางช่วงยังขัดๆ อยู่บ้าง เคาะสนิมอีกสักพัก ก็รื่นเองแหละ อิอิ
4 กันยายน 2546 23:48 น. - comment id 165513
ขอบคุณพี่ดอกแก้ว คุณผู้หญิงไร้เงา และคุณเวทย์มากครับ คุณเวทย์ครับ ที่บอกว่าเคาะสนิมแสดงว่ารู้ว่าผมแต่งกลอนตั้งนานแล้วรึเปล่าครับ ใช่จริง ๆ ครับ ผมเริ่มแต่งตั้งแต่ประมาณ ม.1 แล้ว สงสัยต้องเคาะสนิมจริง ๆ ด้วยครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
