เพียงคำเดียว.... ผมรอ... คำเพียงคำเดียว.... จากคุณ.... มานานแสนนานแล้ว คำเดียว ที่ผม..ต้องแลกกับหลายสิ่ง..หลายอย่าง..ในชีวิตของผม.... ความคิดถึง.... รอคอย.... โหยหาและเดียวดาย.... ความเจ็บปวดรวดร้าวใจ.... ที่ต้องคอยเฝ้าถามตัวเองเสมอมา.... จะหยุด.... หรือ.... จะเดินต่อไป.... ในเส้นทางแห่งรักนี้.... คำตอบ.... ที่ใจผมตอบกลับมาคือ.... คุณแสนดีมีค่า เกินกว่าที่ใจผมควรจะคิดท้อ.... แม้จะต้องรอ.... นานแสนนาน.... ผมโชคร้าย หรือโชคดีกันแน่ ที่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้.... แบบที่มีใจรักมั่นคง.... มิหวั่นไหว หนักแน่น.... ดั่งแผ่นผา หาญกล้า ท้าทายสายลมแรง... แสงแดดกล้า.... แผดร้อน.... เผาไหม้ใจ.... ท้าทายโชคชะตาฟ้าลิขิต.... ดั่งชีวิตข้าเอง ไม่ยำเกรงดินและฟ้า.... ผมรอคำ.... คำเดียว คำที่มีค่าใหญ่หลวง คำที่.... ผมแสนรักแสนหวง มิคิดเคยจะเอ่ยออกมา บอกใครได้ง่ายๆ.... เมื่อผมตัดสินใจเอ่ยกับคุณ.... มันคือคำที่รวมชีวิต.... วิญญาณของผมทั้งสิ้นทั้งปวง.... ที่ผมวางไว้ในอุ้งมืองามวางไว้แทบเท้าของคุณ.... เพื่อรอให้คุณ.... พิพากษารัก.... ตัดสินใจ.... จะโยนทิ้งให้แตกสลายไร้ค่า.... หรือโอบอุ้มนำมาแนบชิด.... สถิตเนา.... ในใจของคุณจนตราบวันตาย ก็สุดแท้แต่ใจของคุณ.... ผมเดินมาไกล.... แสนไกลมากแล้ว.... เหนื่อยนัก อยากหยุดพักใจ.... ฝังฝากกายซบตักของคุณ แต่ผมจะหยุดได้อย่างไร.... เมื่อทางข้างหน้านั้น.... ผมยังมองไม่เห็นคุณที่จะร่วมทาง.... ร่วมเรียงเคียงข้าง ฝ่าฟัน ผองภัย.... และเส้นทางใจไฟฝันของผม.... ที่แสนยาวนาน จะอ้างว้างว่างใจสักเพียงใด.... หากผมต้องเดิน.... โดยลำพัง.... เพียงคำเดียว.... ที่ผมใช้เวลานานนับเดือน.... นับปี.... และไม่รู้อีกกี่ปี.... ที่ผมจะต้อง.... รอและรอ.... คนดี.... ที่รักของผม.... ผมไม่กลัวคำตอบ.... เพราะผมคือลูกผู้ชาย ที่พร้อมแล้วที่จะอดทน.... คุณจะตอบผมว่าอย่างไร ผมมิอาจหยั่งเดา.... ได้.... แต่สำหรับใจของผม.... ผมหาคำตอบให้ตัวเองได้แล้ว.... ว่า.... ผมเกิดมาเพื่อที่จะรัก.... และรอคุณ.... ตราบจนวันสุดท้ายแห่งลมหายใจของผมนี้.... นะที่รัก.... *********** ถ้าเธอ.... มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย เธอคงไม่ปล่อย.... ให้ฉันต้องคอยอย่างนี้ เธอคงมองซึ้ง ถึงไมตรี เธอคงมองซึ้ง ถึงความหวังดี ที่มีเรื่อยมา.... สู้รอ.... รอแล้ว.... รอ.... รอไม่สิ้น.... รอจนใกล้ดับ.... ถมทับ แผ่นดิน.... แผ่นฟ้า.... เธอมองไม่ซึ้ง.... ถึงสายตา.... เธอมองไม่ซึ้ง.... ถึงความบูชา.... ว่าฉันศรัทธาเพียงใด.... น้ำหยดบนหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน.... แต่หัวใจอ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด ช่างไม่สะทก.... สะท้าน.... สะเทือน.... เหมือนหัวใจ ช่างไม่หวั่นไหว.... ว่าใครเขารัก.... เขารอ.... สิ้นลม.... ลมหายใจ.... ของฉันเมื่อไหร่.... เธอคงจะรู้.... ว่าใครเฝ้าง้อ.... ใครกัน มีรัก มีรัก เพียงพอ.... ใครกันรอแล้ว.... แล้วยังเฝ้ารอ.... เขารอ.... เขารอ.... เขารอ.... เขารอ!.. ******** เขียนด้วยแรงบันดาลใจ.... ว่าน่าจะมีลูกผู้ชายคนดี.... ที่ยังมีใจรักมั่นคง หลงเหลืออยู่บ้างในโลกนี้ และตราบใดที่คุณยังไม่เคยรักใครมากพอ.... คุณๆอ่านแล้วอาจจะบอกว่ามากไป.... แต่วันใดที่คุณรักใครสักคน วันนั้นคุณจะบอกว่าเขียนน้อยไป.... ด้วยแรงแห่งรักที่ยังคงทำให้โลกหมุน.... จากใจ รักค่ะ....
พุด 16 ธ.ค. 2546 11:10 น. - ID 43047 
829
6
0
16 ธันวาคม 2546 12:16 น. - comment id 191719
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ไม่ทราบว่าโก๋รุ่นไหนบัญญัติศัพท์นี้ขึ้นมา ก็ยังใช้ได้จนถึงปัจจุบัน สำหรับวิธีการนำเสนอของแต่ละคนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่จะบรรยายให้เห็นความเป็นผู้ชายที่เหมือนแผ่นผาได้ยังไง สาวถึงจะเชื่อ อิอิ
16 ธันวาคม 2546 12:19 น. - comment id 191722
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.......งดงามในความรู้สึกมากค่ะ....^*^
รู้สึกชื่นชมจังเลย
^*^.....................^_____^.................^*^.
16 ธันวาคม 2546 15:08 น. - comment id 191747
อยากรู้จัง ว่าเขียนแทนใจ ชายคนใด . ?
16 ธันวาคม 2546 15:33 น. - comment id 191751
เพียงคำเดียวเท่านั้นฉันปราถนา ถึงแม้ว่าชีวาต้องหาไม่ จะเฝ้ารอขอรักตลอดไป หวังว่าใจเธอนั้นมีฉันเคียง รอเฝ้ารอเพียงเธอเฉลย เจ้าจะเอ่ยเผยให้ได้ยินเสียง แม้อกหักยังรักฟังสำเนียง เจ้าอย่าเลี่ยงเบี่ยงคำย้ำเผยมา... สวัสดีครับ...... คุณพี่พุดพัดชา ......
16 ธันวาคม 2546 16:37 น. - comment id 191761
เพียงหนึ่งคำที่ปราถนา
อยากฟังให้ชื่นอุรา....
แม้เป็นเพียงแค่หนึ่งคำ แต่ถ้ามีความหมายมากสำหรับการรอคอย ก็พร้อมที่จะรออ่ะ
16 ธันวาคม 2546 18:25 น. - comment id 191769
เรื่องนี้แม้จะเป็นเรื่องโศก ก็น่าจะมีข้อดีให้คนติดตาม ก็อยากจะรู้เรื่องราวนี้จะลงเอยประการใด ผมก็ยิ่งอยากรู้คำตอบ ใจผมขอให้จบลงแบบสุขใจนะครับ ถ้าคราวนี้ผมจะบอกว่าพุดเขียนน้อยไปก็อย่าโกรธกันนะครับ (นี่แหละหนาความไม่พอดีของคน) ที่ผมทราบเพราะผมหัดแต่งเรื่องลำนำแบบพุด (คงเป็นปีใหม่จะมาลงแข่งดู) เขียนไปเขียนมาหาลานบินลงจอดไม่ได้ ถ้าคนเราไม่ได้ทำเองก็ไม่รู้ เขียนตามใจตนเองไปเลยนะครับ
16 ธันวาคม 2546 22:24 น. - comment id 191912
อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงเพลง ๆ หนึ่งจังเลยค่ะ แต่เพลงชื่ออะไรจำชื่อไม่ได้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่เพลงนี้นะค่ะ (เพลงที่คุณพี่พุดนำมา) แต่ก็จำไม่ได้จริง ๆ ค่ะว่าชื่อเพลงอะไร แต่อ่านแล้วเนื้อหาเหมือนกันจริง ๆ
17 ธันวาคม 2546 16:54 น. - comment id 192135
กลับมาทักทายนะคะ ยังคิดถึงค่ะ
18 ธันวาคม 2546 02:29 น. - comment id 192284
...สวัสดีค่ะ ..อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ.. มาทักทายนะคะ.. .....^-^.....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
