ฟ้าสีหม่นเมฆหมองลอยฟ่องฟ้า แว่วเสียงครืนครื้นมาเสียงฟ้าแว่ว แนวพุ่มพฤกษ์พัดไหวลมไล่แนว ตาเห็นฟ้าเลือนแล้วเพราะน้ำตา แปลกหนอใจเมื่อได้โศกโลกผิดแปลก ฟ้าพลันแยกสีไปไร้สีฟ้า พาใจไร้หลักเกาะเพราะลมพา รินน้ำตาแทนฝนล้นหลั่งริน น้ำตานองร้องไห้กลายสายน้ำ สิ้นชีพซ้ำร้องใหม่ไม่จบสิ้น ชินกับทุกข์หลากมาจนชาชิน กลายเป็นสินธุ์มหาสมุทรสุดกลับกลาย วัฏฏะกรรมร้อยวงเป็นกงวัฏ สายสัมผัสหลอกลวงเป็นบ่วงสาย วายวุ่นกับกิเลสจนวางวาย ภพมากมายเวียนไปไม่ไร้ภพ
พี่ดอกแก้ว 7 มี.ค. 2547 11:09 น. - ID 48141 
805
10
0
7 มีนาคม 2547 12:48 น. - comment id 226439
โอ้ละหนอโอ้ละหน่ายเสียดายเจ้า ดึกจวบเช้าไยยอกสิ้นถวิลหวัง เลือดในเนื้อเจือใจรักเจือจีรัง ถึงมันพังก็รักใหม่รักไปเลย นำคู่ฟ้าปลาคู่เข่งเก่งสักนิด กลับชีวิตบิดกลับจับเฉยเฉย หากมีบุญคุณส่งสุข.สุขเสบย เพลงรักเอยหวานดังระฆังทอง กรีดปลายนิ้วพลิ้วไปให้ดอกแก้ว พราวเพริศแพร้วพรมดนตรีมิมีหมอง ชายใดหนอเฝ้าฝากรักแอบจับจอง นำตานองเจ้าเหือหดหายกลายเป็นดิน เกิดต้นรักเริงรื่นไพรไพรชอุ่ม หอมนวลนุ่มเนาในหทัยถวิล สะอาดสวยอวยไอไร้ราคิน ทั่วธรนินทร์หาใดเทียบเปรียบได้ฤา
7 มีนาคม 2547 21:21 น. - comment id 226600
@...คุณอาภาภัส อรุโณทัย และตาวัน... ฟังเพลงรักกล่อมไพรในยามค่ำ ล่องลำนำคีตาญหวานอักษร เคลือบรักไว้ในเนื้อของบทกลอน หาคู่คอนหาบหัวใจไว้ด้วยกัน พลันเกือบพบสบสายลายสวาท ธรรมชาติก็กลั่นแกล้งแสดงชั้น เห็นความต่างของใจที่ใกล้กัน จึงพลิกผันพร่างพรูสู่ผืนดิน ยินดีที่ได้พบทั้งที่บ้านหลังนี้และที่ลานกวีนะคะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยือนและให้กำลังใจ ปล. บทนี้เป็นบทเดียวกับ ..น้ำตาทะเลค่ะ.. ได้โพสท์ไว้แล้ว เมื่อ ๙ ก.พ. ๔๗ ขออภัยนะคะที่ลบไม่ทันแล้ว
7 มีนาคม 2547 22:38 น. - comment id 226636
มาใหม่ตอบใหม่อีกก็ได้ วัฏจักร เวียนวน ชลเนตร ด้วยสาเหตุ กิเลส พาลุ่มหลง ในทรัพย์สิน เมียลูก ผูกคล้องลง ด้วยว่าปลง ไม่ตก อกแทบพัง
7 มีนาคม 2547 23:31 น. - comment id 226665
แวะมาอ่านค่ะ พี่ดอกแก้ว งดงามค่ะ
8 มีนาคม 2547 12:10 น. - comment id 226843
งามค่าคำสอน จะเพียรพยายามค่ะ
8 มีนาคม 2547 12:36 น. - comment id 226864
น้ำตานองร้องไห้คล้ายสายน้ำ ที่เพียรพร่ำคำลาคล้ายอาสันต์ เจ็บเหลือเกินแผลเก่าเฝ้าเงียบงัน อยู่กับความโศกสันต์ทุกวันลา *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ รักและคิดถึงมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
8 มีนาคม 2547 18:52 น. - comment id 227128
น้ำตาไหล ใช่ว่า ปัญหาจบ เรื่องร้อยภพ สงบได้ ใจต้องมั่น คงเอาไว้ ดั่งหินผา กล้าประจัญ น้ำตาไหล ก้อให้มัน ย้อนกลับคืน...
8 มีนาคม 2547 21:07 น. - comment id 227233
@...ชัยชนะ... มาตอบใหม่ยิ่งได้อรรถรส ใครกำหนดให้ครอบครัวมีปัญหา ความไม่พร้อมเพราะขาดธรรมมานำพา หากมีแล้วจะรู้ว่า ..อยู่แค่มี ขอบคุณที่แวะมาทั้งสองครั้งสองคราค่ะ
8 มีนาคม 2547 21:08 น. - comment id 227234
@...น้องอัลมิตรา... ขอบคุณมากนะคะ ....
8 มีนาคม 2547 21:13 น. - comment id 227239
@...น้องพุดคะ... ความพยายามอยู่ที่ไหน? อยู่ที่ใจของนักสู้ รักเรียนและเร่งรู้ จะเป็นผู้สำเร็จจริง ขอส่งความปรารถนาดีและกำลังใจมามอบให้น้องพุดนะคะ ขอให้สำเร็จสมปรารถนาโดยไวค่ะ
8 มีนาคม 2547 21:24 น. - comment id 227251
@...ผู้หญิงไร้เงา... น้ำตานองร้องแข่งกับสายฝน กลายเป็นคนเศร้าโศกโลกอับเฉา เห็นท้องฟ้าสีทองเป็นสีเทา ร้องไห้จนท่วมภูเขาเป็นทะเล สวัสดีค่ะน้องตูน...คิดถึงน้องตูนคนขยันเช่นกัน ดูแลสุขภาพให้มากนะคะ ..ฝากความคิดถึงให้น้องดาหลาด้วยนะคะ ...
8 มีนาคม 2547 21:33 น. - comment id 227256
@...namsai... น้ำตาย้อนสู่ใจให้ความรู้ ได้ตรองดูเพียงตนบนปัญหา ไร้เรื่องราวสืบสาวให้ระอา ไม่ต้องเช็ดน้ำตาให้ใครมอง ขอบคุณนะคะน้ำใส... ชีวิตของนักสู้ก็ต้องสู้อดทนกลืนเก็บน้ำตาตนเอาไว้ให้ได้... เป็นบทกลอนที่มีพลังดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
