http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2865 (หัตถาครองพิภพ) url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=16 (ค่าน้ำนม) ******** กอบพิกุลกลางลานหญ้ามาห่อหอม ร้อยพะยอมแทนสร้อยใจมาลัยขวัญ กราบแทบเท้าแม่คนดีรักนิรันดร์ เทพีขวัญเทพีไพรใจงามดวง.. จูบนิ้วกร้านผ่านงานนามานานนัก ประคองรักไล้ลูบหน้าซึ้งห่วงหวง ซุกซบตักอุ่นไอรักมากล้นทรวง น้ำตาร่วงทิ้งแม่รอขอโทษใจ.. ทุกนาทีที่ไกลบ้านหว่านดอกเหงื่อ ศรัทธาเชื่อตามรอยแม่มิหวั่นไหว ภาพแม่พ่อหลังงอนา ติดในใจ สะเทือนใจเหมือนฝนพรำคอยย้ำเตือน.. ทุกคราคราวเคี้ยวข้าวละมุนลิ้น สายถวิลสายเลือดรักหนักเสมือน แบกคันไถตามพ่อไปอรุณเลือน วันปีเคลื่อนเดือนคล้อยรอยไถจำ โลกเปลี่ยนไปรอยไถแปรมิแพ้หนี ฝากชีวีพลีทุ่งชนอิ่มหนำ กี่ฝนหนาวกี่หนักร้าวเศร้าระกำ ไร้ฝนพรำน้ำตาพรมทนทำมา... เทพีไพรเคียงข้างมิห่างพ่อ มือละออหมุนโลกโศกเหว่ว้า หัตถาเอ๋ยครองพิภพจบโลกา คือหัตถาแม่นี้ที่ประคอง... หลั่งน้ำนมธารน้ำรักสู่ลูกน้อย ปากบางจ้อยร่อนหารวมใจสอง น้ำนมรักจากสายใจกอดประคอง ตาจ้องมองรับรอยยิ้มอิ่มอุ่นนัก.. ธารน้ำรักยิ่งใหญ่ไหลรินหลั่ง ล้นถะถั่งสู่ร่างพร่างพรมรัก เท่าฝาหอยเท้าเติบใหญ่ใจพร้อมภักดิ์ จากอ้อมตักพรากอ้อมใจต่อใยบุญ นะวันนี้ลูกคนดีตามรอยแม่ มิยอมแพ้พ่ายโศกตราบโลกหมุน อุทิศร่างพลีวิญญาณงามละมุน โลกหอมกรุ่นหมุนศรัทธามั่นฝันคืนชน.. ลูกคืนหลังซุกร่างใจในตักแม่ เทพีแท้เทพีไพรในทุกหน หนึ่งในทรวงเทิดเหนือเกล้ากลางกมล น้ำตาท้นลูกผู้ชายชาติไพรในวันนี้...สดุดีรัก.. ******** ด้วยรักนี้ที่แม่ให้..... พุดพัดชา เราเกิดมา.........มีชีวิตเพื่อกันและกัน สายเลือดอันอบอุ่น...........สายน้ำนมอันยิ่งใหญ่ เป็นสายใจ ถักทอด้วยใยรัก และผูกพัน รวมเป็น....เส้นทางใจ....ไหลรวม .....เป็นเส้นทางชีวิต ที่จิตวิญญาณมิอาจจะพรากจากกันได้ แม่ เปรียบเสมือนลมหายใจของธรรมชาติ ที่ก่อให้เกิดชีวิตอันยิ่งใหญ่....ของมวลมนุษยชาติ สำหรับฉัน เรียนรู้ ที่จะรักโลก .....และ....ทุกสรรพสิ่ง ฟ้ากว้าง...ภูเขา...ท้องทะเล...แมกไม้......สายน้ำ... ด้วยใจดวงพิเศษพิสุทธิ์....... ที่แม่หล่อหลอมให้ฉันมี.....ให้ฉันเป็น... และให้ฉันเห็นทุกสิ่งจาก....... ตาภายใน.คู่พิเศษนี้ ที่ไม่จำเป็นต้องงามงด แต่หมดจดด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณของการเป็นผู้ให้ เพื่อเก็บรายละเอียดของความงามบริสุทธิ์ ที่รายล้อมรอบตัวเรา....... ด้วยมิติที่ล้ำลึก....... เห็นชีวิต จิตวิญญาณยากไร้ของผู้คน โดยการเพาะบ่ม รู้เพียรเสียสละมอบความรักให้ ...... ให้ความเข้าใจ..ให้อภัย ให้เมตตา และแน่นอน ให้กำลังใจมากมายพลีมอบแด่ผองชนผู้สิ้นหวัง..... โลกของชีวิตฉันจึงเงียบ สงบงาม กว้างใหญ่ มากล้นด้วยน้ำใจ ที่พร้อมจะเป็น....ผู้ให้.......... ซึ่งเป็นพื้นฐานสำคัญของชีวิต ในโลกอันสับสนวุ่นวายของการแสวงหาใบนี้......... แม่ของฉันคือธารน้ำใสไหลเย็น ที่ชุ่มฉ่ำ พร้อมจะรินรดหยดลงบนใจทุกดวงที่ได้ชิดใกล้...... ถ้าฉันจะเปรียบแม่เป็น ...ดอกไม้งาม...... แม่ของฉันคือ.... ดอกไม้ไทย ที่มีกลิ่นหอมละมุน ดอกสวยสะอาดตา ดูบอบบาง แต่ทว่าอ่อนหวาน และอ่อนโยน.......... ในขณะเดียวกัน เธอเปรียบประดุจ....พุทธะ..ประจำใจของฉัน เธอคือผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ที่บานไสวอยู่ในใจของฉัน เพื่อนำทางชีวิตให้สว่างไสว ตลอดมา ... และ....ตลอดไป ฉันขอสดุดี ผู้หญิงที่เป็นแม่ทุกคนในโลกนี้ ที่ได้สอนให้ลูกได้เรียนรู้ จากการกระทำที่เสียสละ ดูแลลูกด้วยความอดทน ด้วยความรัก ด้วยความเข้าใจ ด้วยดวงใจที่ไม่เคยหวังสิ่งใดใดตอบแทน....... เพียงเพื่อ ขอให้ลูกทุกคนได้เติบโตอย่างแข็งแรง ทั้งร่างกายและจิตใจที่มีคุณค่า....... เพื่อยังประโยชน์ให้แก่ ครอบครัว แก่สังคม และเพื่อจรรโลงโลกใบนี้ ให้มีแต่ความดีงาม ความสงบสุข ตราบนานเท่านาน...... ********* ร้อยมาลัย ด้วยดวงดอกความดี มีคุณค่า แทนคำว่า กตัญญู ในใจขวัญ โลกหมุนเวียน เปลี่ยนเดือน ปี ชั่วกัปป์กัลป์ รักนิรันดร์ฝันยิ่งใหญ่ใจแม่งาม.. http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2865 คือหัตถาครองพิภพ ศรัญย่า ส่งเสริมสวัสดิ์ : : Key G สองมือที่ดูนิ่มนวลอ่อนโยน สองมือที่ดูช่างบอบบางอย่างนั้น สองมือที่ดูไม่มีความสำคัญ คือสองมือที่ทำ ให้โลกหมุนไป แม้เพียงร่างกายนั้นเกิดเป็นหญิง แท้จริงหัวใจนั้นแกร่งยิ่งกว่าชาย ขอเพียงให้เป็นได้ดังที่ตั้งใจ จะทุกข์ทนเดียวดายไม่มีความสำคัญ บันดาลโลกหมุนเวียนวนไปตามจิตใจ นำพาให้เป็นไปตามต้องการ ทุกสิ่งเปลี่ยนแปร ไปด้วยมือเธอเสกสรร ดังถ้อยคำประพันธ์ เปรียบเปรยพรรณนา ถึงชายได้กวัดแกว่งแผลงจากอาสน์ ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า อันมือไกวเปลไซร้ แต่ไรมา คือหัตถาครองพิภพจบสากล บันดาล โลกหมุนเวียนวนไปตามจิตใจ นำพาให้เป็นไปตามต้องการ ทุกสิ่งเปลี่ยนแปร ไปด้วยมือเธอเสกสรร ดังถ้อยคำประพันธ์ เปรียบเปรยพรรณนา ถึงชายได้กวัดแกว่งแผลงจากอาสน์ ซึ่งอำนาจกำแหงแรงยิ่งกว่า อันมือไกวเปลไซร้ แต่ไรมา คือหัตถาครองพิภพจบสากล... *********
พุด 7 ส.ค. 2547 19:04 น. - ID 58676 
1579
8
0
7 สิงหาคม 2547 19:19 น. - comment id 308158
url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=16 ค่าน้ำนม สมยศ ทัศนพันธ์ : : Key C แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง ที่เฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอ้ละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ เติบ โตโอ้เล็กจนใหญ่ นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม ควร คิดพินิจให้ดี ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย ควร คิดพินิจให้ดี ค่าน้ำนมแม่นี้ จะมีอะไรเหมาะสม โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสมกลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น หยดหนึ่งน้ำนมกินทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย...
7 สิงหาคม 2547 19:31 น. - comment id 308162
อันบุคคล กตัญญู รู้คุณโลก อุปโภค บริโภค มีให้หลาย ข้าวหรือเกลือ ผักหรือหญ้า ปลาหรือไม้ รู้จักใช้ อย่าทำลาย ให้หายไป อนึ่ง คนต่อคน ทุกคนนี้ ล้วนแต่มี คุณต่อกัน นั้นไฉน ดูให้ดี มองให้เห็น เช่นนั้นไซร้ โลกรอดได้ เพราะกตัญญู รู้คุณกัน ฯ
7 สิงหาคม 2547 19:34 น. - comment id 308163
*-* แวะมาชื่นชมกลอนของคุณพุดค่ะ *-* ไพเราะจริงๆ วีนัสก่ะเจ้า
7 สิงหาคม 2547 21:44 น. - comment id 308209
แม่ชุดใหญ่เลยงวดนี้ กลอนซึ้งใจเหลือเกิน แม่...
7 สิงหาคม 2547 23:36 น. - comment id 308273
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=685 บ้านของเรา นันทิดา แก้วบัวสาย : : Key C บ้านของใครของใครก็รัก เรือนเขา บ้านของเราหนอเราก็เฝ้า รักปอง บ้านฉันมีนกร้อง ส่งเสียงทองคล้องขัน มีไม้ไพรพฤกษ์พร้อม พร่างพยอมหอมหวนอวลอ่อน ละมุนละม่อมอ่อนขวัญ มีพลิ้วเพลงผูกพัน เพ้อรักอันรอท่า นกเขามันเฝ้าปราศรัย พิรี้พิไรรักหล้า ฟังเคลิ้มคล้ายกะว่า กล่อมให้อุรารักรังนิทรา เรือนทอง บ้านของใครของใครก็รัก เรือนเขา บ้านของเราหนอเราก็เฝ้า รักปอง บ้านฉันมีนกร้อง ส่งเสียงทองร้องหา เรือนฉันมีรักหวาน โอบชีวิตฉันไว้ในบ้าน แล้วโลมใจร่านลอยล้า มีวิมานอุรา คล้อยค้างคาอารมณ์ เขารู้มันจู้เพลงพ้อ ขันล้อทำคอโคงก้ม ชีวิตหนอพอตรม ก็กลับชื่นชมเพราะเพลินภิรมย์ เรือนทอง...
7 สิงหาคม 2547 23:41 น. - comment id 308274
อภินันทนาการ บทเพลงงามแด่ดวงใจคนไกลบ้านค่ะ อ่านเนื้อและฟังความไพเราะไปด้วยนะคะ
8 สิงหาคม 2547 08:52 น. - comment id 308309
หน้าส่วนตัว
..เรน..อยากร้องไห้จัง..
เรน ..ขออนุญาต ..เก็บไว้ ..ในไดฯ ของเรนนะคะ..
เป็นงานเขียน ..ที่งดงามมากเลยคะ..
เรน อยากบอก พี่ปีกฟ้าจัง..
..เอาขึ้นหน้าหนึ่ง ..ให้ ทุกคนได้เห็นงาน..
ที่สื่อ ความหมาย ..
.และมีคุณค่า .. ในงานเขียน ..ชิ้นนี้ ..นะคะ..
8 สิงหาคม 2547 16:18 น. - comment id 308428
แต่งให้แม่ ขอแย้งนิดเดียวเฉพาะชื่อเรื่องที่ใช้ ต้องยอมรับครับว่าช่วงนี้ ออกมาผลงานชุดไหนล้วนแต่เป็นเรื่องความรัก แต่เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ รักคือการให้ ยิ่งใกล้วันแม่ลูก ๆ ที่มาอ่านคล้อยตามจินตนาการ ทำให้รักในแม่เพิ่มขึ้น เกิดความสำนึกในวันแม่ ว่าเราควรจะอะไรเป็นการตอบแทนท่านบ้าง เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ทำได้ แม้ว่าท่านจะไม่ต้องการเห็นว่าสิ้นเปลืองก็ตาม..
8 สิงหาคม 2547 16:30 น. - comment id 308437
อุ่นใดในโลกนี้ มิมีเทียบเทียนอุ่นอกจากแม่แล้วคะ ผู้ล้อมกล่อมดวงใจของแอ็ปเปิ้ล ทั้งยามหลับและยามตื่น ยามขมขื่น และสุขสม ยามยิ้ม หัวเราะ...และมากมายความรู้สึก ใช่คะ...พี่พุด แม่คือหัตถาครองพิภพจบสากล สองมือแม่ที่สร้างโลก อ้อมกอดที่อบอุ่น คำสอนที่พร่ำบอก คือ บทกวีจรรโลงโลกให้สดใส แอ็ปเปิ้ลแม้มีแต่ย่าที่เลี้ยงดูมา แต่คุณย่า...คือแม่ในดวงใจแอ็ปเปิ้ลที่รักสุดหัวใจ แต่แอ็ปเปิ้ลก็รักแม่คะ...แม้จะไม่เคยได้พบได้เจอ ขอให้ทุกสรรพสิ่ง ในสากลโลก จงปกปักคุ้มครอง และให้แม่มีแต่ความสุข แอ็ปเปิ้ลจะเป็นคนดีของสังคมและทุกคนคะ งานงามมาก ๆ เลยคะพี่พุด แอ็ปเปิ้ลชื่นชม และรักพี่พุด คิดถึงความอ่อนหวานของผู้หญิงแห่งมวลดอกไม้คะ^____^
8 สิงหาคม 2547 16:37 น. - comment id 308440
พี่พุดครับ... ไพเราะมากครับงานนี้ งามมากด้วย คิดถึงแม่จังครับ... ขอบคุณสำหรับงานดีดีครับพี่คนใจงาม ขอให้มีแต่วันที่อิ่มสุขนะครับ
8 สิงหาคม 2547 20:49 น. - comment id 308588
รจนาแทนใจ..และ แด่ ดวงใจ ที่ติดวนมิพ้นพันธนารัก ******** ที่รัก.. วันนี้ผมตั้งใจ โทรถึงคุณ เพื่อขอ*คืนคำรัก* คง ดีใจและไม่แปลกใจเลยเพราะ คุณคงรอคำนี้มานานแล้ว และ มันก็จบแล้วจริงๆ ไม่มีรักยืดเยื้อ มาเถือใจมาเชือดใจกันอีกต่อไป เพราะ เราสอง ต่างต้องการความสงบรำงับ รักอิสราด้วยกันทั้งคู่ และรู้รู้อยู่รักนี้.. มิอาจจะเป็นหวานชื่น นอกจากทุกข์ทน ทนทุกข์ ดั่งคำพระบรมศาสดาตรัสไว้ ให้มนุษย์พยายามเข้าใจธรรมะ พยายามมองว่ารักนั้น คือทุกข์จริงจริง ให้พยายามเพียรภาวนา พาพบสติมีปัญญา พาหลุดพ้นบ่วงห่วงรักหวงรัก ที่แสนหนักราวศิลา คนดี ไม่มีอีกต่อไปแล้ว ไม่มีกาลเวลากลับมาผันย้อน มาหลอนหลอกใจ มาอ้อนเอาใจกันอีก ไม่มี.... คืนวันฝันดี..ที่คือแค่ฝันจริงจริง หยุด..! และ พอเสียที ต่อแต่นี้ไป กับความทุกข์นี้ ที่เวียนวนดั่งบูมเมอแรงรัก ที่ จะวิ่งวนกลับมาบั่นคอ ราวรอประหาร..จิตวิญญาณ ไปเถอะนะ ไปสู่ทางที่ชอบที่ชอบ ทางข้างหน้า หากคุณมีใครรอท่า คน ที่คุณเห็นว่าเขามีค่าคู่ควร ให้คุณหวนไห้ว่ายวน ในวังน้ำวนแห่งทุกข์รักนั้น สำหรับผม เบื่อรัก เบื่อความแล้งไร้น้ำใจ เบื่อหัวใจ ที่ต้องมาพันผูกกับความไม่แน่นอน ให้ผมเศร้าหมอง ครองแต่ทุกข์ทั้งปีที่ผ่านมา คนดี เอาคำรักนี้ ที่คุณบอกมากศรัทธา วางไว้ตรงนั้นแหละ และ ก็ขอไม่ยินดียินร้าย ให้มันสลายลาไปกับอดีต ระหว่างเรา.. จบจบจบสงบใจดีแล้ว ******* จากใจแทนใจบทเรียนใจ พุดพัดชาฝากไว้สอนใจ ได้ประจักษ์จิตในทุกข์รักทุกทุกรักค่ะ ว่ารักอันสนิทเนาในใจ ที่ยิ่งใหญ่นั้นมีเพียงรักเดียวค่ะ *รักแม่*มิแพ้ใจมิแพ้ใคร
8 สิงหาคม 2547 20:59 น. - comment id 308594
http://thaipoem.com/web/songshow.php?id=3533 ลืมได้เลย แหวน ฐิติมา สุตสุนทร : : Key D ลืมได้เลย ว่าเคยรักกัน ลืมว่าเคยรู้จัก อย่าทักทาย อย่ามาพบกัน อย่าให้ ฉันต้องหวั่นไหว คนรักกัน ไม่ทำร้ายกัน คำนี้จริงหรือไม่ หากว่าจริง เธอคงเข้าใจ และคง ไม่ทำกับฉัน ครั้งนั้น ทำฉัน เจ็บจนเสีย น้ำตา วันนี้จะมาขอ ให้เป็น คนเก่า คนเดิม หรือไร ลืมได้เลย ว่าเคยพบกัน เคยรักกัน มาก่อน คิดว่าเป็น บทในละคร เป็นตอน ที่ไม่มีฉัน ลืมได้เลย ลืมว่าเคย รักกัน ลืมไป ได้เลย ลืมว่าเคย พบกัน ลืมได้เลย ว่าเคยรักกัน ลืมว่าเคยรู้จัก อย่าทักทาย อย่ามาพบกัน อย่าให้ ฉันต้องหวั่นไหว ครั้งนั้น ทำฉัน เจ็บจนเสีย น้ำตา วันนี้จะมาขอ ให้เป็น คนเก่า คนเดิม หรือไร ลืมได้เลย ว่าเคยพบกัน เคยรักกัน มาก่อน คิดว่าเป็น บทในละคร เป็นตอน ที่ไม่มีฉัน ลืมได้เลย ลืมว่าเคย รักกัน ลืมไป ได้เลย ลืมว่าเคย พบกัน ลืมได้เลย ลืมว่าเคย รักกัน ลืมไป ได้เลย ลืมว่าเคย พบกัน ลืมได้เลย ลืมว่าเคย รักกัน ลืมไป ได้เลย ลืมว่าเคย พบกัน ลืมได้เลย ลืมว่าเคย รักกัน ลืมไป ได้เลย ลืมว่าเคย พบกัน ลืมได้เลย ลืมว่าเคย รักกัน ลืมไป ได้เลย ลืมว่าเคย พบกัน...
8 สิงหาคม 2547 22:40 น. - comment id 308650
แวะมาเยี่ยมตอนดึกๆ ครับ :)
8 สิงหาคม 2547 22:54 น. - comment id 308671
สวัสดี่ค่ะคุณพุดพัดชา...
โห..เขียนกลอนได้กินใจมากค่ะ หากคนทั่วไปเห็นความดีของแม่แค่กึ่งหนึ่งที่คุณพุดเขียน แม่ในโลกนี้คงมีสุขมากๆ นะคะ
อย่าให้เหมือนโฆษณาทางทีวีนะคะที่บอกว่าให้แม่พักบ้างสามเดือน ...ลูกขี้เมา
ขอบคุณค่ะสำหรับงานงามที่ให้ชม
ขอบคุณค่ะ
9 สิงหาคม 2547 00:36 น. - comment id 308708
คุณพุดเขียนบทนี้ได้ซึ้งใจมากๆ เลยค่ะ ........................................................
11 สิงหาคม 2547 05:52 น. - comment id 309979
ด้วยสองมือแม่นี้ .. ที่สร้างโลก .. แวะมาทักทายพี่พุดค่ะ .. ...........................
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
