เผลอไผลฟังระฆังหวานกังวานแว่น จับจิตแล้วเสียงใสใจประสาน ท่วงทำนองต้องมนต์จนลืมวาร อยู่กับกาลฝันใฝ่ในฤดี มีเสียงบอกหยอกเย้า....รักเท่าฟ้า แว่วกระซิบพร่างพร่าไม่หน่ายหนี ที่ริมโสตสดับซึ้งตรึงวจี จับใจนี้จองจำคำว่ารัก สร้างวิมานผ่านอากาศวาดสวนศรี ล้อมชีวีสราญปานตำหนัก มีแต่สิ่งงดงามยามพิงพัก มายารักดุจม่านพลิ้วปลิวบังตา ครารักโรยโหยไห้ใจครวญคร่ำ ความระกำโทรมใจให้ไร้ค่า นึกถึงคำเคยฟัง...หลั่งน้ำตา อดีตพาเล่นละครยอกย้อนใจ เสียงผ่านหู....รู้ความหมายในคำกล่าว เกิดเรื่องราวต่อความยามขานไข ปรุงแต่งความรู้สึกขึ้นที่ใจ แล้วบอกไปว่าวาบหวานซ่านฤดี ที่เกิดเหตุเลศนัยไปทุกสิ่ง ก็เพราะใจไม่รู้จริงในเสียงสี ยึดติดรูปและเสียงที่มากมี ชอบไม่ชอบ...เพราะใจนี้ตัดสินความ โลกจึงจมด้วยทุกข์ปลุกไม่ตื่น เพราะไม่ฝืนฝึกใจใฝ่คำถาม รูปและเสียงผ่านมาเพียงชั่วยาม แต่ใจกลับติดตามยึดติดตน
พี่ดอกแก้ว 21 ส.ค. 2547 07:58 น. - ID 59376 
1030
26
0
21 สิงหาคม 2547 09:06 น. - comment id 313974
พี่ดอกแก้วครับ แทนฯชอบครับงานพี่ อ่านแล้วรู้สึกตรองใจดีจังครับ ลีลางานไพเราะ มากความหมายมากครับ. ขออ่านทบทวนใจอีกหลายๆรอบครับ
21 สิงหาคม 2547 09:08 น. - comment id 313975
งดงามมากครับในถ่วงลีลาที่เศร้ารันทด แฝงด้วยถ้อยปรัชญาอันล้ำเลิศที่สอดใส่ ทางแก้ด้วยทางแห่งธรรมมาด้วยสมบูรณ์ ๚ะ๛ size>
21 สิงหาคม 2547 10:37 น. - comment id 314000
พี่ดอกแก้วขา...ดาหลาขอชมพี่ดอกแก้วว่าฝีมือการถ่ายภาพของพี่เยี่ยมจริงๆค่ะ...จัดองค์ประกอบได้งามมากๆๆๆๆๆๆๆๆ...แหะๆๆ ดาหลาเรียนมายังไม่ได้เท่านี้ค่ะ...ถ่ายซ่อมแล้วซ่อมอีกขนาดใช้เลนส์มาโครแสงยังไม่ซอฟเท่านี้นะค่ะ...สุดยอดเลยค่ะพี่... ดาหลาชอบรูปดอกไม้มากๆค่ะวันนี้ขอมาชื่นชมรูปภาพนะค่ะ..แหะๆๆ...
21 สิงหาคม 2547 11:18 น. - comment id 314029
ด้วยเผลอไผลใจติดในรูปขันธ์ ไม่อาจกั้นห้ามไว้ไม่ให้หลง รู้ทั้งรู้ว่าสังขารไม่มั่นคง หนังเหี่ยวย่นย่อนยานไปตามกาล.. +++++รูปฺง อนตฺตา++++ ++++++++++++++++++++++++++++ เพราะมากเลยค่ะ.. ชื่นชมผลงาน.. .....สุขภาพแข็งแรงนะคะพี่... ^___^
21 สิงหาคม 2547 11:49 น. - comment id 314045
ชอบกลอนพี่เสมอค่ะ เพราะให้แง่คิดในคำงามๆ ค่ะ ...................................................................................
21 สิงหาคม 2547 11:49 น. - comment id 314047
ชอบกลอนพี่เสมอค่ะ เพราะให้แง่คิดในคำงามๆ ค่ะ ...................................................................................
21 สิงหาคม 2547 12:47 น. - comment id 314089
เหมือนฟังเพลงหวานๆทำนองเย็นๆเลยค่ะ เพราะมากเลยนะคะ
21 สิงหาคม 2547 13:04 น. - comment id 314102
ทำอย่างไรให้ใจนั้นหยุดรัก ใจหนึ่งกลัวอกหักเพราะรักขม ใจหนึ่งกลัวใจเธอนั้นไม่ซื่อตรง ร้าวระทมเมื่อเธอนั้นแปรเปลี่ยนใจ จิ๊จิ๊ แอบมาอ่านแร่ะครับ เห็นเมกป่ะครับ อย่าเห็นนะครับ ซาแวปปปป!!!
21 สิงหาคม 2547 15:20 น. - comment id 314178
ไพเราะมากค่ะ ชื่นชมผลงานคุณเสมอ
21 สิงหาคม 2547 15:44 น. - comment id 314194
งานของคุณ.. อ่านแล้วเพลินเหมือนฟังเพลงบรรเลงอะไรซักอย่างอยู่เสมอ ชื่นชมนะคะ :)
22 สิงหาคม 2547 06:58 น. - comment id 314432
หน้าส่วนตัว
..ไพเราะ ..มากที่สุดเลยคะ..
ให้แง่คิด ..ในบทกวี ..ด้วยดิคะ..
..งดงาม ..ในความรู้สึก ของเรน..
ทุกครั้ง ที่ได้อ่าน..
เป็น.. งานกวี ..ที่มีคุณค่า .. มากเลยคะ..
..เรน คิดถึง ..นะคะ..
22 สิงหาคม 2547 08:36 น. - comment id 314470
@...แทนคุณแทนไท... เพียงรู้สึกครั้งแรกที่แตกต่าง เป็นสะพานนำสร้างห่วงโซ่เสริม รู้สึกบ่อย...คล้อยใจให้แต่งเติม กลายเป็นข้อความเดิมมาปรุงใจ ขอบคุณค่ะแทนคุณแทนไท งานของพี่ดอกแก้วง่ายๆค่ะ เขียนตามที่ใจคิด วาดตามที่ใจหวัง อ่านกันเพลินๆนะคะ
22 สิงหาคม 2547 08:36 น. - comment id 314471
@..ทิงนองนอย... ทุกสิ่งล้วนมีเหตุและที่มา จะเร็วช้าก็เห็นผลบนเหตุนั้น เมื่อผลเกิดจึงต้องรู้ให้เท่าทัน และหาทางแก้กันครั้งต่อไป นำช่วงขณะของอารมณ์หนึ่งมาเป็นตัวอย่างค่ะ ไม่ใช่เฉพาะเรื่องของรักเท่านั้น เรื่องของมิตรภาพประเภทอื่น และการคบหาสมาคมกัน ก็ไม่แตกต่างจากลักษณะนี้
22 สิงหาคม 2547 08:37 น. - comment id 314472
@...ดาหลา... อิอิ...น้องดาหลาขา...ภาพนี้ได้รับมาจากเพื่อนค่ะ สวยมาก...ก็เลยนำมาประกอบกลอนนี้ มาชื่นชมด้วยกันนะคะกับดอกไม้สวยๆ
22 สิงหาคม 2547 08:37 น. - comment id 314473
@...namsa... เมื่อกระทบพบแสงแทงจักษุ ใจก็ลุสังขารหว่านผสม หลงในรูปเพ้องามไปตามลม ใจก็จมอวิชชาคราเพ้อไป ขอบคุณในความห่วงใยนะคะน้องน้ำใส พยายามรักษาสุขภาพให้แข็งแรงขึ้นค่ะ
22 สิงหาคม 2547 08:38 น. - comment id 314474
@...ลี่...ผู้มาเยือน ... ขอบคุณในกำลังใจค่ะน้องลี่ หลายๆท่านในบ้านหลังนี้ สร้างสรรค์ผลงานได้อย่างไพเราะ และหนึ่งในนั้นก็คือน้องลี่ค่ะ
22 สิงหาคม 2547 08:38 น. - comment id 314475
@...นางฟ้าซาตาน... มาฟังเพลงธรรมทำนองไทยๆกันนะคะน้องนางฟ้าฯ มาดูลีลาของชีวิตในบางมุมด้วยกัน... ขอบคุณมากนะคะที่มาเยี่ยม
22 สิงหาคม 2547 08:38 น. - comment id 314477
@...เมกกะ... คงมิใช่ความผิดที่คิดรัก เมื่ออกหักก็ไม่ใช่ความขายหน้า แต่อย่าร้องโอดโอยโวยวาจา แต่จงยอมรับค่า...การเปลี่ยนแปลง เห็นหลังไวๆ เกือบจับตัวคนแอบมาอ่านได้แระ อาการแวปป!!นี่ คล้ายน้องเรนเลยนะคะ
22 สิงหาคม 2547 08:38 น. - comment id 314478
@...มธุรส... ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุณที่แสดงตัวให้รู้จัก ...ยินดีที่ได้พบค่ะ และก็สุขใจที่ได้ทราบว่ามีมิตรที่น่ารักมากมาเยี่ยมเยือนเสมอ
22 สิงหาคม 2547 08:39 น. - comment id 314479
@...วนัสนันท์... ขอบคุณมากนะคะในถ้อยคำแห่งกำลังใจ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณวนัสนันท์
22 สิงหาคม 2547 11:39 น. - comment id 314578
@...เรนน้อย... ขอบคุณจ้ะน้องเรน ในความเศร้าก็ใช่ว่าจะเลวร้ายไปทั้งหมดนะจ๊ะ เพราะสิ่งนั้นอาจเป็นแรงบันดาลใจให้เขียนคำสวยๆ ..วาดภาพสวยๆ ..หรือเริ่มต้นทำสิ่งใหม่ที่ดีกว่าเก่า บทเรียนทุกบทสอนใจได้เสมอ อยู่ที่ว่านักเรียนจะมีความเข้าใจมากน้อยเพียงไหน... จะคอยดูเด็กดีของพี่ดอกแก้วเติบโตต่อไปนะจ๊ะ
22 สิงหาคม 2547 12:13 น. - comment id 314601
แวะมาทักทายค่ะ อิ อิ
22 สิงหาคม 2547 14:31 น. - comment id 314683
ขอบอก ช้อบ ชอบงานของพี่ดอกแก้วม้ากมากค่ะ
22 สิงหาคม 2547 14:44 น. - comment id 314686
สวัสดีค่ะคุณพี่ดอกแก้ว...
อ่านกลอนของคุณพี่ดอกแก้วแล้วเหมือนเศร้าแกมเหงาและร้าวรานนะคะ เพียงแต่ว่าตอนนั้นอยู่ช่วงไหนของอารมณ์
แต่คุณพี่ดอกแก้วก็เป็นคนที่มีคุณธรรมและสติมากๆ ค่ะ
ก็จากความรู้สึกของกอกกที่สัมผัสได้จากตัวอักษรนะคะ
เขียนกลอนได้..เศร้าและเย็นมากค่ะ
ขอบคุณงานงามๆ ที่มีให้อ่านนะคะ
23 สิงหาคม 2547 00:04 น. - comment id 314992
@...ลอยไปในสายลม... อิอิ..ขอบคุณค่ะ ..อิอิ
23 สิงหาคม 2547 00:05 น. - comment id 314995
@...คนเมืองลิง... ขอบอก..ช๊อบ..ชอบ ไปแอบอ่านกลอนของคนเมืองลิงมาละ ...
23 สิงหาคม 2547 00:09 น. - comment id 314997
@...กอกก... จะว่าไป..การมีชีวิต..เป็นเรื่องที่เศร้านะคะ เพราะต้องพบและพลัดพรากจากสิ่งต่างๆอยู่ตลอดเวลา...แต่มิได้หมายว่าการทำลายชีวิตเป็นเรื่องดี ... การพบความเศร้าแล้วพยายามหาทางแก้ไข เป็นสิ่งที่ชาวพุทธเรากระทำตลอดมา และก็โชคดีที่ขณะนี้ยังมีพระธรรมคำสอนคอยชี้ทางให้เราไงคะ ขอบคุณมากค่ะกอกก
23 สิงหาคม 2547 20:50 น. - comment id 315434
อันรูปเสียง กลิ่นรส ลิ้มสัมผัส ยากกำจัด จากจิต คิดไม่ตก ด้วยหลงไหล ใจสั่น งันงก หากช้ำฟกเพื่อเธอเผลอยินยอม
23 สิงหาคม 2547 21:31 น. - comment id 315476
เพียงเพราะคำว่ารักที่มักให้ ทำให้ใจรับไว้ไม่ถ่ายถอน พอเธอเปลี่ยนใจจากฝากสั่นคลอน จึงเอนออนได้ตอนเธอจากลา แต่ไม่ยอมกักความเก็บที่เจ็บปวด และร้าวรวดให้จากมากห่วงหา จึงต้องอยู่กับรักเก่าเฝ้าทรมาน กับน้ำตามิลืมได้ในทุกวัน *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆด้วยนะค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอด้วยค่ะ*-*
24 สิงหาคม 2547 06:52 น. - comment id 315776
@...ผู้หญิงไร้เงา... หนังเรื่องเก่าภาพเงาที่คร่ำคร่า เป็นเรื่องที่นำมาฉายทุกหน คราวใดใจอ่อนแอแพ้ทุกข์ทน ล้อฟิล์มหมุนอีกหนเรื่องช้ำใจ สวัสดีค่ะน้องตูน ที่จริงแล้วเรามีกิจการส่วนตัวกันทุกคนนะคะ คือการฉายภาพยนตร์ยอดนิยมของใจมาดูอยู่เสมอ ทั้งเรื่องสุขเศร้า..ดูฟรี ไม่เสียตังค์ด้วย ขอบคุณมากนะคะนักศึกษา ป.โท
24 สิงหาคม 2547 06:52 น. - comment id 315777
@...ชัยชนะ... หลายคนยอมช้ำใจไม่ยอมพลาด ซึ่งโอกาสมีรักสักหนึ่งหน หลายคนยอมรอคอยอย่างทุกข์ทน เพื่อพบคนที่รักปักดวงใจ กำจัดให้ออกไปไม่ได้ ก็ยอมรับไว้สิคะ แล้วหาทางแปรสภาพให้สวยงามเหมาะสม ไม่ฟกช้ำดำเขียว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
