http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2551 เดียวดายดั่งอยู่ปลายโลกร้าง เหมือนหลงทางกลางป่าฝันใจสลาย เหมือนนางนวลโผผินบินเดียวดาย เหมือนต้นไม้ไร้น้ำรักรดสลดใบ.. เหมือนท้องฟ้าฝนพรำพายุกล้า เหมือนนาวาฝ่าคลื่นฝืนไม่ไหว เหมือนนกน้อยปีกหักเลือดท่วมใจ เหมือนอรุโณทัยสิ้นแล้วแก้วตะวัน เหมือนหัวใจไม่มีมันว่างเปล่า เหมือนตัวเรามิใช่เราเช่นหลับฝัน เหมือนโลกนี้สิ้นเดือนดับลับลาตามตะวัน เหมือนสิ้นฝันแต่กลับอยู่เฝ้าสู้ทน.. เหมือนดอกไม้ใกล้ปลิดกลีบรอร่วงหล่น เหมือนกมลว่างว้างร้างสับสน เหมือนธุลีที่ถูกย่ำกลางกมล เหมือนว่ายวนเหว่ว้าจนสาใจ... เหมือนความว่างร้างไร้ใครมาข้องเกี่ยว เหมือนดายเดียวเดียวดายไร้หวั่นไหว เหมือนตายก่อนตายใจสลายแล้วดวงใจ เหมือนหัวใจไม่มีแล้วแก้วแหลกลาญ...ตราบชั่วกาลกัป์ปกัลป์นิรันดร..!~ *********** ทะเลดอกไม้... ฉันกลับมาพัทยาอีกคราครั้ง ในวันนี้...... ตึกที่พักนี้ เป็นชั้นที่สิบสอง..ตั้งอยู่บนเนินผา.. ด้านหลังพัทยา.. ที่เป็นหาดเงียบสงบ เมื่อยืนอยู่บนระเบียงบน ที่แลรายรอบในกรอบตา ได้กว้างไกลเกินร้อยแปดสิบองศานั้น จะเห็นเกาะช้างอยู่ตรงหน้า ขนาบข้าง ซ้ายขวา คือเกาะเล็กๆสองเกาะ เคียงข้าง มิให้ว้าเหว่ใจ.. มองผ่านทิวไม้สลับสล้าง เขียวชะอุ่ม ที่มีตึกรามบ้านช่องซ่อนแซมระดะไป กับตึกสูงที่โผล่พ้นดงไม้ แต่ยังไม่มากมายเท่าพัทยาด้านหน้า.. ที่มีร้านค้ามากมี ที่ฉันหนีมาเสียให้พ้นๆ.. ความวุ่นวายสับสนนั้น.. ทะเลงาม เงียบสงบ ไร้คลื่นรบกวน มีเพียงฟองคลื่นขาวนวลแตกพราย จากเรือเร็วที่พุ่งฝ่า..พาผู้โดยสาร ไปยังเกาะล้าน ที่เห็นตรงหน้า และมีเพียงแสงสีเงินวิบวับ จากหลังคาอาคารริมหาดกระทบแสงอาทิตย์..วะวับวาว สะท้อนแดดอยู่ไกลตา.... เวิ้งทะเล....ราวกระดาษสีเงินยวง ที่งามงด ..สุดตา... ตัดกับโค้งขอบฟ้ากว้างไกล สีน้ำเงินอมฟ้าสว่างไสว กระจ่างใจ เจิดจ้า.... ฉันดื่มด่ำ..ล้ำลึก กับเวทีธรรมชาติ เวทีสวรรค์ตรงหน้า ที่ราวลอยเลื่อนมาทายทักให้พักใจ.. ในงามเงียบนั้น และแทบทุกครั้งครา.... เมื่อคิดถึงทะเลงาม อยากมาเติมใจไฟฝันวันแสนดีให้กับชีวิต เมื่อมาเยือนทะเลด้านตะวันออก ฉันจะมีมุมนี้ ที่เป็นความทรงจำ ที่หอมงามสุขซึ้ง ไว้พักพึ่งพิงกายใจยามเหนื่อยล้า กับชีวิตชาวกรง....หลงทางฝัน... ฉันจะเปิดเพลงตะวันตกดินซ้ำๆ รอบรรยากาศจริงๆ ยามพระอาทิตย์จะทิ้งแสงสวยร่ำลา ทะเลตรงหน้า. อย่างอ้อยสร้อยอ้อยอิ่งอ้อน ให้ทะเลเหว่ว้ารอคอยอรุณรุ่งเบิกฟ้า มาทายทักอีกหน อีกครา.. เป็นฉากฝันจากเวทีธรรมชาติตรงหน้า ที่งามละเมียดละไม ได้มาฟรีๆ เพียงแค่เปิดดวงตา ดวงใจนี้ให้รับไหลรื่นชื่นฉ่ำใจ ในงามจากมวลสรรพสิ่ง.. จากม่านหมอกเมฆละออ เป็นช่อชั้นสลับสล้างพร่างพราว โพยมพยับ... ส้มอมชมพู เจือทองจรัสแจรง แสง แสดสวย ทิ้งทวนให้เลอล้ำงามทั่วท้องทะเลไทย..มิมีวันซ้ำสี... นาทีที่ฉัน ได้อารมณ์หวานแบบดายเดียว เปลี่ยวเหงา เศร้าล้ำลึก นึกถึงใครบางคน ที่เคยเคียงฝันวันวารในอ้อมอกอุ่นของกันและกัน.. ในนิ่งงัน ที่หมดจดเจือใจให้สวยสุขซ่อนเศร้าร้าวไหวโศกสะเทือน .. กับยามทิวารอนอ่อนอ่อนแสง อัสดง ลาลับลงสู่ผืนน้ำทะเล ทีละนิด ทีละนิด...... ความเอ๋ย..ความสุข สั้นช่างไม่ยาวยืน..เหมือนกลางคืน กลางวัน เหมือนสว่างพลันแล้วมืดมิด ความสุขของผู้หญิงคนนี้.......... ที่ขอแค่งามง่าย ใกล้ตัวใกล้ใจ มิเคยคิดคว้าไขว่ จากวัตถุมากมี ที่จะมาประดับเพียงร่างงามไร้สุขจีรังยั่งยืน.. ความสุขแสนดี จากพลังธรรมชาตินี้ที่จะเติมเต็มจิตวิญญาณ.. ให้เงียบงามล้ำลึกได้สอนใจ.. ความสุข..แสนดีที่มากมายรายรอบจากพลังแดดอ่อนอุ่น ในยามเช้า. และจากการเฝ้ารอดูแสงอาทิตย์ยามสนธยา เพื่อรอท่าให้... พระจันทร์ดวงงาม มาโปรยสายหวาน ดั่งหยาดน้ำผึ้งพระจันทร์ให้ดวงใจเลิกดายเดียว.. ในยามดึกดื่นค่อนคืนให้ตื่นตาตื่นใจ.. และ ณ..ยามค่ำ.ใน..ราตรีนี้ที่พัทยามีงานโต้รุ่ง โรงแรมหรูมากางเต้นท์ขาว คลอชายหาด เปิดโอกาสให้นักท่องเที่ยวอิ่มท้อง จองดื่มไวน์ละมุนลิ้นกล่อมใจ.. ให้คึกคักไปกับเสียงดนตรีกระโชกกระชั้น เร้าใจ.. จากทิฟฟานี่โชว์ ที่เลื่องชื่อลือลั่นไปไกลในหมู่นักเที่ยว..เหยี่ยวราตรี..ทั้งหลาย.. ฉันหนีเสียงอึกทึกนั้น มานั่งแอบดูพระจันทร์เพื่อเขียนแกล้มเรื่องนี้. .เย้ยฟ้าท้าแสงดาวเดือน.. กับไฟพริบพราวจากเรือ ที่แตะแต้มทะเลพราวราว ...ทะเลดาว .. ในคลองตาคลองใจฉันที่คิด.. ราวปาฏิหารย์รักมหัศจรรย์รอ นี่คือสุขล้ำของผู้หญิงคนนี้ ที่รอโอกาสแสนดีแสนสงบงามถาวรให้กับชีวิต.. ที่ฝันใกล้เป็นจริงเข้ามาแล้วทุกขณะ ที่จะขอมีบ้านกระท่อม ที่ยังมีม่านลายลูกไม้ริมหน้าต่าง มียางรถยนต์เป็นชิงช้าแกว่งไกว ใต้ต้นมะม่วงหิมพานต์หลังบ้าน.. มีลำธารเล็กๆเลาะเลียบ บ้านในหุบเขาราวไพร ให้ดวงดอกไม้ริมธารหวานบานร่วงลอยละลิ่วปลิวคว้าง ไปกับสายน้ำ.. ราวลำธารดอกไม้ไว้อาบหอม อ้อนจันทร์ และอ้อนใจใครสักคน..ให้หนาวคลาย.. อย่างยากหาผู้ใดมาเสมอเหมือน ยามสาย..ให้แสงตะวันเชื่อมใจขวัญ ให้จิตวิญญานสงบ พบความรื่นรมย์จากขุมทรัพย์ปัญญาภายใน กับทุกสรรพสิ่งที่เป็นธรรมชาติ..รายรอบ .. ให้.. รักดวงดอกไม้หลากสี รักดวงตะวันที่ฉาดฉายแสงสดใสให้พลัง มิมอดหวัง รักชีวี รักท้องฟ้า รักมวลหมู่ดวงดารา รักดวงตาที่อ่อนโยนเอื้อประโยชน์ให้ทำสิ่งแสนดี คืนกลับแก่ผืนดินเกิดคือปฐพีแสนรักนี้..ในทุกวิถีทาง.. และได้ฝัน..ฝากเพลงฝัน ฝากใจฝากดาว ผ่านหน้าต่างเมฆไปถึงเธอนะดวงใจ ในยามราตรีที่มีจันทร์เพ็ญสุกปลั่งลอยเรี่ยทิวไม้สลับสล้าง.. ไปกับทิวเขางามโพ้นไกล.. สิ่งที่เขียนนี้..หวังฝากฝันฝากใจว่าจะโดนใจ กระทบใจ..ใครสักคน ให้เรียนรู้งามจากภายใน ที่คว้าไขว่ได้ง่ายนัก แค่จักมองโลกสวยโลกเป็น และเห็นงาม.. แล้วจะไม่ทุรนทุราย.. กับชีวีนี้ที่แสนวุ่นวายสับสนวกวน ทั้งใจคนและโลก ที่แปรเปลี่ยนไปทุกนาที...มิมีหยุดพัก.. ราวตีสาม ณราตรี..นี้..ที่นี่ ในความเงียบ ..... ฉันถูกปลุกด้วยเสียงเพรียกจากบางสิ่ง......... สลัดผ้าห่ม..ออกจากร่าง เดินออกมาหยุดยืนกลางระเบียงลิบลิ่ว ราวสวรรค์ลอยเลื่อนละลิ่ว. มองไปเบื้องหน้า ราวกับว่าฉันกำลังฝันไป... พระจันทร์สีทอง เต็มดวงนวลงามสุกปลั่ง กำลังโปรยสายน้ำผึ้งหยาดหวาน ลงสู่ท้องทะเลที่เงียบงามรอรับ ประกายสีทองวะวาววะวาบวับ ระยับระยิบทั่วท้องทะเล.. สะท้อนพริบพราวราวโปรยด้วยกากเพชร.... ทุกสรรพสิ่ง นิ่งงันหลับไหล ไปกับภวังค์ฝัน แห่งมนต์ขลังยามนี้สำหรับคนที่มีคู่เคียงข้างให้ไม่หนาวใจ.. มีเพียงฉัน..เท่านั้นที่หนาวสะท้าน ต้านลมแรงในชุดนอนบางเบา ให้เงาเมฆปลอบประโลม.. ให้แสงจันทรา..กระพริบกระซิบย้ำเตือนว่า.. ไม่ช้านานดอกนะ. ดวงใจฉันจะกลับมา.. โอบกอด ให้หายเหว่ว้า ดายเดียว.. ชี้ชวนให้ดู...ทะเลดอกไม้..ในคำนึงด้วยกัน ให้ฝันดีและฝันหวานหวานตราบนานเนานิรันดร์...นะคนดี! * ********** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2551 เดียวดาย พัณนิดา เศวตาสัย : : Key Em เดียว ดายอาดูร สิ้น สูญแล้วทุกทุกสิ่ง เธอ มาทอดทิ้ง จากไปแสนไกลสุดไกล จำ ใจจำทน หม่น หมองเพ้อร้องร่ำไห้ โอ้ ยอดดวงใจ แสน เศร้า โศก ตรม จำ ใจจำฝืน กล้ำ กลืนชอกช้ำเหลือเอ่ย เธอ ทำเมินเฉย ห่าง เหินทำเมินไม่มอง ยาม ใดใจเหงา เฝ้า ดูนวลแสงจันทร์ส่อง ใจ คอยร่ำร้อง เรียก หา แต่ เธอ ทอดทิ้ง ทอดทิ้ง ฉัน ไป แสน ไกล สุด อาลัย ในรัก หัก หาย ปวดร้าว ปวดร้าว เหลือใจ หมอง ไหม้ หมด เยื่อ ใย มิหวน คืน มา คอย คอยหา ตั้ง ตาคอยเธอคืนกลับ เธอ ไปลาลับ จาก ฉันคืนวันผ่านไป คอย เธอหวน กลับ มาเคียง ชิดใกล้ ไย เป็น ไฉน คอย เก้อ เดียว ดาย ทอดทิ้ง ทอดทิ้ง ฉัน ไป แสน ไกล สุด อาลัย ในรัก หัก หาย ปวดร้าว ปวดร้าว เหลือ ใจ หมอง ไหม้ หมด เยื่อใย มิหวน คืน มา คอย คอยหา ตั้ง ตาคอยเธอคืนกลับ เธอ ไปลาลับ จาก ฉันคืนวันผ่านไป คอย เธอหวน กลับ มาเคียง ชิดใกล้ ไย เป็น ไฉน คอย เก้อ เดียว ดาย ไย เป็น ไฉน คอย เก้อ เดียว ดาย... *********
พุด 30 ก.ย. 2547 15:41 น. - ID 62573 
1247
11
0
30 กันยายน 2547 15:53 น. - comment id 341455
..ไยเป็นไฉน คอยเก้อ เดียวดาย.. นั่นสิค่ะ ทำไมต้องปล่อยให้เรารู้สึกแบบนี้อยู่เรื่องเลย... ..ไม่รู้เราจะอินมากไปหรือเปล่าเนี่ย..หรือพี่พุดมีความเห็นว่ากระไรค่ะ..อิอิ..
30 กันยายน 2547 16:08 น. - comment id 341461
พุด จ๋า พุด แวะ เวียน มาหา เพราะเธอห่างหาย คิดถึงค่ะ คนกัวใจเดียวกัน
30 กันยายน 2547 16:24 น. - comment id 341469
ขอบคุณความดายเดียว ขอบคุณผลิใบนะคะสำหรับภาพ ที่อยากให้ทุกดวงใจขยายใหญ่เต็มจอ แล้วดูให้จุใจ ด้วยรักค่ะ จะกลับมาราตรีนี้นะคะ
30 กันยายน 2547 16:56 น. - comment id 341479
ไม่ไดอ่านเขียนของพี่ดมานาน วันนี้มีเวลามาอ่านหละขอรับ งานสวยเหมือนเดิมเลยนะขอรับ แวะมาทักทายพี่พุดนะขอรับ : )
30 กันยายน 2547 18:29 น. - comment id 341524
ท้องทะเล..ท้องฟ้า ..ราตรีที่พัทยา สวรรค์ของนักท่องเที่ยว ความเงียบเหงาท่ามกลางความอึกทึก..อีกหนึ่งบรรยากาศของใจที่เป็นของตน สบายดีนะคะน้องพุด
30 กันยายน 2547 18:38 น. - comment id 341534
ดอกไม้..เดียวดาย..โดดเดี่ยว แลเหลียว..โหยหา..ทางฝัน สิ้นสุด..จุดยืน..ใดกัน ยึดมั่น..ผืนทราย..ดายเดียว ..........................................
30 กันยายน 2547 18:39 น. - comment id 341536
เหมือนความเดียวดายที่ใกล้ชิด เหมือนดั่งชีวิตที่เหว่ว้า เหมือนดั่งวันนี้มีน้ำตา เหมือนดั่งไร้ราคาค่าของใจ *-*คิดถึงมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
30 กันยายน 2547 19:46 น. - comment id 341640
ความงามกลับอยู่ในบทบรรยายมากกว่า. บรรยายงามเหลือล้น. หากกระชับขึ้นจะจับความรู้สึกได้มาก บรรยายสวยครับ
30 กันยายน 2547 22:03 น. - comment id 341760
ก็หนีผู้คนมาแบบนี้ก็เดียวดายวนะซิ
30 กันยายน 2547 22:03 น. - comment id 341761
อ่านไม่รู้เบื่อ...ดอกไม้ทะเลนี่จะใช่ผักบุ้งทะเลที่ใช้ขยี้ทาตอนโดนแมงกะพรุนรึเปล่าน๊า ตอนไปเที่ยวทะเลแถวเกาะหลีเป๊ะ เขาพาไปดูดอกไม้ทะเล เราก็งง ๆ ไปจอดเรือกลางทะเลจริง ๆ ใส่เสื้อชูชีพ ใส่แว่นดำน้ำ ไต่สายเชือกลอยไปห่างเรือเพราะเรือเข้าใกล้ไม่ได้ เอาหน้ามุดลงดูใต้น้ำ สวยงามเหมือนลอยอยู่เหนือสวนดอกไม้สวรรค์หลากสีสัน เขาเรียกพวกนี้ว่าปะการังอ่อนหรืออะไรก็ไม่ทราบ มันพลิ้วไหวไปตามแรงน้ำพัดได้สวยงามจริง ๆ คนพาเที่ยวเขาถึงเรียกดอกไม้ทะเล
1 ตุลาคม 2547 00:51 น. - comment id 341913
เศร้า ซึ้ง แต่ก็แฝงไปด้วยข้อคิด ตามไสตล์พุดพัดชาเลยนะคะ แวะมาอ่านค่ะ คิดถึง
1 ตุลาคม 2547 07:09 น. - comment id 341961
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ......พี่พุด.......
เข้ามาเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
สวยงามมากครับพี่พุด...ผมดีใจนะครับ..พี่พุดน่ารักจริงๆ เลย
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
1 ตุลาคม 2547 11:28 น. - comment id 342075
http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1296 I know you need a friend, someone you can talk to Who will understand what youre going through When it comes to love, theres no easy answer Only you can say what youre gonna do I heard you on the phone, you took his number Said you werent alone, but youd call him soon Isnt he the guy, the guy who left you cryin? Isnt he the one who made you blue? When you remember those nights in his arms You know you gotta make up your mind Are you gonna stay with the one who loves you Or are you goin back to the one you love? Someones gonna cry when they know theyve lost you Someones gonna thank the stars above What you gonna say when he comes over? Theres no easy way to see this through All the broken dreams, all the disappointment Oh girl, what you gonna do? Your heart keeps sayin its just not fair But still you gotta make up your mind Are you gonna stay with the one who loves you Or are you goin back to the one you love? Someones gonna cry when they know theyve lost you Someones gonna thank the stars above โอ้..รินรินกลิ่นนวลยังหวลหอม เคยถนอมแนบทรวงดวงสมร ยังรื่นรื่นชื่นใจอาลัยวอน สะอื้นอ้อนอ่อนอารมณ์ระทมทวี จนฆ้องค่ำย่ำหึ่งหึ่งกระหึม ยิ่งเศร้าซึมโศกาถึงยาหยี โอ้ยามอยู่คูหาเวลานี้ เคยพาทีทอดประทับไว้กับทรวงฯ .แวะมาเยี่ยมครับพี่ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
