คนร่วมเหงา

คะน้า

ถ้าหากความมืดแห่งรัตติกาล      คือความเจ็บช้ำที่เธอเคยเจอมา
แสงสว่างแห่งอาทิตย์ยามทิวาก็คือความสุขที่เธอจะได้เจออีกไม่นาน
                                (แสงศรัทธา ณ.ปลายฟ้า)
อยู่กับความดายเดียว
กับพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวบนฟากฟ้า
ความเหงาซุกซ่อนในเงาตา
เคยชินกับความปวดปร่าข้างในใจ                            คะน้า
ซ่อนใจอยู่กับซอกมุมของความเหงา
ช่างอ้างว้าง...ว่างเปล่า...อารมณ์อ่อนไหว
นับจากนี้และไม่รู้อีกนานสักเท่าไหร่
ความเจ็บร้าวในใจจึงจะลบเลือน                             yayee
แม้จะชินแต่ไม่ชายังรู้สึก
ยิ่งดึกดึกยิ่งเหงาเศร้าใดเหมือน
เจ็บยิ่งแปลบแสบทรวงหนักหน่วงเยือน
อกสะเทือนใจสะท้านมัวม่านตา                               ไม้เก็ด
ปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับความเหงา
ความรู้สึกซึมเศร้าที่ผ่านเข้ามาหา
ภาพเดิมๆที่แฝงความร้าวรานไว้ในแววตา
คงมีเพียงหัวใจโรยรากับความเหว่ว้าที่ได้ยิน          mono
บินไปเถิดโบยบินไปหัวใจฉัน
ปล่อยใจฝันล่องลอยไกลได้โผผิน
เมื่อความเหงาคืบคลานมาเกาะกิน
น้ำตารินหม่นหมองเศร้าเหงาดวงใจ                    ธนรัฐ  สวัสดิชัย
ความเหงาเจ้านั้นหรือคือเพื่อนแท้
จะเหลือบแลมองไปที่ข้างใหน
ถึงมีเพื่อนมากมายสักเพียงใด
เจ้ายังซ่อนอยู่ภายในใจของเรา                             ผีเสื้อปีกบาง
พระจันทร์ร้องไห้หรือฉันร้องไห้
หยดน้ำตาจากใครที่ไหลอย่างเศร้าๆ
เสียงสะอื้นจากใหนที่เหมือนเสียงหัวใจเรา
ความเหงาจากใครเขาที่เข้าทำลาย                           ยังแคร์
ค่ำคืนนี้ฉันยังเหม่อมองฟ้า
เผื่อว่าความเหว่ว้าจะเลือนหาย
อยากให้ไออุ่นจากจันทร์โอบกอดใจ
ให้คนเหงาได้รู้สึกเหมือนมีใครบ้างสักคน               โคลอน
ข้างจันทรามีดาวหม่นเป็นเพื่อน
แม้นฟ้าเลือนเคลื่อนไปทุกแห่งหน
ดาวยังอยู่เคียงข้างไม่อับจน
ซุกกมลแอบแนบกายให้คลายเศร้า                        kOrOkOsO
ดวงดาวบนฟ้ากว่าแสนล้าน
ทำไมไม่เบิกบานช่างเงียบเหงา
แสงกระพริบริบหรี่ที่อับเฉา
แสน-ล้านความเศร้าเฝ้าท้องฟ้า                              dokkoon
ก็ชีวิตมันชอบคิดไปเรื่อยเปื่อย
มันเหงาเรื่อยเฉื่อยแฉะเหมือนดังว่า
ก็ยังดีมีหลายคนมาร่วมชะตา
ช่วยสรรหาคำแทนค่ามาเปรียบเอา                           คะน้า
ก็ใช่! เราอยู่กับความเดียวดาย
ทางออกจึงอ้างเอาง่ายๆว่าเหงา
อ้างทั้งเพ พ้อทั้งจันทร์ฝันกับเงา
อ่อนแออ่วมกับเศร้าก็เท่านั้น                                 ผมชื่อโจ้				
comments powered by Disqus
  • ไก่ป่า

    1 ธันวาคม 2544 22:25 น. - comment id 22293

    อืมม อยากร้องไห้
  • แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

    1 ธันวาคม 2544 23:21 น. - comment id 22300

    .....ดีใจจังเลยมันคนร่วมทางฝัน สะพานดาวนี้คงไม่เหงาอีกแล้ว น่ะ....
    
    ...........แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า.....
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    2 ธันวาคม 2544 01:47 น. - comment id 22313

    อยากให้มีต่อกลอนแบบนี้บ่อยๆ จัง.... มีความรู้สึกว่าได้ทำกิจกรรมร่วมกันครับ.... แม้ไม่ได้มาพบเจอกัน แต่ก็มีความรู้สึกที่ดีๆ ทุกครั้งเลย.... เพื่อนๆ ที่ร่วมต่อไม่ทันก็ไว้คราวหน้านะครับ... ประเดี๋ยวคะน้า ก็จะหยิบประเด็นมาใหม่เรื่อยๆ ละครับ... ขอชมครับ...
  • dokkoon

    2 ธันวาคม 2544 10:52 น. - comment id 22357

    เห็นด้วยกับ ธนรัฐ ไม่ได้เพียงคำชมนะ คะน้า คือสุดยอดแล้ว เหมือนหัวหน้าของนักกลอนที่ Thaipoem ทำให้เรามีกิจกรรมร่วมกันได้บ่อยๆ
  • yayee

    2 ธันวาคม 2544 23:37 น. - comment id 22510

    คะน้า...ไม่ใช่แค่สุดยอดอย่างเดียวนะคะ...แต่เป็นยอดสุดด้วย...ก็คะน้าเป็นคนริเริ่มคนแรกในการต่อกลอนลักษณะนี้ไงคะ...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน