…ปากกาน้ำตา…

ฟา

~ ~ ที่รักของฉัน
ค่ำคืนที่แสนจะเหน็บหนาว
น้ำค้างพราวพริ้งดูสดใส
น้ำที่หลั่งจากตารดหัวใจ
กลับเชือดเฉือนได้แสบจริง
- - คนดี คำถามที่ว่าคืนนี้หนาวไหม?
ฉันตอบคุณไปว่าไม่ เพราะฉันชอบอากาศแบบนี้
แต่คุณคงไม่ทราบสินะคะว่าคืนนี้ที่คิดไว้ว่า
จะเป็นคืนที่ได้หลับสนิทปราศจากกังวลอย่างที่ถวิลหาเสมอนั้น
มันได้ไกลออกไปเฉกเช่นที่เคยเกิดขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่าอีกแล้ว
และคืนที่อากาศที่เคยรู้สึกว่าเย็นสบายกลับกลายเป็น หนาว
หนาวจากผิวกายภายนอกสะท้านไปยะเยือกถึงขั้วหัวใจค่ะ
หากคำใครว่าไว้แว่ววันวาน
ลมหนาวตามฤดูกาลผ่อนได้
คราหนาวหนักเอนอิงผิงไฟ
หากหนาวในหทัยเปล่าไร้ร้าวราน
- - คนดี ความตั้งใจแต่แรกที่ว่าจะรีบเข้านอนในคืนนี้ไม่สามารถลุล่วงได้อีกแล้ว
ได้โปรดอย่าต่อว่า ว่าฉันทำร้ายตัวเองอีกคราเลยนะคะที่รัก
เพราะถึงแม้จะล้มตัวลงนอน และได้แนบชิดกับสิ่งซึ่งเป็นตัวแทนคุณก็ตาม
ฉันคงไม่สามารถข่มตาให้หลับโดยง่ายเป็นแน่ รวมถึงฉันไม่ต้องการจะให้หยดน้ำตา..
ต้องตกเปื้อนน้องฯ ซึ่งเป็นตัวแทนคุณด้วย 
สู้ปล่อยให้มันไหลรดตามปากกาที่จรดลงบนกระดาษสีขาวแผ่นนี้อย่างเคยดีกว่า
น้ำตาที่ร่วงหล่นลงเป็นสาย
อาจไม่หมายถึงใจถูกหักหาร
เพียงเพราะกดเก็บความต้องการ
ฝืนแสดงออกโดยค้านกับหัวใจ
- - ไม่รู้ว่าคุณจะยังจำบางอย่างในความเป็นตัวฉันได้ไหมนะคนดี
บางทีฉันก็วิ่งหนีสิ่งที่หัวใจฉันต้องการ หรือไม่
ก็ผลักไสสิ่งที่หัวใจโหยหาไขว่คว้าอยู่เสมอ
- - คุณก็เหมือนกันค่ะ
สิ่งที่ฉันสื่อออกไปถึงใจคุณนั้น มักจะไม่เผยอารมณ์ความต้องการที่แท้จริง
ฉันทราบว่ามันไม่เข้าท่าเลยที่ทำเช่นนั้น
เพราะ
บางทีสิ่งที่ฉันกังวลมากเกินไปมันอาจไม่มีอยู่ในหัวใจคุณก็ได้
ที่รักของฉัน
อาจจะมีสิ่งต่าง ๆ  นั้นอยู่พร้อมพรั่งเพื่อรอโอกาสที่จะมอบให้ฉัน
แต่ฉันซะเอง ที่พยามผลักมันออกไป หรือปิดโอกาสที่ไม่ควรปิดนั้นเสีย
อาจจะจริงของคุณนะคะ
เราใกล้กันเกินกว่าจะมีสิ่งซึ่งเป็นเครื่องกั้นระหว่างกัน ไม่ว่ามันจะบางสักเพียงใด
ฉันไม่อยากให้หัวใจที่แนบชิดกันอยู่ของเรา ต้องห่างกัน แม้สักวินาทีเดียว..
แค่เพียงตัวเราเท่านั้นเถอะนะคะที่จำต้องไกลกัน แม้ยากที่จะทน ก็ยังดีกว่า
ดีกว่าที่ใจของเราต้องไกลกัน
คุณเชื่ออย่างฉันไหมคะที่รัก? ถ้าหัวใจเรายังคงแนบชิดกัน
อีกไม่นาน กายหยาบของเราที่ห่างกันก็จะได้กลับมาเคียงกันเหมือนหัวใจทั้งคู่ของเรา
เพราะร่างกายคงอยู่ได้ลำบากหากไร้หัวใจ
เมื่อเวลาแห่งความเหมาะสมมาถึง มันก็จะกลับมาหาหัวใจของมันค่ะ
แม้มิได้แนบชิดสนิทใกล้
พอทนได้ในความปรารถนา
แต่เกินทนหากหทัยห่างอุรา
ลมหายใจในกายาคงสิ้นลง
- - คนดีผู้ซึ่งเป็นที่รักของฉัน
ถ้าจะเอ่ยว่าฉันเสียใจ คุณจะหัวเราะเย้ยหยันกันไหม?
โปรดอภัย ต่อความกังวลอันน่ารำคาญเช่นนี้ที่ฉันมี ไม่ได้เจตนาจะหมิ่นน้ำใจคุณเลย
ฉันเสียใจที่สื่อสิ่งที่อาจทำให้คุณรู้สึกแย่ หรือขวางปรารถนาของคุณ
ฉันทราบดีค่ะที่รักของฉันไม่มีวันเผยสิ่งใด หรือความรู้สึกแบบใดออกมาบ้าง
รู้ทางว่าอะไรบ้างที่คุณจะแสดงออกมา แต่ฉันก็อยากให้คุณทราบว่าหลายอย่างที่ทำไป..
ก็ทำร้ายหัวใจตัวฉันเองเช่นกัน และเจ็บปวดกว่าถ้ามันทำร้ายคุณด้วย
ที่รัก
ถ้าคำนี้ไม่ได้มาในรูปแบบจดหมายคุณคงทราบถึงความอ่อนหวานได้ชัดเจนกว่านี้
ความอ่อนหวานจากผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไม่ง่ายนักที่จะเผยให้ใครรู้ 
เช่นเดียวกันกับ
ไม่ง่ายนักที่ชายใดจะได้รับไป และผู้ที่ถูกมอบให้เป็นคนแรกอาจเป็นคนสุดท้าย
คือคนเดียวเท่านั้นที่ความรู้สึกบอกให้ปฏิบัติเช่นนี้ตลอดการมีชีวิตอยู่ของเธอ
โดยไม่คิดมีใครมาทดแทน..
ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ใจเราได้มาสัมผัสกัน
- - โปรดอย่ากังวลกับความรู้สึกดีดีของคุณที่มีต่อฉันเลยนะคะ ที่รักของฉัน
อยากให้คุณรับรู้ความจริงที่เป็นนิรันดร์ตราบดวงวิญญาณของฉันยังคงอยู่
ที่รักของฉันคนนี้ 
คือทุกความหมายดีดี ที่ประทับตรึงติดอยู่กับจิตวิญญาณของฉันไม่มีวันแปรเปลี่ยน
แม้ว่าสัจธรรมของความแน่นอนคือความไม่แน่นอนก็ตาม
หัวใจฉันเปิดสำหรับทุกความรู้สึกดี ๆ  ที่มาจากคุณเสมอ
เพราะคุณเป็นคนเปิดหัวใจที่เคยปิดตายดวงนี้เองเมื่อครั้งนั้นไงคะ
ฉะนั้นจะไม่มีความรู้สึกเป็นลบใด ๆ  จากใจฉันถึงคุณ
- - ถ้าคุณยังคงเชื่อมั่นในความรักอย่างเช่นที่เคยบอก
รับรู้ไว้เถอะค่ะคนดีว่าที่รักของคุณได้ก้าวห่างจากความกลัวในรักออกมาแล้ว
และทุกความหมายของความรักของคุณ
เป็นสิ่งมีค่า คือยอดปรารถนาของหัวใจเสมอ
เนื้อความแสนยาวจากฉันคงรบกวนเวลางานของคุณไม่น้อย
แต่ขอคิดเอาเองสักครั้งนะคะว่าคุณไม่รังเกียจที่จะอ่านมัน
เพราะตอนนี้เรายังห่างกันเหลือเกิน เกินกว่าที่จะ
กระซิบคำรักในภาวะที่อิงแอบแนบกายกันได้
แต่ฉันก็อบอุ่นเหลือเกินที่มีคุณเป็นที่รักค่ะคนดี
ที่รักของคุณ ~ ~
{23:52 น. พฤศจิกายน 24,47}
P.S. คืนนี้ปากกาที่มีน้ำตาเป็นน้ำหมึกของฉันเหือดแห้งเสียแล้วค่ะ จึงจบคำเพียงเท่านี้ แต่ความปรารถนาดีไม่มีหมดด้วยหัวใจที่สัตย์จริง