มองด้วยใจ....สิ่งใกล้ตัว

แก้วนีดา

สิ่งใกล้ตัว......ที่(ใครบางคน)มองไม่เห็น 
สิ่งที่อยู่ใกล้ มักไม่มีคุณค่า... 
สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดมักเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญที่สุด 
สิ่งที่เราเห็นอยู่ทุกวัน 
เราก้อคิดอยู่ว่าเราก้อต้องเห็นอยู่แบบนั้นต่อไป 
ไม่เคยคิดว่าสิ่งนี้มันสำคัญ ไม่เคยเห็นแม้แต่ค่า 
เหมือนกับการที่เราเห็นหน้าใครอยู่ทุกวัน 
คนๆนั้นวิ่งตามเราอยู่ทุกวัน ใส่ใจเราอยู่ทุกวัน 
เราก้อมักจะเห็นแค่ว่าใครคนนึ่งกำลังทำอะไรที่ดูงี่เง่า น่ารำคาญ 
จนวันนึงถ้าเราสูญเสียไป เราก้ออาจจะรู้สึกเสียใจบ้าง 
เราอาจจะต้องการเรียกร้องให้มาเหมือนเดิม 
หรือบางทีเราก้ออาจจะรู้สึกว่าดีใจที่ได้มีชีวิตที่ปราศจากความรำคาญ 
แต่จะมีใครที่เคยรู้สึกถึง ความรู้สึกของคนที่ให้อยู่บ้าง 
บางทีสิ่งที่เขาทำอยู่อาจไม่ได้ตั้งใจจะให้คุณรำคาญ 
แต่เขาทำไปเพราะเขารักคุณจริงๆ 
เหมือนความรักของพ่อแม่ เหมือนความรักของเพื่อนสนิทของคุณ 
เหมือนความรักของใครอีกหลายคนที่ให้คุณด้วยความจริงใจ 
คุณเคยคิดว่าสิ่งเหล่านี้สำคัญบ้างไหม 
คุณเคยคิดว่าคุณดูแลพวกเขาดีพอหรือยัง 
คุณให้ความสำคัญกับคนถูกหรือเปล่า 
คุณให้ความสำคัญกับคนที่ให้วัตถุคุณมากกว่าความรู้สึกที่ดีหรือเปล่า 
สิ่งที่สำคัญมักมองไม่เห็นด้วยตา 
แต่ต้องมองด้วยหัวใจ 
แต่เรามักไม่มีเวลาพอที่จะใช้หัวใจมอง 
เรามองอะไรแค่ฉาบฉวยแล้วก็ตัดสิน 
เรามองดูความรวยความจนของคนที่สิ่งของที่เขาใช้ 
เรามองความดีของคนตรงที่เขาแสดงให้เราเห็น 
เรามองอะไรหลายอย่างด้วยตา 
แล้วเราก้อตัดสินคนเพียงแค่เวลาไม่เกิน 5 นาที 
เราต้องสูญเสียมิตรที่ดีไปเพียงเพราะเราอ้างว่าไม่มีเวลา 
เราไม่มีเวลาก็ต่อเมื่อเราไม่สนใจ 
เราไม่ให้ความสำคัญต่อสิ่งนั้น ต่อคนๆนั้น 
แต่ถ้าลองมองย้อนดู 
ทำไมเราถึงมีเวลาทำอะไรมากมายหลายอย่างในแต่ละวัน 
เพราะเราให้ความสนใจ ให้ความสำคัญ 
ทำไมคุณไม่ลองให้ความสำคัญกับสิ่งที่คุณลืมไป 
กับคนที่หวังดีกับคุณแต่คุณไม่เคยมอง 
อย่าปล่อยให้มิตรภาพดีๆต้องมีรอยร้าว 
เพราะเมื่อวันนึ่งถ้าต่างคนต่างไป 
เราจะได้จากกันด้วยความรู้สึกที่ดี 
เราจะได้ไม่รู้สึกผิดว่า 
เรายังทำดีกับเขาไม่เพียงพอ