http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=499 (ม่านบังตา) ดวงตื่นมาตอนตีสาม ในท่ามแสงสีทองแสนหวานอาบร่างราวทองทาบทา ค่อยๆลืมตาช้าช้า แล้วอดคลี่ยิ้มหวานๆไม่ได้ เมื่อดวงตาได้ประสบพบพักตรา วงหน้าพระจันทร์ดวงนวลงาม ในท่ามเมฆราวรุ้งเรียว จันทร์เจ้าแก้มอิ่มพริ้มพรายหยาดสายธารทองคำราวน้ำผึ้งรวง ลงมาให้ทุกดวงใจได้หลับไหลนิทราไปด้วยฝันดี หากมีสายใจสายใยรักรู้จักแหงนเงยมองจ้องแล ไปสบตากับพักตราสีส้มสุกแสนงามในยามราตรี แล้ว..เพียรพลีใจให้ใสหวานตาม.... จันทร์ไสว ดวงแจ่มจรัส...ราวกับฟักทองฤาลูกจันทร์ลอยควะคว้าง อย่างที่ใจดวงขวัญ ฝัน วาดรำพัน ฝากรำพึงมาให้ซึ้งซ่าน หวานเท่าได้อย่างยากเย็น... ใจดวงซึ้งๆ..เศร้าๆ..ร้าวร้าว..ใสใส ไปตามประสาอามรมณ์ ปุถุชน คนช่างฝันแสนขยันโรแมนติก จึงได้แต่ชะแง้แลหา พาให้จินตนาไปถึงฟักทอง กับลูกจันทร์หอมนวลในยามเยาว์ ที่ชอบเก็บเอามาใส่กระเป๋าเสื้อนักเรียน แล้วแอบมาดอมดมหอมนวลในพราวไสวนั้น ดวง..ขอขอบคุณฟ้า..ที่พร่างฝนมาในยามกลางวัน ให้สายวสันต์หวานโปรยชื่นระรื่นฉ่ำระร่ำรินให้โลกน่าถวิล ให้มีทิวาหวามและฝากงามเศร้าหนาวใจในยามราตรีตามมา ฝากให้ดวงหฤทัยแสนดีดวงทองดวงผ่องผุดของชาวนาไทยในทุกผืนนา ได้รับหยาดน้ำใจเมตตาจากน้ำตานางฟ้า ให้ยอดกล้าได้ชูชันช่อ ได้ต่อยอดชื่น รับสายฝนพรำพรมแสนภิรมย์ฉ่ำใจใสเย็นเสียไม่มี และ... ยุติธรรมกับทุกชีวีเมือง ที่มาตรแม้นจะไม่ประเทืองประทับใจ *ฝนไพรี* เพราะทุกชีวีคงคิดว่า ราวปีศาจวสันต์มาวาดวนวังน้ำ...ให้ท่วมถั่งละหลั่งท้นจนถนนกลายเป็นคลอง ให้ต้องค่อยๆประคองรถไปทีละคืบ คืบกระดิ๊บๆไปทีละนาทีแสนยากลำบาก.. หาก...คนดี ที่มีใจดวงรักธรรมชาติ ที่แสนสะอาดบริสุทธิ์ ก็จักจะฉลาดที่จะหยุดคิดเร่าร้อนในตอนนั้น หากเพียงแค่ใช้สายสวรรค์มานำทางใจให้ไหวรู้ตามสัจจธรรมทัน ว่าฟ้าฝนนั้นคือพลังที่มาสอนงาม ให้ทุกโมงยามที่รีบร้อนเร่งรุด ได้หยุดนั่งผ่อนคลายไปกับสายฝนเย็น ไม่ใช่พากันตะเบ็งสาปแช่งไม่เว้น..ดินฟ้าฝน.. ที่ต่างคนต่างพากันรีบกลับกรงมาหลงวนในวังวิบาก.. ราวหนูถีบจักรก็มิปาน..ประมาณนั้น... สำหรับดวง... ผู้หญิงรักสายฝนลมบนกมลดวงไพรไพรดิบดิบเดิมเดิม ช่างแสนรู้สึกดี ... จนอยากฝากจูบพลีไปกับทุกรวงฝน ให้หล่นหอมหวานไปสู่หอมห้วงแห่งทุกดวงใจ ที่ดวงแสนรัก ฝากไปทายทักทุ่งนา ป่าเขาลำเนาไพร ไปเป็นดวงดอกฝนดอกฝันในสวรรค์ทะเลไทย พร่างหยาดใสหวานราวดวงดอกไม้ ในท่ามเวิ้งน้ำอันไร้จุดจบ ไปให้ทุกดวงใจรอนราน ได้พบหวานเศร้าเคล้าสายฝน บนภูฤากระท่อมไพรที่ไหนสักแห่งมีคนเคียง เอียงแก้มหอมกรุ่นให้ได้รับรสจูบละมุนละเมัยด เบียดซุกพบสุขแสนหวานไปนานนิรันดร์ มิให้ฝันค้างนั่งร้างไร้ลำพังแสนเหงาเปลี่ยวเดียวดายเหว่ว้า ในกระท่อมริมเชิงผาบนเกาะเต่าอย่างที่ดวงเคยเป็น ให้มิว่างเว้นได้เรียนรู้บทเรียนเพียรทำความดี เมื่อมีโชคได้พบหวานใจมาเคียงประคอง พากันไปสู่ร่มใจร่มบุญ...สร้างบุญ ให้มาหนุนนำเนื่อง ให้ได้ดวงใจได้พบทุกเรื่องราวเรืองรุ่งราวเพชรพราว ราวมีอัญมณีที่จะชี้นำทาง...พบว่างปิติเกษมไปตราบชั่วนิจนิรันดร นี่คือ..หัวใจสาวดวง ดวงสะออน อ่อนหวาน ที่รับรู้..ทุกรสเศร้า เคล้าสุข ทุกข์หนาวร้อน ที่ธรรมชาติฝากมาสอนสัจจธรรมนำทางใจ ที่ทุกสิ่งมิเคยแท้เที่ยงแม้นกระทั่งร่างเรา... มีฤดูมีฤดีที่จำต้องเวียนวนพบผ่านพรากจาก ฝากจำเจ็บหรือ..รัดร้อยดั่งสร้อยพันธนาจิต และ ให้ตระหนักคิด ว่าทุกสิ่งในโลกหล้าที่เราผ่านมาพานพบ ก็จะจบเหมือนๆกันในฉากสุดท้าย ที่มิใช่จะงามดั่งฝันพบสวรรค์หวานเสมอไป หากเพียรรู้เท่าทัน มิไหวครวญหวนไห้โหยหา ยอมรับกติกาชีวิต ที่จะมีดีร้ายถูกผิด มาสนิทแนบเนาให้เราได้ชดใช้ อย่างไร้..คำถาม..ตามวิบากกรรมวิบากเก่า ทั้งตัวเราตัวเขาและตัวใคร และ... ก่อนที่ลมหายใจดั่งแสงเทียนในดวงใจ จะลาลับฟ้าพรากลาหล้าไปกับดวงสุริยา แห่งวารวันอันคือราวชีวีหมุนเวียน ......... ........ ราตรีนี้.. ดวง..จึงนอนนิทราไร้ฝัน..ไปกับสายวสันต์ลากับม่านฟ้าฉ่ำชุ่ม กับรุมรุมร้อยรัดริมขอบใจ ด้วยหวานใสหวานเศร้าของมวลดอกไม้แมกไม้ กับ... กรุ่นกลิ่นผกาแก้วไทยไทยรายรอบวิมานไพรวิมานดิน ราวกับ... พรายละออละอองของสายฝนยังค้างคาพรายพร่าง..ณ...กลางกลีบใจ ยังฝากใสนวลหวานหอมอวลตระลบ ในยอดไม้ใบหญ้า ในเหว่ว้าเงียบงามท่ามสายันณ์ตะวันรอนๆ ให้ใจดวงอรชรอบอุ่นอ่อนอ่อนหวานอย่างที่สุดแล้ว ดวงจุดเทียนทองและอ่านแสงธรรม คืองามคำสอนอันแสนล้ำเลอค่ายิ่งกว่าเพชรทอง *คืออัญมณีสอนใจจากคำ*หลวงพ่อเทียน* ที่ท่านอ่านหนังสือไม่ออก ได้แต่บอกสัจจะใจ สัจจะจริง...ทิ้งสัจจะธรรม..จากการฝึกค้นพบ ด้วยตัวท่านเอง.. มาสยบร้อนโลกย์... ดวง..อ่านพระไตรปิฏกในฉบับสำหรับประชาชน..ตามมา และ ราวกับกมลอ่อนล้าได้พบสายธารธาราธรรม ที่ค่อยๆไล้โลมให้จิตใสได้รับรสอันแสนชุ่มฉ่ำยิ่งกว่าหยาดเย็นจากฝนโปรย.. ที่มาร่ำรินหอม พร่างพรมเพาะบ่มลงตรงกลางดวงจิต ให้ราวพบแก้วทิพย์นิรมิตกระจ่างใสตระการ ดวงจึงอยากถ่ายทอดทุกคำอันคือดำดื่มลึกซึ้ง หากทว่าแค่เพียงคำนึงเพราะทำยาก นอกจากจะฝากให้ ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทยเรือนทองผองมิ่งมิตรน้องพี่ ได้ไปไขว่คว้าสายธารธาราธรรม ที่แสนเย็นล้ำ...ที่ราวรวงเพชรพราวมาประดับชีวี ตามแต่จะมีจิตศรัทธาปสาทะนะ..คนดี นะทุกดวงใจ และ... เพียงนาทีนี้ดวงเพียงปิติยินดีพร้อมพลีภาคภูมิใจ ที่จะขอ....เปิดเส้นทางไสวสว่างกระจ่างงามสว่างจิต มาวางทอดพลี.. ให้ทุกชีวีชีวิต ได้หยิบจับไปพิจารณา และ หากอยากรู้ว่า... สายน้ำใสแสนงามนามพระธรรมนั้นเย็นฉ่ำเช่นไร ก็จงพลีใจเดินตามรอยมา.. ที่แม้นจะช้า ก็จะยังดีกว่า เส้นทางพันธนาทุกข์ทุกสายอื่น ที่มากผู้คนทนฝืนเหว่ว้า และน้ำตานองหน้าด้วยทุกข์ทนที่หาทางออกชีวิตมิพบเจอ ได้แต่ละเมอหลงวน...จนในที่สุดต้องทนจนดับดวงชีวี.. ดวง..เอง.. ก็เพียงเพียร..เช่นทุกชีวี..เพียงมิท้อแท้..ยอมแพ้พ่ายรอรา และ.. ตราบชั่วดินฟ้า จิตดวงนี้ก็ปวารณา...ว่าจะมิยอมพ่ายมารใดมารใจ.. ................. และ... ในท่ามกลางแสงเทียน หนังสือธรรม กับคืนงามล้ำดำดื่มในปิติธรรมชาติยามฝนโปรย กับ...ที่นอนนวลนุ่ม กับกรุ่นกลิ่นหอมเศร้าของเจ้าดวงดอกไม้ ที่เคล้าคลุกมากับสายฝนและลมเย็น กับอารมณ์อันสงบสุข ที่ซุกเร้นเงียบงามไว้อย่างอ่อนหวานอบอุ่นอ่อนโยนที่สุดแล้ว ดวงค่อยๆเพียรฝึกสมาธิ ภาวนาและพักจิตไปกับฟ้าหลังฝน ไปกับดาวเดือนบนท้องนภา ที่กำลังเริ่มทอแสงกระจ่างจ้าประดับเวหาหาว กระพริบพราวมาทายทัก ในทุกค่ำคืนให้รู้หยุดพักใจราวเพื่อนยาก และ ได้นอนนิทราเต็มอิ่ม จนตื่นมาในยามนี้ กับจันทร์ใจดีดวงเดิม ที่มาเติมใจ มาคลี่หอมหยาดใส่ร่าง มาพร่างหยาดสายหวานพราวสีทอง ราวคอยๆแอบส่องปลอบประโลมใจ มาฝากกระซิบสั่งดวงใจ ให้อย่าลืมสร้างไฟฝันพลังหวังหวาน ขอ.. แค่ให้มีใจดวงใสสราญมีนัยน์ตางามเฝ้ามองทุกข์ทุกนิยามโลกย์เป็น อย่างไม่ยึดติด อย่างผู้เข้าถึงชีวีชีวิต และทุกสรรพสิ่งที่ธรรมชาติฝากพลังนิ่งงามไว้ ที่ให้มากับฤดูกาลและฤดีระกำ สอนสัจจธรรมว่า จงวางว่างให้ทุกผัสสะกระทบ ที่จะจบด้วยคำว่าจากพรากลาไปทั่วหน้าฟ้าไทย ให้รู้มรณาณุสติอย่าประมาท และจงฉลาดเลือกใช้ชีวิต สอนจิตบำเพ็ญบุญ ให้หอมกรุ่นเย็นพลี ฝากไว้ให้หล้าโลกนี้ก่อนที่แสงตะวันแห่งชีวีจะวูบดับ พลันลาลับดับไปกับแสงเทียน..เสียงธรรม..อันคือนิรันดร์รัก..อย่างมิร่ำไร ...!!! ************** http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=499 ม่านบังตา นัดดา วิยะกาญจน์ : : Key D ถึง เธอจะพราก จากฉัน ไกลกันสุดความหวัง ฉันก็ยังรักเธอ ฉัน ยังซื่อตรงเสมอ แม้เธอเป็นของใคร ฉันไม่ แปร ผัน ถึง โลกจะแหลกสลาย จันทร์จะมืดแลหาย ฉันไม่คลาย สัมพันธ์ ขอ เธออย่าลืมเลือนฉัน แล้วเราคงพบกัน เหมือนจันทร์ ที่คู่ ดารา แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ รักเธอ เลือนเหมือนม่าน บังตา บางวัน ฉันเฝ้าคอยหา เปลี่ยวอุรา พาให้ อาวรณ์ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา เธอคงไม่ลืมฉัน ดนตรี แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ รักเธอ เลือนเหมือนม่าน บังตา บางวัน ฉันเฝ้าคอยหา เปลี่ยวอุรา พาให้อาวรณ์ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา...
พุด 22 เม.ย. 2548 16:53 น. - ID 74965 
1393
8
0
22 เมษายน 2548 16:56 น. - comment id 458415
พุดเพียรพิมพ์เป็นวิทยาทาน นำมาจากส่วนหนึ่งของ *พระไตรปิฎก ฉบับสำหรับประชาชน ย่อความจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี 45 เล่ม มหามกุฏราชวิทยาลัยในพระบรมราชูปภัมภ์* *********************** ตักกวัตติสูตร สูตรว่าด้วยพระจ้าจักรพรรดิ์ ............ ........ จากความผิดพลาดในพระราชาองค์ที่8 ก่อให้เกิด.. อายุลด อธรรมเพิ่ม จากการที่ไม่ให้ทรัพย์แก่ผู้ไร้ทรัพย์ก็มากด้วยความยากจน มากด้วยการลักทรัพย์ มากด้วยการใช้ศัตรามากด้วยการฆ่า มากด้วยการพูดปด อายุและผิวพรรณของสัตว์ทั้งหลายก็เสื่อมลง คือมนุษย์มีอายุ8หมื่นปี บุตรมีอายุเพียงสี่หมื่นปี และลดลงเรื่อยๆในเมื่อความชั่วเกิดมากขึ้น เช่นการพูดเท็จอย่างจงใจการพูดส่อเสียดการประพฤติผิดในกาม เมื่ออายุลดลงมาเหลือ 5พันปีมากไปด้วยธรรมสองอย่าง คือการพูดคำหยาบ และการพูดเพ้อเจ้อ เมื่ออายุลดลงมาถึง2500ปีมากไปด้วยธรรมสองอย่างคือ โลภอยากได้ของเขา และพยาบาทปองร้ายเขา เมื่ออายุลดมาถึง 1 พันปี มากไปด้วยมิจฉาทิฎฐิ ความเห็นผิดจากคลองธรรม เมื่ออายุลดลงมาถึง500ปี มากไปด้วยธรรม3อย่างคือ 1.ความกำหนัดที่ผิดธรรม(อธมมราค) 2.ความโลภรุนแรง(วิสมโลภ) 3.ธรรมะที่ผิด(อรรถกถาอะบายว่าความกำหนัดพอใจผิดปกติเช่นชายในชาย หญิงในหญิง) เมื่ออายุลดลงมาถึง250ปี มากไปด้วยธรรมคือการไม่ปฎิบัติชอบในมารดา บิดา ในสมณ ในพราหมณ์ การไม่อ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่ในสกุลเมื่อเสื่อมลงอย่างนี้ทั้งอายุและผิวพรรณ มนุษย์มีอายุ 250ปี บุตรก็มีเพียง100ปี.... เหลือ...อายุ 10 ปี เกิดมิคสัญญี จักมีสมัยที่บุตรของมนุษย์มีอายุ10ปี หญิงสาวอายุ5ปีก็มีสามีได้ รสเหล่านี้จะอันตรธานไปคือ เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย รสเค็ม เมล็ดพืชชื่อกุทรุสกะ(ไทยแปลว่า ข้าวหญ้ากับแก้) จะเป็นโภชนาอันเลิศเสมือนหนึ่งข้าวสุก แห่งข้าวสาลีและเนื้อสัตว์เป็นโภชนะอันเลิศในสมัยนี้ (คือของเลวสมัยนี้กลายเป็นของดีในสมัยเสื่อม) กุสลกัมมบถ(ทางแห่งกุศล)10ประการจะอันตรธาน อกุสลกัมมบถ (ทางแห่งอกุศล) 10ประการ จะรุ่งเรืองยิ่ง แม้คำว่ากุศลก็ไม่มี ผู้ทำกุศลจะมีแต่ที่ไหน การไม่ปฎิบัติชอบในมารดาบิดาในสมณ ในพราหมณ์ การไม่อ่อนน้อมถ่อมต่อผู้ใหญ่ในสกุลจะได้รับการบูชาสรรเสริญ ซึ่งตรงกันข้ามกับปัจจุบันนี้ จะไม่มีคำว่า มารดา น้า บิดา ป้า อา ภริยาของอาจารย์ ภริยาของครู โลกจะเจือปนกันเหมือนสัตว์ เช่น แพะ ไก่ สุกร จักมีอาฆาต พยาบาท มุ่งร้ายกัน คิดฆ่ากันอย่างรุนแรง แม่คิดต่อลูก ลูกคิดต่อแม่ พ่อคิดต่อลูก ลูกคิดต่อพ่อ พี่ชายคิดต่อน้องหญิง น้องหญิงคิดต่อพี่ชาย จะเกิดมี*สัตถันตรกัปป์)คือกัปป์ที่อยู่ระหว่างศัสตรา 7 วัน คนทั้งหลายจะมีความสำคัญในกันและกันว่าเป็นเนื้อ(มิคสัญญี) จะมีศัสตราอันคมเกิดขึ้นในมือ ฆ่ากันและกันด้วยสำคัญว่าเนื้อ (คำว่าสัตถันตรกัปป์) อรรถกถาอธิบายว่า อันตรกัปป์ที่พินาศ ในระหว่าง คือโลกยังไม่ถึงสังวัฎฎกัปป์ ก็พินาศด้วยศัสตราเสียในระหว่าง อันตรกัปป์..มี 3อย่าง ทุพภิกขันตรกัปป์ กัปป์พินาศในระหว่างเพราะอดอาหาร โรคันตรกัปป์ กัปป์พินาศในระหว่างเพราะโรค สัตถันตรกัปป์ กัปป์พินาศในระหว่างศัสตรา เป็นผลแห่งกรรมชั่วของมนุษย์ คือถ้าโลภจัด ก็พินาศเพราะอดอาหาร หลงจัด ก็พินาศ เพราะโรค ถ้าโทสะจัด ก็พินาศเพราะศัสตรา และ คำว่า*มิคสัญญา*แปลว่า ความสำคัญว่าเนื้อ ถ้าใช้คุณศัพท์ก็ใช้ว่า*มิคสัญญี* แปลว่าผู้มีความสำคัญว่าเนื้อ ............ กลับเจริญขึ้นอีก มีบุคคลบางคนหลบไปอยู่ในป่าดง พงชัฏ กินหง้าไม้ ผลไม้ในป่า เมื่อพ้น 7 วันแล้ว ออกมา ก็ดีใจร่าเริงที่รอดชีวิต จึงตั้งใจทำกุศลกรรม ละเว้นการฆ่าสัตว์ และบำเพ็ญกุศลกรรม ละเว้นอกุศลกรรมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อายุก็ยืนขึ้นเรื่อยๆ จนถึง 8 หมื่นปี พระเจ้าจักรพรรดิ์อีกพระองค์หนึ่ง เมื่อมนุษย์มีอายุยืน 8 หมื่นปีนั้น หญิงสาวอายุ 5 พันปีจึงมีสามีได้ มนุษย์จะมีโรคเพียง 3อย่าง คือ 1..ความปรารถนา(อยากอาหาร) 2..ความไม่อยากกินอาหาร(เกียจคร้านอยากจะนอน) 3..ความแก่ ชมพูทวีปนี้จะมั่งคั่งรุ่งเรือง มีคามนิคมราชธานีแบบไก่บินถึง(ใกล้เคียงกัน) ยัดเยียดไปด้วยมนุษย์ กรุงพาราณศรีจะเป็นราชธานีนามว่า *เกตุมตี อันมั่งคั่ง มีคนมาก อาหารหาง่าย จักมีพระเจ้าจักรพรรดิ์พระนามว่า สังขะเป็นพระราชาผู้ปกครองโดยธรรม มีชัยชนะจบ 4 ทิศ ปกครองชนบทถาวรสมบูรณ์ด้วยรัตนะทั้งเจ็ด พระเมตไตรยพุทธเจ้า เมื่อมนุษย์มีอายุยืน 8 หมื่นปีนั้น พระผู้มีพระภาคพระนามว่า เมตไตรย จักบังเกิดในโลก เป็นพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชา(ความรู้) จรณะ(ความประพฤติ)เป็นต้น แสดงธรรมไพเราะในเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลาย พร้อมทั้งอรรถะพยัญชนะ บริหารภิกษุสงฆ์มีพันเป็นเอนก เช่นเดียวกับที่เราบริหารภิกษุสงฆ์ร้อยเป็นเอนก พระเจ้าสังขจักรพรรดิ์จักให้ยกปราสาทที่พระจ้ามหาปนาทะให้สร้างขึ้น ครอบครอง แจกจ่ายทาน และออกผนวชในสำนักพระเมตไตรยพุทธเจ้า ในไม่ช้า ก็จะทำให้แจ้งซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยมด้วยความรู้ยิ่งด้วยพระองค์เอง (คือสำเร็จพระอรหันต์) ครั้นแล้วตรัสสอนให้ภิกษุทั้งหลายพึ่งตน พึ่งธรรม เจริญสติปัฎฐาน 4 และสอนให้ท่องเที่ยวไปในโคจรของบิดา (ดำเนินตามรอยพระพุทธองค์) ก็จักเจริญด้วยอายุ วรรณะ (ผิวพรรณ) สุข โภคะ (ทรัพย์สมบัติ) และพละ(กำลัง) 1...ทรงแสดงการเจริญอิทธิบาท (คุณให้สำเร็จ ) 4 ประการ ว่าเป็นเหตุให้ดำรงอยู่ได้ตลอดกัปป์หรือกว่ากัปป์ 2..ทรงแสดงการมีศีล สำรวมในปาฎิโมกข์ (ศีลที่เป็นประธาน)ว่าเป็นเหตุให้มีวรรณะ 3..ทรงแสดงการเจริญฌาณทั้งสี่ ว่าเป็นเหตุให้มีสุข 4..ทรงแสดงการเจริญพรหมวิหาร 4 ว่าเป็นเหตุให้มีโภคะ(ทรัพย์สมบัติ) 5..ทรงแสดงการทำให้แจ้งเจโตวิมุติ(ความหลุดพ้นเพราะสมาธิ) ปัญญาวิมุติ(ความหลุดพ้นเพราะปัญญา อันไม่มีอาสวะอยูาในปัจจุบัน ว่าเป็นเหตุให้มีพละ (กำลัง) ตรัสในที่สุดว่า..ไม่ทรงเห็นกำลังอย่างอื่นสักอย่างหนึ่งที่ครอบงำได้ยากเท่ากำลังของมาร เพราะสมาทานกุศลธรรม บุญก็จเจริญยิ่ง... .................
22 เมษายน 2548 17:26 น. - comment id 458454
โห้...........พี่พุดจ๋า............งานนี้งามจริงๆๆขอชื่นชมจากใจเลยค่ะพี่พุด
22 เมษายน 2548 18:37 น. - comment id 458523
งานยาวมาก....ต้องแบ่งอ่านเป็นสองขยัก ชื่นชมด้วยใจนะคะ สวัสดีค่ะ
22 เมษายน 2548 18:40 น. - comment id 458528
สวัสดีครับพี่พุด สบายดีนะครับ น้องชายแวะมาอ่านงานงาม คิดถึงมากๆครับ :)
22 เมษายน 2548 20:45 น. - comment id 458661
ตอนนี้ม่านกำลังบังใจน้องจ๋อค่ะ เศร้าค่ะ เวลาเศร้าก็หันหาธรรมะค่ะ ( บางเวลา )
22 เมษายน 2548 20:51 น. - comment id 458668
เมื่อคืนน้องก็ตื่นตอนตีสามเหมือนกันค่ะพี่ แบบว่าน้องแล้วไม่หลับนะค่ะ อิอิ คิดถึงเสมอนะค่ะ
22 เมษายน 2548 21:57 น. - comment id 458743
งานยาวมากๆค่ะ กว่าจะอ่านจบ แต่ก็เปี่ยมไปด้วยคุณค่า และ...ความงามค่ะ ^_^ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา... อยากให้เขากลับมาเช่นกัน ฮิๆๆค่ะ
22 เมษายน 2548 22:10 น. - comment id 458768
แวะมาเยือนค่ะ คุณพุดพัดชา .. ช่วงนี้งานรุมอีกแล้ว อยากนอนยาว ๆ สักสองวันจัง
23 เมษายน 2548 07:09 น. - comment id 458934
หน้าส่วนตัว
คุณ พุดพัดชา..ที่เปี่ยมด้วยรัก..คะ
คนทุกคน ย่อมอยากอยู่อย่างมีความสุขสงบ
อยากมพบความรักอันงดงามสดใส
และทุกดวงใจ ย่อมอยากให้รักนั้นไม่ผันแปร.
แต่ หัวใจที่เฝ้าไขว่คว้า มักได้รับกลับมา คือ แผล
เจ็บปวดแต่ไม่ยอมแพ้
ยิ่งอ่อนแอ ยิ่งอ่อนล้า ยิ่งคว้าใหม่ก็ได้ แผล ซ้ำมา
กว่าจะค้นพบ ...
ความสงบสุข สมปรารถนา...
ต้องผ่านกาลเวลา
ต้องแลกมาด้วยสิ่งสำคัญ..
สิ่งที่ทำให้เข้าใจ โดยไม่ต้องจำนรรจ์
สิ่งที่ทำให้มองเห็นสัจจธรรม์
สิ่งนั้น..คือ การสัมผัส ความสูญเสียอันใหญ่หลวง
เมื่อใดได้ลิ้มรส
บทเรียนที่ซึ้งทรวง
สูญเสียสิ่งที่แสนรักแสนหวง และคนที่เป็นห่วง
เมื่อนั้น..จะหยุดตามทวง ตามหา...
เมื่อนั้นจะหันมา...
ตั้งมั่นศรัทธา ในคำว่า เลิกไขว่คว้า..
เมื่อฝึกฝนด้วยสมาธิ และ ฐานปัญญา
ไม่ช้า..ความสุขสงบที่ปรารถนา..
จะปรากฏ งดงามในลีลาที่ไร้ลีลา
ความรักที่แสวงหา
จะมาอยู่ตรงหน้า...
และจะอยู่ในศรัทธา
ผ่านกาลเวลาที่ไกลกว่ากาลเวลา..
สุขสงบนั้น นิรันดร
รักนั้น ไม่มัวันเคลื่อนคลอน..
ธรรมานุสรณ์..สถิตมั่นในดวงหฤทัย...
.....................ช่อชงโค..........
ด้วยรัก ล้นหลั่ง กลับไป สู่ดวงใจพุดพัดชา....
(=^-_-^=)
23 เมษายน 2548 10:47 น. - comment id 458969
โห้...........พี่พุดจ๋า............งานนี้งามจริงๆๆขอชื่นชมจากใจเลยค่ะพี่พุด จาก : รหัสสมาชิก : 6408 - แก้วนีดา ********* น้องแก้วนิดา..คนดี ผู้มีใจงาม..รักรจนาธรรม.. งานพี่พุด มีคำอุทานไม่กี่คำค่ะ คือ ยาวจัง อิอิ กับ งามจังอิอิ ก็แสนดีใจแล้วละค่ะ ทั้งยาวทั้งงามนี่แหละคือสัญลักษณ์งานพี่พุดนะคะ และแสนซาบซึ้งใจในน้ำใจนะคะ ด้วยรักล้นใจค่ะ
23 เมษายน 2548 10:50 น. - comment id 458971
งานยาวมาก....ต้องแบ่งอ่านเป็นสองขยัก ชื่นชมด้วยใจนะคะ สวัสดีค่ะ จาก : รหัสสมาชิก : 8413 - กอกก **************** เห็นมั้ยคะ ยาวจัง งามจังอิอิ และงามงามยาวยาวนี่ละค่ะคุณกอกกที่หามีไม่แล้วนะคะอิอิ รักคุณแบบไม่ขยักไว้เลยละค่ะ
23 เมษายน 2548 10:58 น. - comment id 458972
สวัสดีครับพี่พุด สบายดีนะครับ น้องชายแวะมาอ่านงานงาม คิดถึงมากๆครับ :) จาก : รหัสสมาชิก : 5338 - หมึกมรกต ********** น้องหมึกมรกต..อนาคตนายแพทย์ จบเร็วๆนะคะ มารักษาพี่พุดค่ะ จะรอไม่ตายง่ายๆค่ะอิอิ และ ระหว่างเรา พี่พุดคิดว่าสายสัมพันธ์อันงดงามจะธำรงไว้ตราบนิรันดร์ค่ะ ฝากให้ดูหนังBEYOND THE BORDER ดูยังละคะ ก่อนรับหน้าที่นายแพทย์น่าจะดูนะคะ รักนักรักหนาค่ะคนดี
23 เมษายน 2548 11:02 น. - comment id 458973
ตอนนี้ม่านกำลังบังใจน้องจ๋อค่ะ เศร้าค่ะ เวลาเศร้าก็หันหาธรรมะค่ะ ( บางเวลา ) จาก : คนเมืองลิง ************** วัยวันก็เป็นธรรมชาติชีวิตฉะนี้ค่ะ แรกๆก็บังตาบังใจ นานๆไปบังบังสักเท่าไรๆก็แหวกออกได้ค่ะ ด้วยจิตดวงใสดวงงามดวงดี ไม่มีรานโศกนานค่ะไม่ยึดติดค่ะ ซึ้งใจรักนะคะคนดี
23 เมษายน 2548 11:06 น. - comment id 458974
เมื่อคืนน้องก็ตื่นตอนตีสามเหมือนกันค่ะพี่ แบบว่าน้องแล้วไม่หลับนะค่ะ อิอิ คิดถึงเสมอนะค่ะ จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา ************* น้องน้อย มีกลางวันมีกลางคืน ให้ตื่นให้หลับ มีชื่นรักมีฉ่ำสุขมีทุกข์ทน ก็ปนๆกันไปค่ะ และ ในความไม่หลับก็ให้สัจจธรรมงามเงียบค่ะอิอิก็สุดแต่ใจจะไขว่คว้านะคะ รักน้องและซึ้งใจมานานวันจังแล้วค่ะคนดี และ
23 เมษายน 2548 11:24 น. - comment id 458984
งานยาวมากๆค่ะ กว่าจะอ่านจบ แต่ก็เปี่ยมไปด้วยคุณค่า และ...ความงามค่ะ ^_^ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา... อยากให้เขากลับมาเช่นกัน ฮิๆๆค่ะ จาก : รหัสสมาชิก : 8692 - ลูกกวาดสีฟ้า *************** น้องลูกกวาดหลากสีน่ากินอิอิ พีพุดตอบคำช้ามากค่ะ เลยต้องทำอย่างอื่นๆตามไปด้วยค่ะ แล้วกลับมา.. เพราะ คอมพี่พุดดับวูบเลยค่ะ หลายอย่างในชีวิตที่จู่ๆก็ดับไปเอง เฉกเช่นมือถือ.. และ... เหลือเพียงลมหายใจแห่งชีวิตนะคะ ที่ไม่แน่นอนแล้วค่ะ ใครจะย้อนมาฤาว่าพรากไปก็ไม่รอแล้วค่ะอิอิ เอาจิตตัวเองให้ใสงามดีกว่าว่ามั้ยคะ ...... ด้วยรักน้องนะคะ
23 เมษายน 2548 11:29 น. - comment id 458986
แวะมาเยือนค่ะ คุณพุดพัดชา .. ช่วงนี้งานรุมอีกแล้ว อยากนอนยาว ๆ สักสองวันจัง จาก : รหัสสมาชิก : 2189 - อัลมิตรา *************** ขอบคุณนะคะ ที่ยังคิดถึงกัน พักมากๆยามมีเวลานะคะเพราะว่า ยังมีไฟฝันมากมายรอท่าให้คนเก่งทำนะคะ รักคิดถึเงช่นกันค่ะ
23 เมษายน 2548 11:44 น. - comment id 458993
คุณช่อ..คนดีมากมีน้ำใจ จริงๆพุด..มีความสุขสงบในใจลึกลึกค่ะ ทุกยามเลยที่ดายเดียว นานมาแล้วด้วยค่ะ หากทว่า งานพุด..มักจะอกมาในแนวนี้ ที่ทำให้มากน้องพี่คอยปรารถนาดีห่วงใย บางคน บอก อ่านงานพุดแล้วเศร้ามากอยากร้องไห้ บางคนบอก อยากโอบกอดประคองพี่พุดไว้ให้อบอุ่นใจ บางคน บอกอ่านแล้ว ทำใจไม่ได้คิดว่าพุดเป็นนางเอกจริง และมีคนวิ่งมารักพุดมากมาย เลยทำให้อินแล้วตัดสินพุดไปนานาจิตตังวัฎสังขาราค่ะ บ้างก็ว่า.. ไยพุดโสกราวโลกรานจนจะแย่ พุด.. รจนางานในแนวชี้ชัดให้รู้พิษสงพันธนารักค่ะ และจักดับได้ด้วยรสพระธรรม เพราะเวลาพุดรจนาพุดมีหัวใจอ่อนโยน มักจะพาตัวราวเป็นนางเอกเสียเองอิอิ ขอกระซิบนะคะ ว่าพุดมิใช่นางเอกค่ะ คือนางเอกเราต้องเสกมนตราอักษราให้งามสวยใช้มั้ยคะ ชีวิตจริงนางเอกผมอาจจะกระเซิงราวนกมาทำรังได้ หน้าตาก็งั้นๆดูไม่ได้สักเท่าไรเลยอิอิ พุด.. จึงมากระซิบว่า พุดมีความสุขมากค่ะ และชอบชีวิตเงียบๆ พุดรักความเงียบ และชอบอยู่กับะรรมชาติไพร และ พอใจในกระท่อม กับงามของการได้ฝึกเพียรรับทุกผัสสะด้วยยอดพระรัตนตรัยค่ะ งานพุดส่วนใหญ่จึง ไม่มีสักเรื่องที่จะไม่จบด้วยการสอนให้รับรสใสสว่างสะอาดสงบนี้เพื่อดับรักร้อนเร่าค่ะ และ ที่สำคัญสำหรับพุด พุดลิมทุกอดีตฝันเร็วมากค่ะ ราวกับฝึกนานเข้าจะมีนิพพานยาวขึ้นๆ แทนว่างสั้นๆค่ะ และ.. คนดี พุดเคยงงมากเลยค่ะ ด้วยหลงตามไปอ่านกระทู้เวบหนึ่ง ทีเพื่อนที่นี่มาลิงค์ไว้ งงมาก ว่าโลกไซเบอร์ไปถึงไหนแล้วหนอ ทำไมวุ่นวายจัง พุด ไม่เคยไปที่ไหน นอกจากเรือนไทย กับยามค้นคว้างานในGOOGLE แทบเพียงนั้น แชทก็ไม่มีเวลา และ นี่คือชีวิตพุดพัดชาค่ะ ที่มีความสุขในวิมานดินเล็กเรียบง่าย ใช้ชีวิตธรรมดาๆและ ปรารถนาเพียงเพียรให้น้ำใจใสงามพร่า แด่ทุกดวงใจดับร้อนรนค่ะ พุดก็รักคุณนะคะ
23 เมษายน 2548 13:51 น. - comment id 459059
อิอิแวะมาหยอกพุดพัดชาน่ะครับ อิอิ งานของพุดพัดชา ไม่เคยผิดหวังเลย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
