http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song72.html ตื่นมากับอวลกลิ่นลั่นทมริมรั้ว กับฟ้าสลัวด้วยเงาฝนรอพรายสาย กับ.. ร่อนร่ายระบำของหมู่ผีเสื้อ ที่แวะผ่าน..มาดูดน้ำหวาน จากกรายกลีบเกสร ละออละอองเรณูดอกไม้.. ฟ้างามแบบเทาทึม ให้ล้ำลึกดื่มด่ำแบบได้อารมณ์ไปอีกแบบ ซุกหน้านวลแนบหมอน ขาว แล้วค่อยๆคลี่ยิ้มหวานหวาน..รับอรุณ รับโลกอันอ่อนอุ่นละมุนหวาน ตามใจนึกใจรัก..ใจคิด... ขอหลับตา...นิทรารมย์อีกสักนิด..อีกสักประเดี๋ยว พาจิตล่องเลี้ยว คิดถึงใครบางคน..ในสายกมลสายถวิล จากแดนดินมนต์ขลังแห่งทะเลทราย ที่เว้าวอนชวนให้ไป..*อินเดีย..*ด้วยกัน..เมื่อคืนนี้ ไปตามรอย*พระพุทธเจ้า* ไปเฝ้าร่ำไห้ณ..เบื้องบาทที่กุสินารา ราวกับจะรู้ว่าหัวใจดวงนี้ปรารถนากว่าสิ่งใด ไม่ใช่เมืองศิวิไลซ์ ปารีส หรือ ลอนดอน หากหัวใจดวงสะออน ชอบเมืองที่เรียบง่ายอย่างทิเบต ภูฏาน หรือ เนปาล นานมาที่ฝันจะไปเยือนสักคราครั้ง และ คิดว่าคงหาเวลาได้หากเรื่องราวธุระได้เข้าที่เข้าทาง อย่างที่วางแผนไว้ เปิดเพลง..บรรเลงรับอรุณ และ.. หมุนหัวใจ ให้สวยใสสดงามในท่ามโลกแล้งร้อนที่ต้องเผชิญ คิดดี คิดให้ คิดวางไว้ ในทุกเรื่องราวร้อนรนปนกิเลส ที่แสนว่ายวนเวียนว่าย ช่างมากมายหลายร้อยเรื่องมิประเทืองประทับใจ ไม่เอาหู เอาตา เอาใจ พาไปสัมผัสผัสสะใด ให้ใจหมองมัวสลัวลาง นอกจากทำทุกอย่าง... ด้วยพลังแห่งความปิติเกษมพร่าง ด้วยใจดวงดีดวงงาม..ดวงให้ ด้วยลมหายใจแห่งทุกอณูนาทีชีวิต อย่างแสนมีความสุขสงบ ไปตามระบบครรลองแห่งชีวาชีวิต.. อย่างสมถะรู้พอเพียง ไม่เบียดเบียนทั้งใจกายผู้ใด อย่างแสนเรียบง่าย สวยใสฉ่ำเย็น..เป็นที่สุดแล้ว วันนี้...ตั้งใจ จะไปดูเรือนไทยหลังเล็กๆ ที่ตั้งใจจะยกไปไว้ในวิมานหล้าวนาสวรรค์ ที่ฝันจะให้เป็นดั่ง*เรือนสเตย์* ไว้รองรับผู้คน แล้วได้ฝากกมลงาม ได้ต่อตามเติมใจให้ ทุกหัวใจรักผืนดินไทย รักไสวแสงแดดสายลม รักน้ำใจรักรอยยิ้มพริ้มเพรา รักเหงาที่งามเงียบเรียบง่าย ได้ชิดใกล้ธรรมชาติ ได้วาดวงชีวีพลีสอนธรรมะง่ายๆ ให้..รู้ให้ให้...อย่างไม่เลือกที่รักมักที่ชัง.. เมื่อวานนี้ นั่งพิมพ์งานให้อดีตแม่ชี...ที่เรียนพระอภิธรรมมาแปดปี ที่ท่านได้ฝากงามชีวีงามคำ..มาหนึ่งสมุดบันทึก เล่าถึง*พระฝรั่ง* ที่เคยวาดภาพ..ไว้ที่วัดเขาถ้ำ และ โยงใยถึง...*หลวงพ่อท่านพุทธทาส* ที่ท่านได้นำไปเก็บไว้ให้ผู้คนได้ศึกษา*ภาพปริศนาธรรม* ดั่งจะยกตอนหนึ่ง ที่ท่านได้รินร่ำและอนุญาติให้นำมาเผยแพร่ได้ และยังมิได้ขัดเกลาอย่างที่ท่านร้องขอ *********************************** * ................... ...................... ต่อมา... ก็พระฝรั่งนั้นได้มรณภาพลงที่วัดเขาถ้ำ แต่ข้าพเจ้าก็ยังเป็นเด็กมากไม่ค่อยรู้อะไร และ คงเป็นเพราะความพิการของข้าพเจ้า และ ไม่เคยเห็นอะไรเลย ที่แปลกมากที่มีพระฝรั่งมาตายลง และไม่นานข้าพเจ้าก็เดินได้เพราะใช้ไม้เท้าได้ และ ก็เลยพยายามเดินขึ้นไปวัดเขาถ้ำบ่อยๆเลย เพราะ ไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ชีอมรพันธ์อยู่เสมอ และ.. ต่อมามีพระ ได้เอากระดูกของพระฝรั่งขึ้นมาไว้ที่ห้องของท่านเอง ข้าพเจ้าก็ได้เดินไปดูบ่อยๆ และ มีเหตุการณ์อันหนึ่งมหัศจรรศ์มากเลย ไม่น่าเป็นไปได้แต่เป็นไปแล้ว คือว่าคุณพ่อของข้าพเจ้าได้ไปดู กระดูกของพระฝรั่งนั้น มีปลวกเข้าไปอยู่ในกระดูก แล้ว คุณพ่อก็ได้เอาไม้ทำความสะอาดปลวกนั้น และกระดูกที่หัวไหล่แขนของท่านข้างหนึ่งหลุดไปชิ้นหนึ่ง แล้ว ข้าพเจ้าก็ไปดูอีกครั้งหนึ่ง พออยู่ต่อมา คุณแม่ชีอมรพันธ์ได้มาจากเกาะสมุย ข้าพเจ้าก็ได้ไปนอนอีกและมีเพื่อนอีกหนึ่งคน เพราะ เมื่อก่อนนั้นไม่ได้อยู่ตรงนี้ที่ปัจจุบันนี้ อยู่ที่ใกล้กับวัดเขาถ้ำเลย เพราะคุณพ่อมีที่ดินเป็นร้อยไร่ เลยติดกับวัดเขาถ้ำเลยนะคะ และ ที่ดินวัดเขาถ้ำก็คุณพ่อดุแลให้ตลอดจนท่านเสียชีวิต และ ข้าพเจ้าก็ได้อยู่แต่วัดเขาถ้ำมาเสมอ แต่ด้วยความไม่รู้อะไร และเป็นคนพิการคนหนึ่ง ที่แปลกมาก ก็ไปพบพระฝรั่งที่มรณภาพก็ไม่ได้คิดอะไรเลย ก็เพราะ ไปคุยด้วยความคิดว่าฝรั่งไม่รู้ภาษาไทย ก็ยุ่งไปตามประสาเด็ก ก็อยู่ต่อมา คุณแม่ชีอมรพันธ์ได้กลับเกาะสมุย ข้าพเจ้าก็อยู่ต่อมาอีกหนึ่งคืนประมาณเที่ยงคืน ข้าพเจ้านอนอยู่ 4 คน น้องสองคนและมีหลานอีกหนึ่งคน ข้าพเจ้าก็ไม่สบายมากดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ก็รู้สึกว่าไม่มีแขนแล้ว..ก็ได้เรียกคุณพ่อ*วัด* บอกว่าแขนของข้าพเจ้าหลุด...! แล้ว ก็ไม่รู้อะไรไปอีก แล้วมารู้สึกตัว อีกก็บอกว่าให้คุณพ่อไปตามคุณครูมงคลมาทำแขนให้ เพราะ ท่านเป็นหมอกระดูกและคุณครูมงคลก็ได้มาดูแลตลอด เวลาที่ข้าพเจ้าไม่สบาย จนในที่สุดนั้นข้าพเจ้าก็ได้สลบไป 7 วัน 7 คืน แต่ในความรู้สึกนั้นไม่ได้รับอารมณ์ปัจจุบันเลย และ ไม่ได้เจ็บอะไรเลยเพราะสุขสบายมาก ไปอยู่ในที่มีความสุข และสงบที่สุดเลยมีต้นไม้สวนมีแสงสว่างสวยที่สุดเลย ที่ไม่มีบนโลกใบนี้เลยสวยที่สุดเลยที่บนสวรรค์นั้น แต่..ข้าพเจ้าก็ไม่เข้าใจ อยู่ต่อมาอีกนานมากเลย วินาทีชีวิตก็เปลี่ยนแปลงไปอีกครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าก็ได้บวชเป็นครั้งที่สาม ด้วยความปรารถนาของตัวเอง แต่ ก็ไม่รู้อะไร ไม่มีใคiสั่งสอนเลยทางภาษาธรรม เขาเรียกว่าเป็นอสังขาริก ทั้งหมดทั้งปวงที่ข้าพเจ้ารู้ได้เพราะศึกษาธรรมที่มีเหตุผล ขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้นค่ะ ก็อยู่ต่อมาอีก ก็ได้กลับมาอีกและเดินไม่ต้องใช้ไม้เลย ได้กลับมา เพราะเขาบอกว่า ดวงวิญญาณพระฝรั่งทักเอา ก็หายมาอยู่ได้จนทุกวันนี้อายุ49 ปีแล้ว และ มีความรู้สึกว่าพระฝรั่งนั้น ท่านมีความห่วงใยอยู่ตลอดไปเลย แต่ว่าข้าพเจ้ารู้ได้ด้วยตนเอง ตอนที่ข้าพเจ้าเจ็บนั้นอายุ 22 ปี เอง นับมาจนถึงวันนี้ก็ 26 ปีแล้ว ที่ข้าพเจ้าก็รู้ได้ด้วยตัวข้าพเจ้าเอง เท่านั้น ไม่มีใครรู้ได้เลยจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังมีวิญญาณนั้นอยู่ ในความรู้สึกของข้าพเจ้าเสมอมา ที่คอยตามรักษา ข้าพเจ้าอยู่มาได้ทุกวันนี้ ก็เพราะข้าพเจ้าเป็นคน ตั้งอยู่ในศีลธรรมด้วยเหตุด้วยปัจจัย ครั้งแรกที่อยู่มาได้ทุกวันนี้ ก็เพราะข้าพเจ้าเป็นคนที่มีบุญเรงมาแต่อดีตชาติแล้ว ก็ได้พบเหตุ ปัจจัย ปัจจุบันนี้ ก็เลยส่งผลมาเป็นข้าพเจ้าทุกวันนี้ค่ะ เหตุปัจจัยที่ดี ได้พบพระพุทธศาสนา ที่ถูกต้องมีเหตุผล ของพุทธศาสนา มีเหตุปัจจัยว่า ดวงวิญญาณมีจริงและกรรมมีจริงๆ เมื่อก่อนข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่ากรรมคืออะไรเหมือนกัน แต่มา พบพระพุทธศาสนา ก็รู้ว่า กรรมคือการกระทำทางกาย ทางวาจา ทางใจ ก็เป็นกรรมได้หมดเลย เพราะมีพระพุทธศาสนามาเป็นที่พึ่งมีเหตุมีผล ที่รู้ตามคำสั่งสอนขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าได้ .......... ยังพิมพ์ไม่จบค่ะยังมีต่อ..รอติดตาม *************************** ..... และ นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งในชีวิต ที่มักได้ชิดใกล้กับคนดี ความดี ที่เราสอง หวังพลีชีวี เพื่อความรักผองเพื่อนมนุษย์ทุกผู้นาม ตามรอยพระบาทพระบรมศาสดาพระพุทธศาสนา ยอมพลี ดวงวิญญาญ์*ขอปิดทองหลังพระ* มุ่งหน้าทำแต่กรรมดี และ... หวัง.. ฟ้าดินจะเมตตาปรานีเอื้อโอบประทานพร นำเส้นทางทอง...สายธารธรรม อันแสนสอาด สว่าง สงบ ให้ได้พบได้ก้าวเดินทุกเผชิญชีวิต...!!!!! *********************************** http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song420.html รางวัลชีวิต ชัชฎาพร ลักษณาเวช พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม คนไหนใครทำ กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร ก่อน นั้น เคยทำกรรมไว้ชาติใด ชาตินี้ต้องได้ รับกรรมที่ทำก่อนนั้น ตัวฉันคงทำ แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ ชาตินี้จึงเจอ เวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน ปวด ร้าว ตรอมตรมขื่นขมอนันต์ ทำดี สารพันรางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม โธ่ เอ๋ย พระเจ้าไม่เคยปราณี ในชาตินี้ ทำดีไม่เคยก่อกรรม หวัง ให้ ผลบุญได้น้อมนำ ล้างเวรที่เคยทำ แต่ชาติ ปาง ก่อน สิบนิ้วประนม สวดมนต์พร่ำบ่นบูชา กุศลนำมา จงนำข้าสิ้นเวรดั่งวรณ์ หากแม้ ชีวีสิ้นลับดับมรณ์ เวรกรรม ทุกชาติก่อน บรรเทาผันผ่อน อย่าตามซ้ำเลย... ..................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song72.html หนึ่งในร้อย นิตยา บุญสูงเนิน พราว แพรว อันดวงแก้วแวว-วาว สด สี งาม หลายหลากมากนาม นิยม นิล-กาฬ มุกดา บุษรา คัมคม น่า ชม ว่างาม เหมาะสม ดี เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้ง จึงเป็น ยอดมณี ผ่อง แผ้วสดสีเพชรดี มีหนึ่งในร้อยดวง ความ ดี คนเรานี่ ดีใด ดี น้ำ ใจที่ให้แก่คน ทั้งปวง อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง เจ็บ ทรวง หน่วงใจให้รู้ ทัน รู้ กลืน กล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบ ผล ร้อยคน มีหนึ่งเท่านั้นเอย รู้ กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน ชื่น ชอบตอบผล ร้อยคน มีหนึ่ง เท่านั้นเอง...
พุด 1 ก.ย. 2548 08:38 น. - ID 80479 
1442
10
0
1 กันยายน 2548 09:15 น. - comment id 510490
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem80479.html# จากงานเรื่อง*เพชรพะงัน* ดวงร้อยเรียงเรื่องนี้ หลังจากที่ได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งจบลง WAT KOW TAHM (วัดเขาถ้ำ) INTERNATIONAL MEDITATION CENTER แห่งเกาะพะงัน... ในฐานะที่ดวงเกิดที่เกาะพะงัน และดวงเคยตั้งใจว่า จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับบ้านเกิด ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้......เกาะพะงัน....ที่บัดนี้ มีชื่อกระฉ่อนโลก ไปทั้งด้านบวก และลบ สุดแท้แต่ใจของผู้มาเยือน จะสัมผัส ไขว่คว้า เอาแง่มุมไหนไปบอกกล่าว..เล่าต่อ... สำหรับดวง ...พยายามจดจำ แต่ด้านบวก ที่ใจดวงงามดวงนี้ เคยสัมผัสมาตั้งแต่วัยเยาว์ ด้านลบนั้น ดวงพยายามลบทิ้งไป..... ถ้าแม้นทำให้ใจดวงนี้ ปวดร้าว ด้วยแก้ไขอะไรไม่ได้ นอกเสียจาก ตั้งจิตอธิษฐาน.....ว่า..... ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์จงดลบันดาล ให้ธรรมชาติงามแห่งเกาะในฝัน ดั่งสวรรค์เนรมิตรของดวง ได้สอนให้มนุษย์ ใช้ธรรมชาติ แสนงามงดนี้ มาใช้ในทางสร้างสรรค์..... จรรโลงใจ และพาพบสงบงาม เรียนรู้ เห็นธรรม ในธรรมชาติ มิใช่ จาบจ้วง ทำลาย ทำร้าย แม้กระทั่งตัวเอง และ ต่อเพื่อนมนุษย์ร่วมโลก ที่โศกยังไม่พอกันอีกละหรือ......
1 กันยายน 2548 10:08 น. - comment id 510498
แดนดินถิ่นสยามประเทศ... กำลังจะกลายเป็นดินแดนแห่งการประพฤติธรรม... ด้วยว่า.... เป็นดินแดนที่เหมาะสม... มีทั้งความสุขที่สุด... มีความทุกข์ที่สุด..... มีความอุดมสมบูรณ์... ในขณะเดียวกัน...มีความอดอยาก.... หนทางสองสาย... ที่มาบรรจบกัน... เป็นทางแพร่งให้เลือกเดิน... สุดแต่ใจปรารถนา.... เลือกทางดี......มีความสุข..... เลือกทางทุกข์.....สุขก็หดหาย.... ณ ที่นี้ จะเป็นที่แสวงธรรม... แก่ผู้ต้องการค้นพบทางแห่งธรรม... เป็นที่พบความทุกข์...ทรมานสังขาร.... ด้วยว่า..ไม่อาจเอาชนะความอยาก.... ทางที่ทุกผู้คน...ต้องเลือกเดินเอง... ขอเอาใจช่วย...ดวงดอกพุด.... เอาชนะใจเพื่อนร่วมโลก... ให้พบความสว่าง...ด้วยพลังปิติเกษม.... หนทางนั้น...ผมเองก็เฝ้าฝัน.... คงมีสักวัน.... เวลาคงมาถึง.... ปราศจากโลก...ปราศจากกิเลส... หนทางสงบ..... ใจสว่าง.... พบทางธรรม.... ผมจะเฝ้ามอง...ผ่านเมฆา.... และจะรีบมา...หากต้องการการช่วยเหลือ..... โปรดส่งสัญญาน...ผ่าน..ท้องฟ้า..เมฆา..สุริยา..สายลม... สัญญาว่าจะรีบมา.... แม้ว่าจะมีเพียงหุ้นลมๆ....เท่านั้น.....
1 กันยายน 2548 11:16 น. - comment id 510512
มีความสุขใจเกิดขึ้นมากมาย..เมื่ออ่านจบลง ดวงใจที่งดงาม ย่อมมีความงามหลากไหลออกมาให้ผู้คนรับทราบกันอยู่เสมอ ในท่ามกลางของความวุ่นวายในกิจกรรมของชีวิตนี้ ..ขอให้น้องพุดมีความสุข สงบ และได้พบความสุขอันนิรันดร์นั้นโดยเร็วนะคะ
1 กันยายน 2548 12:11 น. - comment id 510536
หากเพียงสักนิดจิตวิเคราะห์ ความพอเหมาะของชีวิตจิตอ่อนไหว แต่คงมั่นทำความดีมีในใจ ทุกสิ่งที่ได้คือผลบุญที่ทำมา หากจะมีทุกข์ก็เพราะใจใช่ใครทำ ตามรอยกรรมที่ก่อมาครั้งนานช้า แต่บัดนี้ใครก่อสิ่งใดเห็นผลในทันตา มิต้องเวลาเช่นวันวาน
1 กันยายน 2548 18:54 น. - comment id 510639
แวะมาอ่านงานพุดนะคะ
1 กันยายน 2548 19:50 น. - comment id 510654
พุดขอบคุณค่ะพี่ดอกแก้ว ที่ยังมีเวลามาอ่านงานแสนยาวพุดจบ พุดรจนามาด้วยรักค่ะ และ คือทุกสิ่งที่พุดคิดที่พุดฝันที่พุดเป็นค่ะ หวัง ดวงตาสวรรค์จะเมตตาค่ะ ด้วยรักค่ะ
1 กันยายน 2548 19:56 น. - comment id 510661
1 กันยายน 2548 19:57 น. - comment id 510662
1 กันยายน 2548 22:00 น. - comment id 510680
คุณท่องเมฆาคะ พุดพัดชารู้สึกซื่นใจค่ะ อย่างมาก กับคำคอมเมนท์ ที่แสนน่ารักแสนดีนัก ที่พุดพัดชาสัมผัสได้ว่า คุณมีธรรมะในใจ เข้าใจธรรม ค่ะ
1 กันยายน 2548 21:11 น. - comment id 510691
แวะมาอ่านบันทึกรักบันทึกธรรม ความงดงามแห่งอักษรสะท้อนเข้าในหัวใจที่ใฝ่เรียนรู้คู่กับแสงธรรมทำให้จิตใจสงบเกิดปัญญาขอบคุณพี่พุดมากๆค่ะ ขอคุณแห่งพระธรรมนำพาให้พี่พูดมีความสุขสำเร็จมรรคผลตามปรารถนานะคะ
2 กันยายน 2548 12:49 น. - comment id 510911
บันทึกรักบันทึกธรรม....มีคุณค่ามากค่ะ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
