http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1931.html (อายฟ้าดิน) ผม..กำลังยืนตัวสั่นเทาริมชายคาตึก หลบสายฝน.... ที่กำลังซัดสาดพรมพร่างพรูกรูกราวมากับสายลมแรง อย่างหนักหน่วง.. จนก่อเกิดม่านหมอกหม่นมัวเทาทึมไปทั่วทิศทาง ร่างผม..เริ่มหนาวสั่น ขึ้นทีละนิดๆ เสื้อยืดสีขาวเริ่มเปียกชื้น ด้วยละอองฝนที่ถูกแรงลมพัดหอบมามิพ้น ผมเพิ่ง..ฟื้นไข้.. และเพียรไปออกกำลังกาย เผื่อได้เหงื่อแล้วอาการจะดีขึ้น แปลกดีจัง.. ในพลังฝนภวังค์ฝันอันเศร้าล้ำ.. ทุกยามฝนพรำ.. ผมจะรำลึกนึกถึงใครบางคน *ผู้หญิง...* ที่สอนกมลภายในให้ผม ได้เรียนรู้ความอ่อนหวานอ่อนโยนในหัวใจ ได้มากกว่า วันเก่ากาลก่อน ก่อนที่...โลกยอกย้อน. จะหมุนมาให้เราได้พบกัน..ได้รู้จักรู้ใจกัน.. กี่ปีแล้วนะ...ระหว่างเรา ที่เธอ ซุกซ่อนอยู่ในความเหงางามเงียบ ความละเมียดละมุนให้ไออุ่นอวลเอื้อ เบียดแทรกราวเรามีเลือดเนื้อและใจดวงเดียวกัน ราวเงาขวัญเงาใจ กันและกัน ผ่านคืนฝันวันหวาน ผ่านสัจจะสอนบทเรียน ให้...รู้ค่าคำ..รักเมตตาอภัย รู้ทำใจรู้หน้าที่ รู้ความดีรู้การพลีเสียสละ รู้การให้ รู้ได้รับ รู้จักเจ็บปวดยามพรากลา รู้ค่าความเหว่ว้าดายเดียว ยามเหลียวไปไม่มีกันและกัน.. ผ่านคืนฝันวันมายา ที่รอท่า ให้ทั้งสองดวงใจได้หลอมละลายฝ่าฟัน ได้รู้ปันพลีที่จักเคียงประคอง สร้างทางทองทางธรรม ดั่งพลังจิต นิรมิต.. สะพานข้ามปราการมหานทีสีทันดร ข้ามสิงขรพ้นพันธนา.. สร้างปิติเอมอิ่มภาคภูมิ..คืนโลกหล้า ฝากผืนฟ้าพสุธาทองพสุธาไทย ก่อนตะวันในดวงใจจะมอดดับ ก่อนจะกระชับเกาะกุมมือพากันลอยล่อง ท่องไปสู่แดนดิน *แห่งความกระจ่างสว่างสงบไปตราบชั่วนิจนิรันดร์....* ผม...คิดถึงเธอ.. และ... ในความพลั้งเผลอมากมาย ที่ฝากรอยรานร้าว ให้ใจดวงงามเศร้าของเธอ พบ...เพียงความระทม อย่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ผม..เคยตะโกนใส่หูเธอ.. ผมเคยเผลอ.. ตอกย้ำรอยแผลเป็น...ที่เธอซ่อนไว้ลึกเร้น ให้ตายแตกดับแหลกยับไปกับตัว หากผม..ก็เพียรที่จะสะกิด สาดน้ำกรด..รดรินราด...ลงบนบาดแผล ให้ใจดวงสลัวยิ่งหมองหม่นทุกข์ทนทบเท่าทวี เธอ..คนดี ที่.. ยินดีเมตตาอภัยให้ผมเสมอมา แม้นเธอ.. จะหลั่งน้ำตาเสียยิ่งกว่า*ฟ้าร้องไห้*อย่างดายเดียวลำพัง มานับครั้งไม่ถ้วน... กับ.. โศกสะเทือนใจ.. ที่ผมหยิบยื่นราวเพชฌฆาตใจ คอยประหัตประหาร.. เธอ.. ที่รักผมอย่างหมดหวังใด ไม่..แม้อยากจะสนิทชิดใกล้ ไม่แม้นจะกรายกล้ำ..ให้ผมลำบากใจ ผม...เสียใจ..เสียใจ..และแสนเสียใจ ใน.. ทุกยาม ยิ่งได้ยินเสียงฝนครางฟ้าครวญ และ... กับหวนไห้โหยหา..ในยามนี้ ที่...สิ้นไร้ร่างเธอ.. ผู้หญิงที่เพ้อพร่ำคอยรำพันรำพึง ฝากซึ้งคำหากแสนเจ็บ บอกผมเสมอมา.. *แม้นตราบวันตายอย่าได้มาชิดใกล้เธอ..* ผู้หญิง..ที่ผมเผลอตะโกนก้อง *คุณไม่ใช่คนพิเศษ พิสุทธิ์* *คุณก็มนุษย์ผู้หญิงธรรมดาๆ* ที่จนณ..บัดนี้ จักกี่ปีที่ผ่านมา.. ผมก็ยังมิเคยพานพบ...ผู้หญิงที่เธอทายท้า ให้ผมค้นหา .. และ มากล้นค่าน้ำใจ..สวยใสแสนงามเสียยิ่งกว่าเธอ คนที่ละเมอพึมพำ... อย่างรวดร้าวใจว่า*ฉันจะพร้อมพลีอวยพรให้* และ... กับ...วันฝนพรำย้ำรอยใจ ที่ไม่มีเธอ อีกต่อไป... ผมได้เพียง... ปล่อยให้หยาดน้ำตาลูกผู้ชายรินไหลอย่างมิสิ้นสาย อย่างมิอายฟ้าดิน. อย่างสิ้นแล้วทุกสิ่ง...ทุกอย่าง อย่าง...คนหลงทางเหว่ว้า อย่าง..คนที่..หาฝั่งฝันฝั่งใจ มิมีวันได้พบเจอ...ตราบจนชั่ววันตาย...!!!! ........................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1931.html อายฟ้าดิน พาวเวอร์แบนด์ จะบอกรักใครก็อายฟ้าดิน ความหวังพังสิ้น ทางรัก มืดมน เกิด มา ร่างกายเท่านั้นเป็นคน แต่หัวใจปี้ป่น โดนรักขยี้แหลกราญ จะเอ่ยรักใครให้เอือมระอา เมื่อไร้คุณค่า จนมิ ต้องการ ตราบ จน สิ้นคนมั่นรักยืนนาน ต้องทุกข์ทรมาน ร้าวราน ฤดี ชีวิตต้องสิ้น ความหมาย วิง วอน ไหว้ ฟ้าดินก็ไม่ปราณี เจ็บ ปวด รวดร้าว ชีวี ดวงฤดี มีแต่ ซอกช้ำเรื่อยมา ไม่อยากรักใครให้อายฟ้าดิน กลัวเขาจะสิ้น ความรัก เมตตา สู้ กลืน เก็บความซอกช้ำอุรา ไม่รักใครดีกว่า เดี๋ยวเขาจะอาย ฟ้าดิน ชีวิตต้องสิ้น ความหมาย วิง วอน ไหว้ ฟ้าดินก็ไม่ปราณี เจ็บ ปวด รวดร้าว ชีวี ดวงฤดี มีแต่ ซอกช้ำเรื่อยมา ไม่อยากรักใครให้อายฟ้าดิน กลัวเขาจะสิ้น ความรัก เมตตา สู้ กลืน เก็บความซอกช้ำอุรา ไม่รักใครดีกว่า เดี๋ยวเขาจะอาย ฟ้าดิน....
พุด 4 ต.ค. 2548 23:44 น. - ID 81933 
1589
19
0
5 ตุลาคม 2548 00:05 น. - comment id 523014
จบเศร้าจังขอรับ..... เหมือนตัดพ้อตัวเองด้วยอ่ะขอรับ มาทักทายคนนอนดึก ที่ช่างจินตนาการ ^_^ มายลแล้วเหมือนได้ชมภาพยนต์ในจินตนาการสักเรื่องขอรับ
5 ตุลาคม 2548 00:11 น. - comment id 523017
หากความรักมีความห่วงใย มีความเข้าใจ มีความห่วงหาอาทรณ์ ความรักน่าจะอบอุ่นนะค่ะ
5 ตุลาคม 2548 00:41 น. - comment id 523036
หน้าส่วนตัว
สวัสดีค่ะ คุณพุดที่รัก
มา จุ๊บ 
กับกุหลาบ 
คิดถึงนะคะ....
ช่อชงโค 
5 ตุลาคม 2548 05:05 น. - comment id 523051
แวะเข้ามาร้องเพลงแต่ไก่โห่ครับ อาศัยว่ามีฟ้าดินเหมือนกัน ไม่ทราบว่าจะได้เข้าบทกลอนหรือเปล่า เมื่อไหร่หนอจะได้มีโอกาสกราบไหว้ฟ้าดินมั่งเรา สั่งฟ้าฝากดิน ชรินทร์ นันทนาคร ยามที่พี่อ้างว้างว่างใจ นวลน้องต้องจากไป ใจพี่นี้ครวญคร่ำ ทิ้งรอยแผลเก่า ให้เราชอกช้ำ ใยรักเจ้าลืมคำ ทำเหมือนไม่ปรานี เรียมหลั่งน้ำตาสะอื้น ยามดึกดื่นค่อนคืน ทนขมขื่นทวี มอง เฝ้ามองฟากฟ้าราตรี ลืมผืนดินลืมพี่ ลืมรักพี่เคยหมาย เธอเปรียบดังชาวฟ้าโสภิณ ใยทิ้งให้ชาวดิน ครวญถวิลร้องไห้ น้ำใจรักเจ้า ช่างเปลี่ยนง่ายดาย ชาวฟ้าช่างโหดร้าย ใยถึงได้ใจดำ เคยฝากน้ำคำพร่ำพรอด ฟ้าเคยกอดกับดิน ลืมรักสิ้นดินช้ำ เคยฝากใจให้ฟ้าดินจำ คำรักเอยเคยพร่ำ ใยฟ้าเจ้าทำลาย ใจไม่เคยจะคิดว่าคุณ ลืมรักอุ่นไอดิน เพียงฝากดินลวงให้ น้ำคำฟ้าสั่ง ฝากดินกินใจ ใยฟ้าไม่จำไว้ ใยหนอช่างแปรผัน ลืมถ้อยรักเคยชื่นบาน ลืมกระทั่งวันคืน เคยชิดชื่นด้วยกัน เราอยากเด็ดดอกฟ้าลาวัลย์ ความรักเราจึงสิ้น ดินนั้นต้องเจียมตัว ลืมถ้อยรักเคยชื่นบาน ลืมกระทั่งวันคืน เคยชิดชื่นด้วยกัน เราอยากเด็ดดอกฟ้าลาวัลย์ ความรักเราจึงสิ้น ดินนั้นต้องเจียมตัว..
5 ตุลาคม 2548 06:50 น. - comment id 523059
5 ตุลาคม 2548 06:56 น. - comment id 523061
5 ตุลาคม 2548 07:10 น. - comment id 523065
5 ตุลาคม 2548 07:13 น. - comment id 523068
5 ตุลาคม 2548 07:15 น. - comment id 523069
5 ตุลาคม 2548 07:17 น. - comment id 523071
5 ตุลาคม 2548 07:39 น. - comment id 523082
5 ตุลาคม 2548 07:43 น. - comment id 523086
สวัสดีค่ะ พี่พุดสุดรัก หากโลกนี้ขาดความรัก คงมิได้... เพียงเพราะหัวใจดวงนี้มีรักล้นปรี่.... คิดถึงนะค่ะ....รักษาสุขภาพด้วยคะ อากาศเริ่มเย็น ๆ แล้ว (มีหมองลงกลางท้องนา ปกคลุมยอดข้าวที่กำลัง ออกร่วง สีเขียวอ่อน ๆ มองแล้วสวยงาม)
5 ตุลาคม 2548 08:07 น. - comment id 523100
5 ตุลาคม 2548 08:23 น. - comment id 523120
5 ตุลาคม 2548 08:39 น. - comment id 523142
^J^...หาแทบตายไม่เจอ.....
ไม่ได้หา...กลับเจอ....
5 ตุลาคม 2548 09:14 น. - comment id 523200
สวัสดีค่ะ อ่านผลงานของพี่พุดไม่ผิดหวังค่ะ ได้รับสาระความรู้มากมาย ขอบคุณค่ะที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งปันกับทุกคน
5 ตุลาคม 2548 09:56 น. - comment id 523246
โลกจะเกิดจะดับนับไม่ถ้วน กี่กระบวนการมีชีวิตอยู่ ดับเพียงคราวฝันเพียงคืน ชื่นเพียงดู เพียงชั่วครู่เกิดใหม่ใจดวงเดิม : )
5 ตุลาคม 2548 10:18 น. - comment id 523263
มาเติมฝันในวันอุ่น...ขอรับ
5 ตุลาคม 2548 13:36 น. - comment id 523378
เป็นงานที่งามมากค่ะ...ชื่นชมนะคะ..
5 ตุลาคม 2548 15:07 น. - comment id 523435
มาชื่นชมงานงดงามเช่นเคยค่ะ....ฝากฟ้าลาดิน......
5 ตุลาคม 2548 15:12 น. - comment id 523438
พี่พุดจ๋าขอดากอดทีได้ป่าวค่ะ...เหงาจัง.... คิดถึงมากนะค่ะ...คนงาม..งามทั้งใจและกาย...จุ๊บๆๆๆๆๆๆนี่แน่ตัวหอมจัง......
5 ตุลาคม 2548 20:48 น. - comment id 523627
ถ้อยรำพันที่น่าสงสาร... มาอ่านงานสวยแสนเศร้า..และมารายงานตัวว่าสบายดีค่ะน้องพุดที่น่ารักของพี่
6 ตุลาคม 2548 02:20 น. - comment id 523797
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
