พายุฝนหล่นพร่างอย่างแน่นหนา เหมือนน้ำตาคราโศกวิโยคแสน ท่วมพื้นฟ้าพร่าพรายไปทั่วแดน ธาราเหนือผืนแผ่นสกลนอง ลมกรรโชกโกรกฟ้ามาลิ่วซ้ำ โหมกระหน่ำซัดสาดฟาดข้าวของ ร่วงหล่นแตกเสียหายมากก่ายกอง เสียงหวีดร้องตกใจในเหตุการณ์ ยังไม่ทันขวัญคลายหายแตกตื่น เสียงหักครืนไม้ใหญ่ใกล้สถาน ล้มฟาดลงตรงท้ายของเรือนชาน ใบสีเขียวเต็มบ้านก้านกระจาย คำนึงถึงภาพฝนที่หล่นพร่าง ลมที่คว้างป่วนปนจนเสียหาย การล้มกองของต้นไม้ที่เรียงราย อยู่เหนือความคาดหมายในเรื่องราว อุบัติเหตุเภทภัยในวันนี้ ล้วนมากมีอันตรายให้สืบสาว ต้องจ็บป่วยด้วยโรคกันระนาว ไม่รู้ว่าถึงคราวตายเมื่อใด เตรียมหรือยังฝังฝากหลากเรื่องตน ภาระที่มากล้นเสร็จบ้างไหม ทดแทนคุณพ่อแม่มากเพียงใด หากจะต้องสิ้นใจในเร็ววัน พระท่านกล่าวสั้นสั้นถึงวันตาย มีสองวันสุดท้ายแห่งอาสัญ คือวันนี้กับพรุ่งนี้เพียงสองวัน เป็นวันตายของเธอฉันเท่านั้นเอง
พี่ดอกแก้ว 27 ต.ค. 2548 07:47 น. - ID 82866 
2382
41
0
28 ตุลาคม 2548 11:38 น. - comment id 527415
@...dark side of mind... มรณานุสติ..หากกำหนดไว้เสมอ จะทำให้ชีวิตตกอยู่ในความประมาทน้อยลงค่ะ รูปแบบชีวิตของภิกษุ..จึงเป็นรูปแบบที่ปลอดภัยจากความไม่ประมาทในการใช้ปัจจัยสี่ และการดำเนินชีวิตด้วยกรรมฐาน ขอบคุณที่แวะมาเพิ่มความสงบให้นะคะ เพราะทำให้นึกถึงบทสวดมนต์หลายบทเลย สวัสดีค่ะ.. dark side of mind
28 ตุลาคม 2548 11:39 น. - comment id 527416
28 ตุลาคม 2548 11:40 น. - comment id 527419
28 ตุลาคม 2548 11:40 น. - comment id 527420
27 ตุลาคม 2548 19:29 น. - comment id 528838
27 ตุลาคม 2548 19:30 น. - comment id 528839
เห็นภาพนะผมปลงมากกว่าอานกลอนอีกนะเนี่ย
27 ตุลาคม 2548 19:31 น. - comment id 528840
27 ตุลาคม 2548 19:34 น. - comment id 528841
27 ตุลาคม 2548 19:34 น. - comment id 528842
27 ตุลาคม 2548 19:35 น. - comment id 528843
27 ตุลาคม 2548 19:35 น. - comment id 528844
27 ตุลาคม 2548 19:35 น. - comment id 528845
27 ตุลาคม 2548 19:36 น. - comment id 528846
27 ตุลาคม 2548 19:36 น. - comment id 528848
27 ตุลาคม 2548 19:37 น. - comment id 528849
27 ตุลาคม 2548 19:37 น. - comment id 528850
27 ตุลาคม 2548 19:37 น. - comment id 528851
27 ตุลาคม 2548 19:38 น. - comment id 528852
27 ตุลาคม 2548 19:38 น. - comment id 528853
27 ตุลาคม 2548 14:31 น. - comment id 529818
พุดค่ะ ยอดเยี่ยมเหลือเกินกับสัจจะธรรมบทนี้ค่ะ พุดกำลังร่ำไห้กับเรื่องราวบางเรื่อง ที่แสนโศกสะเทือนใจค่ะ และ พุดรักพี่มากๆนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ ด้วยห่วงใยอย่างที่สุด
27 ตุลาคม 2548 15:35 น. - comment id 529844
ขอบคุณงานดียิ่งนักค่ะ
30 ตุลาคม 2548 16:41 น. - comment id 530643
30 ตุลาคม 2548 11:02 น. - comment id 531192
ถ้ารู้ได้วันตายวันไหนแน่ จะรีบแก้ข้อผิดพลาดที่วาดหวัง ให้ลุล่วงก่อนวายให้ชื่อยัง เสียดายจังตายเสียก่อนจะย้อนทำ... ก็เพราะไม่รู้วันตายเลยปล่อยโอกาศที่ดีผ่านไปเสียแล้ว
29 ตุลาคม 2548 21:31 น. - comment id 533633
27 ตุลาคม 2548 19:39 น. - comment id 534141
27 ตุลาคม 2548 19:39 น. - comment id 534142
27 ตุลาคม 2548 19:40 น. - comment id 534143
27 ตุลาคม 2548 19:40 น. - comment id 534144
27 ตุลาคม 2548 19:40 น. - comment id 534145
27 ตุลาคม 2548 20:22 น. - comment id 534165
แวะมาสวัสดีพี่ดอกแก้วค่ะ อ่านแล้วพลันนึกสะเทือนใจจริงๆนะคะ เมื่อนึกถึงเรื่องการพลัดพราก ของคนที่เรารัก เมื่อก่อนตอนเด็กๆ เคยคิดไว้ว่า หากไม่มีพ่อและแม่ และน้องชายแล้ว เราจะอยู่ได้อย่างไร คิดแล้วก็นั่งร้องไห้ เศร้าอะไรก็ไม่รู้ การใช้ทุกวันผ่านไปอย่างคุ้มค่า กับการได้เอาใจใส่ดูแลคนที่เรารัก เป็นความสุขแท้จริงค่ะ แล้วเราจะได้ ไม่ต้องมาเสียใจว่าเราไม่ได้ทำอะไร เพื่อคนที่เรารักบ้าง เมื่อเค้าจากเรา ไปแล้ว..
27 ตุลาคม 2548 20:26 น. - comment id 534167
...ชลกานต์... เพิ่งแวะไปเยี่ยมสายน้ำแห่งความรักมา.. ดีใจที่ได้พบกับน้องที่น่ารักที่นี่... และดีใจยิ่งกว่าที่ได้ทราบว่า ..ชลกานต์ใช้เวลาอย่างคุ้มค่า.. ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ
27 ตุลาคม 2548 20:45 น. - comment id 534177
มะระณะ..ธัมโมมหิ...เรามีความตายเป็นธรรมดา มะระณังอะนะตีโต...ล่วงความตายไปไม่ได้ อภิณหปัจจเวกขิบตัปปัง..พระพุทธเจ้าตรัสถามอานนท์ว่าคิดถึงความตายวันละกี่ครั้ง อานนท์ว่า 3 ครั้ง พระองค์ตรัสกลับว่า..ไม่พอ ต้องคิดทุกลมหายใจ.. จำมาเลาๆ ครับ สวัสดีนะครับ มาเยี่ยมครับ..
27 ตุลาคม 2548 21:25 น. - comment id 534198
มีสติ รู้ผิดชอบตนต่อครอบครัวและสิ่งแวดล้อมโดยรอบ กอปรปัญญา มั่นศีลจริยวัตร แจ่มชัดในโลกย์และชีวิต ไม่ปิดกั้นตนจากสังคม กับ....ตนเอง คิดว่าพอแล้ว อะไร ๆก็ไม่น่ากลัวหรือคิดหวาดกลัว ยิ่งความตาย ได้ผ่านมาหลายหนแล้ว เพราะเกิดมาแล้ว ดำรงในสิ่งที่ว่าได้ คิดชอบ ปฏิบัติชอบ.....มีอะไรให้ไข่คว้าอีก สุขเกินพอ........ ไม่ต้องการอะไรแล้วครับ
27 ตุลาคม 2548 23:08 น. - comment id 534237
27 ตุลาคม 2548 23:21 น. - comment id 534239
เราเหลือเวลาอีกแค่สองวันจริงๆด้วย ขอบคุณบทกลอนที่แฝงด้วยแง่คิดค่ะ
28 ตุลาคม 2548 13:08 น. - comment id 535568
++ + วันเกิดน่ะรู้.. แต่วันตายไม่รู้.. จะตายที่ไหน ..ยังไง..เมื่อไหร่..ไม่มีใครรู้ได้.. ช่วงเวลาแห่งการตายน่ะสั้นนัก.. หลายคนบอกว่าจะอยู่อีกเท่านั้นปี..เท่านี้ปี.. แต่จริงๆ แล้ว..มันกำหนดไม่ได้.. เพราะเราเหลือเวลาอยู่นิดเดียว.. หายใจเข้า..ไม่หายใจออกเราก็ตาย.. หายใจออก..แล้วไม่หายใจเข้าเราก็ตาย.. ไง..ถึงกล้ากำหนดว่า..ตัวเองจะอายุยาวได้เน้อ.. ..สัจจธรรมของชีวิต.. ++ ++ + แวะมาเยี่ยมจ้า..พูดเยอะไปหรือเปล่าก้อม่ะรู้..
28 ตุลาคม 2548 13:19 น. - comment id 535571
๐ วันนี้แลพรุ่งนี้ ............. หากตาย โลกดั่งพังทลาย .............. แหลกเชื้อ หลายกิจที่พึงหมาย ........ มิเสร็จ หนอนชีพเป็นผีเสื้อ ....... ไฝ่ได้กรายถึง ฯ สวัสดีครับพี่ดอกแก้ว
28 ตุลาคม 2548 14:12 น. - comment id 535587
28 ตุลาคม 2548 14:21 น. - comment id 535590
28 ตุลาคม 2548 21:35 น. - comment id 536002
วันนี้มีลมอยู่ ได้รับรู้เรื่องหลากหลาย เตรียตนก่อนตัวตาย เดี๋ยวสายไปไม่ทันกาล
27 ตุลาคม 2548 08:01 น. - comment id 536856
ใกล้เหลือเกิน .. อัลมิตราเคยเฉียดฉิว ชนิดที่เรียกว่า แค่ปลายจมูก เหมือนแค่พลิกฝ่ามือ ... อัลมิตราพิจารณาเห็นเป็นเช่นนั้น เวลาที่ผ่านไปแต่ละวินาที .. เหมือนดึงเวลาของมรณะกาลเข้ามาใกล้ตัวทุกทีไปเช่นกัน อรุณสวัสดิ์กับความรักและความปรารถนาดีสำหรับทุก ๆ คนค่ะ :)
27 ตุลาคม 2548 08:11 น. - comment id 536858
หน้าส่วนตัว
.-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-.
.-:*``*:-. ลงจาก.....ยอดดอย .-:*``*:-.
.-:*``*:-. .-:*``*:-. .-:*``*:-.
มาเยี่ยมชมผลงาน -:- พี่ดอกแก้ว -:-
คนเรามีวันนี้กับวันพรุ่งนี้ ... สุดท้าย ท้ายสุดของชีวิต คือ .. วันตาย .. หดหู่ แต่มันคือความจริงที่ไม่อาจหลีกพ้นได้ .. ต้องทำทุกนาทีให้ดีที่สุด มีค่ามากที่สุด .... เพราะวันนั้น...สำหรับเราไม่รู้จะมาถึงเมื่อไหร่ ไม่สามารถคาดเดาได้
ขอบคุณพี่ดอกแก้วที่เขียนบทกลอนดี ๆ มาสอนน้อง ๆ รักษาสุขภาพนะค่ะ
..... ปกากะญอ......
27 ตุลาคม 2548 08:41 น. - comment id 536861
สุดท้ายก็ไม่อาจหลุดพ้นจากสิ่งนี้ไป...ทำวันนี้ให้ดีที่สุด..หากว่าพรุ่งนี้ต้องเผชิญกับมัน...ความตายหนักดุจขุนเขา...เบาดุจขนนก..(ออกแนวกำลังภายในอีกแระ).. ***แวะมาอ่านผ่านมาเยี่ยมครับพี่ดอกแก้ว..
27 ตุลาคม 2548 09:06 น. - comment id 536877
คนเราเกิดมาทำไม อะไรคือคำตอบหนอ แก่งแย่งไม่รู้จักพอ ทุกข์ก่อหล่อรวมรัดรุม เกิดมาหมองหม่นทนทุกข์ ความสุขเหมือนดั่งไฟสุม ความเหงาคอยเข้าเกาะกุม ความกลุ้มกัดกร่อนชอนไช ความสุขแค่เพียงฉาบทา ความล้ายังคงเคลื่อนไหว ความทุกข์รุกโรมโถมใจ ความตาย....เที่ยงแท้เท่าเทียม
27 ตุลาคม 2548 09:58 น. - comment id 536886
เราเกิดตายจนหน่ายกับการเกิด ขอน้อมเทิดคุณพระประทับหมาย สิ้นสุดเถิดทุกข์ชาตินี้ที่วางวาย ครั้งสุดท้ายชาติหน้าอย่าได้เวียน ปรารถนาอธิษฐานบารมี ตั้งสติทุกแห่งที่มิแปรเปลี่ยน น้อมถวายอริยพุทธวิสุทธิ์เทียน บำเพ็ญเพียรเพื่อเห็นอริยธรรม ดำริถึงการเวียนว่ายในกรรมก่อ จึงไม่ท้อปฏิบัติทุกเช้าค่ำ ต่อข้อวัตรจริยาสัจธรรม ขอน้อมนำรำลึกทุกเวลา : ) สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว ระลึกถึงชีวิตแล้วหน่ายเหลือเกินแล้ว เราวนเวียนวนว่าย วนเกิดวนตายนับครั้งไม่ถ้วน ปรารถนาสิ้นทุกข์ในชาตินี้ค่ะ พี่ดอกแก้ว .... โลกนี้มีแต่สมมติมายาที่ล่อหลอกลวงให้หลงไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นกามสุขใดๆ ก็ตาม เราหลงอยู่กับมันแล้วเวียนอยู่ในกองทุกข์อันไม่มีที่สิ้นสุด ห้วงทุกข์หอมหวานแต่ก็เจ็บปวดทรมาน .... แต่เราก็ยินดีในความเจ็บปวดแห่งความมืดบอดหลงตรงนั้นเสียจนไม่แสวงหาฝั่งขึ้นไปสู่ความสว่างไสว ทักทายพี่ดอกแก้วด้วยความรู้สึกหน่ายต่ออำนาจอวิชชาที่เรายังไม่อาจจะหลุดขึ้นมาพบแสงสว่างได้เลยค่ะ นอกจากการดำเนินรอยตามองค์พระศาสนดาเพื่อให้รู้เห็นอริยสัจสักที อนุโมทนาบุญค่ะ พี่ดอกแก้ว : )
27 ตุลาคม 2548 10:24 น. - comment id 536895
สาธุ..
27 ตุลาคม 2548 10:54 น. - comment id 536906
สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว ขอบคุณพี่ดอกแก้ว
27 ตุลาคม 2548 11:05 น. - comment id 536918
เรนคิดถึง..พี่ดอกแก้วนะคะ ..
27 ตุลาคม 2548 11:07 น. - comment id 536921
มีชีวิต อยู่เพียง แค่สองวัน คือวันนี้ พรุ่งนี้นั้น จำมั่นไว้ สิ่งได้สุข ควรทำ เป็นกำไร มีทุกข์ใด เคยเก็บไว้ ให้ปล่อยวาง ความดีงาม สิ่งหนึ่ง พึ่งสร้างก่อ ทดแทนคุณ แม่พ่อ ขอจงสร้าง สิ่งสำคัญ อันแรก อย่าปล่อยวาง ทางสว่าง วันตาย จะไปดี
27 ตุลาคม 2548 11:24 น. - comment id 536929
สองวันแค่นั้นจริงๆ ท่านพี่ สองวันที่มิเคยมีใครล่วงพ้น ขอบคุณความหมายของชีวิต ขอบคุณพี่ดอกแก้ว
27 ตุลาคม 2548 11:48 น. - comment id 536944
วันไหนจะเป็นวันสุดท้ายของเรา ถ้าถึงวันนั้น ผมจะขอยิ้มและกล่าวลา ลาไปไม่หวนคืน แม้เสียงเรียกร้องกู่ก็ไม่กลับ จะหลับไหลไปชั่วกาล จะยาวนานไม่หวนคืน ...พบ พลาก...
27 ตุลาคม 2548 12:14 น. - comment id 536956
อันความตายหนีอย่างใดคงไม่พ้น ในทุกทั่วตัวตนแม้คนไหน แต่ความดีไม่หนีจากหากเป็นไร ยังติดตัวชื่อเอาไว้แม้นตายแล้ว
27 ตุลาคม 2548 12:20 น. - comment id 536959
มีใครบางคนบอกเอมว่า ... ชีวิตนี้แค่ทางผ่าน ... และทิ้งปริศนาให้เอมคิด ... ซึ่งสุดท้ายก็คิดไม่ออกเลยโทรคุยกัน ... เค้าบอกว่าหรือไม่จริง ชีวิตนี้เกิดมาเผื่อผ่านทุกข์ ผ่านสุข ผ่านเศร้า .... ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป วันนี้ทำใจให้มีความสุขก็พอ .... แต่เอมไม่เคยสนใจสักเท่าไหร่ ... จนวินาทีที่เอมสูญเสียยาย ... นั้นแหล่ะค่ะ .... เอมถึงพยายามมอบความรู้สึกดี ๆ ให้คนที่เอมเสมอแม้ไม่ตลอดเวลาก็ตาม เพราะอย่างกลอนพี่ดอกแก้วเขียนไว้ พระท่านกล่าวสั้นสั้นถึงวันตาย มีสองวันสุดท้ายแห่งอาสัญ คือวันนี้กับพรุ่งนี้เพียงสองวัน เป็นวันตายของเธอฉันเท่านั้นเอง เอมเห็นด้วยค่ะ ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ ที่เป็นวันตายของทุกคน ...
27 ตุลาคม 2548 12:26 น. - comment id 536962
มีชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท..เป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับทุกชีวิต ขอบคุณค่ะ..พี่ดอกแก้ว..
27 ตุลาคม 2548 12:44 น. - comment id 536969
แวะมาทักทายยามบ่ายค่ะ วันตายของสิ่งมีชีวิตอยู่ในทุกขณะจิตของลมหายใจ เกิด-ดับตลอดเป็นเงือนไขที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เนาะ
27 ตุลาคม 2548 12:56 น. - comment id 536974
วันตายผมไม่รู้หรอกครับรู้แต่ว่าตอนที่ผมยังอยู่ผมจะทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับโลกใบนี้....yadty@hotmail.com
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
