http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3363.html ลมเหนือ.. กระท่อมไพรมีเสียงธรรมทุกค่ำเช้า มีดอกไม้ร่ายมนตราแสนหวานฉ่ำ มีเสียงนกร้องพร้อมผีเสื้อเริงระบำ มีน้ำอมฤตธรรมร่ำรินต่อ*สายบุญ..* เสียงมงคลดั่งธารใจใสชื่นฉ่ำ หยาดพรมพรำเนื้อนวลใจให้หอมกรุ่น ดอกไม้ใดไหนเล่าจักหอมเท่าดอกไม้บุญ ดั่งธรรมทุนหนุนน้อมใจใสทุกวัน วางมาลัยเคียงหมอนอธิษฐานจิต ดอกไม้ทิพย์กราบถวายพระพุทธาแห่งสวรรค์ กราบครูบาแม่พ่อน้อมชีวัน จิตตั้งมั่นภาวนานิทรารมย์.. ยิ้มรับสายแสงแสนหวานเช้าวันใหม่ เปิดดวงใจรับหยาดน้ำค้างพร่างหอมห่ม มองดอกไม้ฝากสัจจธรรมไร้ระทม รู้ทันเท่าลมหายใจปัจจุบันเท่านั้นพอ.. ทำหน้าที่ทางโลกย์หยุดโศกทุกข์ ไม่ว่าสุขว่าเศร้ามิเฝ้าขอ ทำหน้าที่ทุกนาทีให้ดีพอ ก็เกิดก่อ*สายบุญ*แล้วนะแก้วใจ..แก้วกลางใจ..! .................... เช้าวันใหม่.. หอมอวลดวงดอกไม้รายรอบวิมานดินราวอยู่ในไพรพฤกษ์ ฝนหลงฤดู... ฝากผลึกหยาดน้ำค้างพร่างใส.. ราวหยาดเพชรพรมกลมกลิ้งทิ้งไว้กลางนวลกลีบ..... ที่... กำลังค่อยๆสยายเกสรแสนหวาน รับนิรมิตตระการจากพรายแสงสีทอง.. ให้เปิดดวงใจภายในใสกระจ่าง.. พร่างสวยพอกันกับสายแสงแรกแห่งดวงตะวัน รับเสียงธรรม มาระร่ำริน.. ดั่งธารธาราเกษมมิแล้งสิ้น ให้จิตเอมอิ่มเอิบงาม.. แล้ว.. กราบกราน ณ..เบื้องหน้าพระพักตร์พระพุทธในห้องพระ ก่อน.. ที่จักเดินทางไปทำหน้าที่ทางโลกย์ อย่างรู้ละวางสิ้น ทั้งโศกสุขทุกผัสสะที่จักมากระทบใจ ให้มี... เพียงความว่างใส รู้สงบรู้สยบกิเลสแห่งทุกข์ผู้คน ที่.. เราจักต้องผจญในทุกชีวิตประจำวัน อันยากจะหนีพ้น คนที่ยังมีความเป็นปุถุชน ยังหลงวกวนว่ายอยู่ในวิบากกรรม แห่งกลกามกินเกียรติกิเลส อันแสนน่าเวทนาในสังสารวัฏฏ .. หาก.. เรารู้ทันเท่าแล้ว จักพาตัวให้พ้นน้ำดั่งบัวบูชา แล้ว.. มองแลลงมาอย่างมีเมตตาอย่างแสนรักกรุณา ดั่ง.. ทุกชีวีชีวาคือเพื่อนผู้ร่วมเกิด แก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น จง.. ผินหน้ามาปราณี ฝากเพียงความดี คิดดีพูดดีทำดีพลีแด่กันและกัน ดั่งกัลยาณมิตรธรรม เพื่อ.. ประคองกันไปให้ถึงฝั่งแห่งความว่าง พบความกระจ่างแจ้งถึงความสุขนิรันดร์... .................... ค่ำ... อย่าลืมพวงมาลัย หรือดวงดอกไม้ไพรพะยอมหอมๆ มาน้อมนำพลี ประณมกร สิบนิ้วบูชา อีกคราครั้ง แล้ว... ตั้งจิตอธิษฐานภาวนา แสดงกตเวทิตารำลึกรู้ ในพระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ บุญการุณย์คุณแห่งผืนดิน พระมหากษัตริย์ ปวงบรรพชน ในร่มรัตน์ฉัตรทองคำ รวมทั้ง... ครูบาที่ได้พร่ำประสิทธิประสาทวิชา รวมทั้งแผ่เมตตา ให้ทุกสรรพสิ่ง ทั่วสิ้นทั้งแดนดินอินทร์ พรหม ถึงยมโลก ให้.. สิ้นโศกพบเพียงสุขอันผ่องแผ้ว ดั่งมีดวงแก้วอัญมณีใสผ่องประภัสสร์งามเจิดจรัส พร่างพราว ณ..กลางใจ นะทุกดวงใจคนดี และ.. อย่าลืม..นั่งสมาธิภาวนา ก่อนจะนิทราไปด้วยความสงบว่างแสนกระจ่างใจ เพื่อ.. ตื่นมาพบวันใหม่... ตราบเท่าที่ลมหายใจน้อยนิดเรายังมี...นะทุกที่รัก..ที่รัก...! ...................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3363.html ลมเหนือ ..จรัล มโนเพ็ชร หม่นมัวดวงดาว ลับลา แผ่วลมเหนือ มา ไกล ไกล ยังพรม แต่ความหนาว ถึงใน ดวงใจ ที่อ่อนล้า ทุกครั้ง ที่ความมืด คลาย หมายถึงวัน ที่ ดี กว่า คือโอกาส ชี-วิต ให้เรา ฟันฝ่า ขอบ ฟ้า มี ตะวัน แต่ยัง คง คิด ถึง ใคร ที่เคย ซึ้ง ใจ และผูกพันธ์ เวลาแห่งความรัก แสนสั้น คืนวัน ที่อ่อนไหว คิดเสียว่ามันจบ แล้ว ค้นหาในแนวทาง ใหม่ จะเป็นอยู่อย่างนี้ ทั้งปี หรือไร สิ่งไหน คือสิ่งหวัง คิดเสียว่ามันจบ แล้ว ค้นหาในแนวทาง ใหม่ จะเป็นอยู่อย่างนี้ ทั้งปี หรือไร สิ่งไหน คือสิ่งหวัง หมู่ดาวแพรวพราว พริ้งพราย แผ่วลมเหนือกราย มาอีก ครั้ง ดวงใจเปี่ยมด้วยแรง พลัง จะยังยืนหยัด ท้า ทุกครั้ง ที่ความมืด คลาย หมายถึงวัน ที่ ดี กว่า คือโอกาส ชี-วิต ให้เรา ฟันฝ่า ขอบ ฟ้า คือ ตะวัน...
พุด 28 เม.ย. 2549 12:22 น. - ID 88768 
3201
6
0
29 เมษายน 2549 23:33 น. - comment id 573778
สวัสดีครับ พี่พุด.... ผมเข้ามาอ่านกลอนเพราะๆของพี่พูดนะครับ ชอบมากเลยคับ ขอให้พี่แต่งกลอนดีๆอย่างนี้มาให้พวกเราอ่านกันเยอะๆนะครับ จาก แดนไกล ไลบีเรีย (น้องนายกวีปกรณ์ครับผม)
29 เมษายน 2549 10:38 น. - comment id 573780
พี่พุดขออนุญาติ นำมาวางไว้ณ..ที่นี่ ด้วยรักล้นใจในบทนี้ค่ะคนดี จินตภาพรำพึง ..รักษ์รัก
เนื้อเอยแม่สาวเนื้อทอง แหงนมองจ้องจันทร์จ้ากระจ่าง เมลืองโลมโฉมฉายในนภางค์ ฉวีพรรณสรรพางค์กระจ่างตา แสงตะเกียงเรียงเรือนเรืองรอง น้ำปริ่มริมคลองเข้าท้องป่า อึ่งอ่างครางครืนชื่นชีวา ฟังสิโสภาเวลาเพ็ญ เมื่อเช้าเพรางายกระไรเอ๋ย ข้าวหมิ้นกลิ่นระเหยเชยเล่น นวดเนื้อแน่งน้องแม่ยองเย็น แลเห็นเป็นทองผ่องประไพ พาดแถบทาบชมมาห่มเนื้อ เรืองเรื่อเยื่อย้อมยังหอมไหม แขขุนขนุนหน่อยบนรอยใย นวลไขแนบข้างน้องนางนวล ฟักทองรองน้ำพริกเพียงโถ เคียงโสนนุ่มอุ่นพอกรุ่นหวน แกงเลียงร่ายข้าวโพดรสรัญจวน ขนมกวนเปียกฟ่างสู่ทางวัด ย่างเท้าเบาหน่อยค่อยค่อยหนา เรืองศาลาคร่ำคร่าตามฟ้าพลัด ลมล้อช่อคูนหมุนพัด เงียบสงัดสงบไหมในอาราม เทียนทองส่ององค์พระปฏิมา จุดธูปบูชาปิฎกทั้งสาม วันทาอภิวาทหัตถ์ประณาม สมงามธรรมสารประทานพร ทั้งมวลล้วนเหลืองเรืองหยด รูปรสกลิ่นเสียงพี่เรียงสอน บรรยายสีต่างนัยน์ตาอร แสงสะท้อนถึงไหมในเงาตา
29 เมษายน 2549 11:09 น. - comment id 573783
.
28 เมษายน 2549 13:27 น. - comment id 573892
บัวมากราบรับแสงธรรมจากพี่พุดค่ะ บัวขอกราบให้พี่พุดมีความสุข ทุกโมงยามค่ะ
28 เมษายน 2549 14:44 น. - comment id 573903
30 เมษายน 2549 13:02 น. - comment id 573987
พี่พุด ... สวัสดีครับ สบายดีไหมครับ ..สุขภาพเป็นไงบ้าง แวะมากทักทายครับ ห่างหายไปเกือบปีแล้ว ยังระลึกและคิดถึงทุกคน ..ทุกความรู้สึกที่นี่เสมอ แม้เวลาจะมีไม่มาก แต่จะพยายามแวะมาให้บ่อยที่สุดนะครับ คิดถึงครับ
28 เมษายน 2549 19:32 น. - comment id 574249
สายบุญอุนรายเป็นสายทอง ผุดผ่องผุดผาดหยาดใส พราวเพชรเก็จแก้วแววไว สิ้นไร้มลทินทาบทา สายบุญหนุนใจให้สูง จรรโลงเปี่ยมจูงคุณค่า กราบแทบแนบนอบบุญญา อาศัยธรรมาประดับใจ
28 เมษายน 2549 20:40 น. - comment id 574274
ทำหน้าที่ทางโลกหยุดโศกเศร้า แม้นว่าเหงาอย่างไรให้ตระหนัก นึกถึงธรรมนำทางสร้างที่พัก ให้หยุดรักพักใจในทางธรรมวางใจในทางธรรมด้วยคนนะค่ะ แบบว่าลงสายบุญไม่ได้นะค่ะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
