http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3349.html (เสน่หา..เต็มใจให้) ใกล้สว่างแล้ว.. ฝนพร่างสายลงมาราวฟ้ารั่ว อวลดอกแก้ว ลั่นทม ริมรั้ว ต่าง.. พากัน...ชันชูช่อ รอรับหยาดสายพระพิรุณเมตตา ใน.. ค่ำคืนแห่ง*ปาฏิหารย์รักมหัศจรรย์รอ* อย่างมิพ้อ..ท้อแท้มานานหลายปี และ.. จักเป็นเช่นนี้ตราบนานเนา..นิจนิรันดร์... เสียงไก่ขัน.. มาจากกระท่อมทับชาวสวนหลังวิมานดิน ใน.. ท่ามเสียงสายฝนหยดเผาะๆกระทบหลังคาเรือนจำปี ที่กำลังพลีดอกหอมกระจายพรายพราวทั่วทุกราวกิ่ง เธอคนดี.. เปิดบทเพลงไพเราะอิงคลอใจรับอุษาสาง และ.. รอรับพร่างแสงนวลจากดวงตะวัน ที่กำลังจะสาดสายสีทองอันแสนอ่อนอุ่นอ่อนหวาน ส่องผ่านลงมาโอบอุ่น...เอื้อใจ..ในแสงอรุณรำไรรำไร.. ที่.. กำลังค่อยๆเรื่อรางๆ ให้ความกระจ่างสว่างสงบ พบกับฝันดีไปอีกวันและอีกวัน.. ตราบจนกว่า.. ชีพชนม์ที่สั้นแสนสั้น จะถึงวันลมหายใจจะสิ้น...ไปกับสายแสงสุริยา ที่.. รอเวลาอำลาโลกโศกสุขไปอย่างไม่หวนคืน....ย้อนคืน... .................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song11.html เสน่หา ความ รัก เอย เจ้า ลอยลมมาหรือ ไร มาดลจิต มาดลใจ เสน่-หา รัก นี้จริงจากใจหรือเปล่า หรือ เย้า เราให้เฝ้าร่ำหา หรือแกล้งเพียง แต่แลตา ยั่วอุรา ให้หลง ลำพอง หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หื่อ ฮือ ฮือ ฮื้อหื่อ ฮือ ฮือ ฮือ หื่อ ฮือ หือ ฮือ ฮือ ฮื้อ สง สาร ใจ ฉันบ้าง วาน อย่าสร้าง รอยช้ำซ้ำเป็นรอยสอง รักแรกช้ำ น้ำตานอง ถ้าเป็นสอง ฉันคงต้องขาดใจตาย ................. และ.. กับในค่ำคืนนี้.. ที่มาตรแม้นราตรีไร้สิ้นแสงดาว มีเพียงหนาวลมอวลไอฝน... หาก...ไยเล่า... ในดวงกมล.. ราวกับมี..ดารารายพรายพราวนับหมื่นพัน ฉายโชนโชติช่วง ดั่งรวงเพชรพลอยในสร้อยสายใจ.. ไสวสว่าง...กระจ่างแจ่ม..จรัสชัชวาลย์ และ.. ดั่งดวงดอกไม้ในดวงใจ ก็กำลัง.. แย้มคลี่..ผลิช่อบาน..สะพรั่งพรึบ จากกอรักหวาน... บานเบ่งตระการพอกัน เป็นดั่ง..นิรันดร์รัก..นิรันดร์ภักดิ์... ดวงดอกพุดซ้อน.. ดอกไม้ไทยอรชรเรียบง่ายหอมเย็นๆ เริ่ม...เผยกลิ่นละออ ช่อมาลีมากมาย.. รายรอบวิมานดินร่ายมนต์หวามไหว คลี่กลีบบริสุทธิ์ใสบานรับ.. สลับสีสลับวัน...มิมีวันราโรยแรมร้าง ให้...ดวงใจโหยหา..อ้างว้าง อาวรณ์.. เสมอเสมือน.. ดอกรักร้อยสร้อยเสน่หา ที่จักผลิในดวงวิญญาญ์..ไปตราบชั่วกาลกัปป์กัลป์ หากเพียง.. เราสองนั้นศรัทธาเชื่อมั่นในคำว่า*รักแท้.. .................... ดึกดื่นคืนนี้ดอกไม้หวานบานรับฝน ท่ามลมบนพัดหวนทวนรอยหวาน ดอกรักร้อยสร้อยเสน่หาผลิกลีบบาน ผ่านกัปป์กาลเวลามาเนานัก.. *จำปี*ปิติพลีกระซิบกับ*ดอกโมก* เจ้าของสวนโศกแย้มยิ้มมาทายทัก นานเท่าไร*ผกาแก้ว*พ้อ*กอดอกรัก* *กุหลาบ*ภักดิ์จึงผลิบานตระการใจ... *มหาหงส์*คงศักดิ์ยิ่งชีวิต ไม่อยากชิดดั่งดอกไม้ริมทางแม้นหวามไหว กลัว*สายหยุด* มิหยุดหอมเสน่หากลางดวงใจ ให้หวั่นไหวไม่สราญดั่ง*บานบุรี..* *กล้วยไม้ไพร*ไหวพรายร่ายมนต์รับ ใช่..ติดกับพันธนารู้หลีกลี้ ใช่ไหมแม่*ดอกพะยอม*หอมทั้งปี รักศักดิ์ศรีดั่ง*พุทธรักษา*วอนฟ้ารู้ หาก*ดอกวาสนา*เกิดมาใช่คู่ทาษ พิสวาทไม่ร้างราชาติหน้าคู่ ถึงพระพรหมกั้นสวรรค์เมินมิเอ็นดู ยอมระทมอยู่คู่*ลั่นทม*ตรมเพียงใด.. แล้ว.. เหตุใดไยคืนนี้คนดีจึงยิ้มหวาน ยอมรับรานได้แล้วฤาไฉน ดวงดอกไม้รายรอบวิมานไพรไม่เข้าใจ ด้วยเหตุใดจึงเลิกเศร้าหนาวกมล ราวรับรู้เสียงกระซิบห่วงปวงดอกไม้ เธอยิ้มพรายท่ามละอองดวงดอกฝน ดอกไม้ใดไหนเล่าจักหวานเท่าดอกกมล รู้อดทนรู้ภักดิ์รู้รักแท้....! .................. นาที... ที่รจนาบทนี้ .. สายฝนกำลังพร่างลงมาค่ะ เป็นละอองพรายพราว ราว.. กระแสกระสานซ่านเซ็นมาจากน้ำตกเล็กๆ ที่ซ่อนซุกในราวป่าราวไพรที่ไหนสักแห่งในหล้าโลก ที่.. ไกลห่างเมืองโศก..โลกมายาแห่งความวายวุ่น วุ่นวายอันเรืองรุ่ง.. หาก.. คงมิใช่..*รุ้งเรือง*ในหอมห้วงแห่งดวงใจ ที่ให้ความเยือกเย็นฉ่ำใส ได้เสียยิ่งกว่า.. พุดไพร..จึ่ง แหงนเงยมองฟ้า ที่กำลังฉ่ำฝน. ด้วยหยาดน้ำนัยน์ตาซึมซึ้งจากบึ้งทรวง ที่.. ห่วงหา โหยหา รอท่าคืนหลังกลับ ไป..รับหวานหอมแห่งดวงดอกพะยอมไพร ในท่ามกระท่อมปลายนา ไป...นอนเหว่ว้า ดูม่านฝนหม่นมัวสลัวรางเลือน ราวม่านหมอกหยอกนาทิพย์สุกสีทอง ที่.. กำลังครองเมล็ดหนักพร้อยคล้อยลงทายทักระเรี่ยดิน ในรอยถวิล.. ได้ยินเสียงสายฝนหล่นลาลงบนหลังคาจาก ท่าม..ควันไฟ ในเตา ที่สาวนา..คนยาก..กำลังสาละวน..คนข้าวใหม่หอมๆ และ.. กับนวลแก้มสาวไพร ที่ดูสุกปลั่งดั่งลูกตำลึงริมรั้ว...รับอรุณ นี่คือ.. กรุ่นกลิ่นในจินตนาอันแสนหอมหวานแห่งธรรมชาติ ที่.. จักพิลาสพิไล ในเนื้อนวลใจดวงนี้ และ.. ให้รู้รักรจนาปันพลี..แด่ทุกดวงใจ..เพื่อนใจ ในร่มรักเรือนไทยเรือนทองแห่งผองเรา.. แม้นจักพลีย้ำวน... เพียง เพื่อ..ทนรอวัน...ฝันเป็นจริง.. สิ่งสุดท้าย.. ก่อนหมายลาไกลไปตราบชั่วนิจนิรันดรค่ะ...! .................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3349.html ฉัน รู้ ควร รัก เธออย่าง ไร เพราะ รู้ ความ จริง เป็น เช่น ไร ฉัน รัก รัก เธอ เพราะ ใจ อยาก ให้ ใช่ รัก เพียง เพื่อ ครอบ ครอง ไม่ เคย ร้อง ขอ รัก ตอบ ไม่ เคย เรียก ร้อง สิ่งใด เพียง เธอ รับ รู้ มี ฉัน คอย ห่วงใย สิ่ง นั้น มัน มาก มาย เกินพอ ขอ เพียง ได้ คิด ถึง แค่ นี้ ก็ สุข ใจ แม้ เธอ อยู่ ไกล แสน ไกล แม้ ใคร อยู่ ข้าง เธอ ฉัน รู้ ควร รัก เธอ อย่างไร จึง ยอม เข้า ใจ ทุก อย่าง ไม่ ช้ำ ไม่ เสีย ใจ ไม่ เคย บาด หมาง ทุก อย่าง เต็ม ใจ ให้ เธอ ขอ เพียง ได้ คิด ถึง แค่ นี้ ก็ สุข ใจ แม้ เธอ อยู่ ไกล แสน ไกล แม้ ใคร อยู่ ข้าง เธอ ฉัน รู้ ควร รัก เธอ อย่าง ไร จึง ยอม เข้า ใจ ทุก อย่าง ไม่ ช้ำ ไม่ เสีย ใจ ไม่ เคย บาด หมาง ทุก อย่าง เต็ม ใจ ให้ เธอ ไม่ ช้ำ ไม่ เสีย ใจ ไม่ เคย บาด หมาง ทุก อย่าง เต็ม ใจ ให้ เธอ
พุด 5 พ.ค. 2549 14:39 น. - ID 88935 
1474
3
0
5 พฤษภาคม 2549 15:35 น. - comment id 575095
สวัสดีค่ะ พี่พุดบัวขอเก็บงานพี่พุด ชุดนี้ไว้นะค่ะ กับความรักแท้ที่มอบให้ เสียงกระซิปของดวงดอกไม้ ทำให้บัวต้องกลับไปมองกระท่อมกลางไพร ที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นทั้งอ่อนหวานกับธรรมชาติ ทำให้มีความรู้สึกอยากเข้าไปหาความอบอุ่นในกระท่อมไพรของพี่พุดค่ะ
5 พฤษภาคม 2549 16:29 น. - comment id 575101
หวานสำเนียงเพียงกระซิบจิบหยาดฝัน ปวงดอกไม้รับวันคลายหวั่นไหว โบกใบโยกยักย้ายทักลมไกว เบิกบานรับฟ้าใสในวันงาม หวานน้ำเสียงกระซิบจิบหยดรัก ที่ทายทักโลกใหม่ดอกไม้หวาม เหล่าผีเสื้อเรื่อประดับรับขวัญวาม สาวน้อยแห่งดอกไม้ถาม ... ความอุ่นใจ หวานน้ำผึ้งประหนึ่งเวที ที่รำร่าย กลีบกรุ่นกรายราวเริงร่าน่าสดใส โลมโลกชื่นรื่นสำราญบานเบ่งไล้ คือสัมผัสชีวิตใหม่ ... ธรรมชาติบรรเลง
5 พฤษภาคม 2549 19:21 น. - comment id 575113
เพราะมากครับบบ จะรอชมผลงานต่อไป นะครับบบบ ติดตามผลงานเสมอ ๆ ครับ
5 พฤษภาคม 2549 19:23 น. - comment id 575114
สวัสดีครับพี่พุด มาเยี่ยยมพี่พุดสุดรักคร้าบ
5 พฤษภาคม 2549 21:19 น. - comment id 575126
จ๊ะเอ๋ +_+ จุ๊บๆ Miss you คะ คุณพุด..ดวงดอกไม้แสนหวาน
5 พฤษภาคม 2549 23:17 น. - comment id 575136
เข้ามาบ้านนี้คราวใด คล้ายจะได้กลิ่นหอมของมวลมาลีอวลอยู่ไม่รู้หายอยากได้เห็นห้องที่มีหมอนสอาดวางมาลัยดอกไม้สดดังที่พุดพัดชารจนาไว้บ่อย ๆ จังเลย อาจจะหลับคาห้องไปเลยก็ได้ อิอิ
6 พฤษภาคม 2549 08:41 น. - comment id 575169
..หอมดอกโมกลอยมาแต่ไกลเลยนะคะ น้องกานต์ชอบดอกโมกมากค่ะพี่พุด ชอบดอกโมกพอๆกับดอกบัว ดอกบัวแดง ดอกบัวสีม่วง รักจังค่ะ หวังนะคะพี่พุด หวังให้ใครคนหนึ่งยิ้มพรายเหมือนพี่พุดว่า เวลาได้กลิ่นโมก อิอิ ขอบคุณค่ะพี่พุด ผลงานชิ้นนี้ น้องกานต์เก็บนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
