ฉันเดินอยู่บนถนน
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันตกไปในหลุมนั้น
ฉันหลงทาง...ฉันสิ้นหวังหมดกำลังใจ
ไม่ใช่ความผิดของฉันสักหน่อย
กว่าจะปีนออกมาจากหลุมได้ ใช้เวลาทั้งชาติ
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันแกล้งทำไม่เห็นหลุม
ฉันตกหลุมอีกครั้ง
ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าตัวเองจะตกลงมาที่เดิม
แต่ไม่ใช่ความผิดของฉันสักนิด
กว่าฉันจะปีนออกมาได้ จึงใช้เวลานานมาก
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันมองเห็นหลุมอยู่ตรงนั้น
ฉันยังคงตกลงหลุม...เป็นนิสัยไปซะแล้ว
ฉันตาสว่าง
ฉันรู้ดีว่าฉันอยู่ตรงไหน
ฉันยอมรับว่าตัวเองผิดจริง
ฉันปีนออกจากหลุมในฉับพลัน
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นเดิม
บนทางเท้ามีหลุมลึก
ฉันเดินเลี่ยงหลุมไป
ฉันเดินอยู่บนถนนเส้นอื่นแล้ว
6 ธันวาคม 2549 22:11 น. - comment id 634094
ชอบมากเลยคะ เด๊ยวไปลองหาอ่านมั่งดีก่า

7 ธันวาคม 2549 04:52 น. - comment id 634109
เป็นหนังสือที่เขียนบทกวีที่ดีค่ะ..ชอบค่ะ..

7 ธันวาคม 2549 07:56 น. - comment id 634113
ให้ข้อคิดได้ดีมาก ๆ

7 ธันวาคม 2549 08:56 น. - comment id 634124
ดีจ้า ชอบเหมือนกัน อ่านแล้วให้อะไรกับตัวเองดีเหมือนกันน๊ะ แต่ไม่ค่อยมีเวลาได้อ่านอะไรเลย อ่านแต่หนังสือสอบก้อจะไม่ทันแล้ววววววววว แย่จริงๆๆๆๆ เหลวไหลจริงๆเลย
