27 พฤศจิกายน 2551 10:49 น.
กิตติเวทย์
มัน...ไม่ใช่นิยายในน้ำเน่า
จบ....แบบเก่าสมหวังดังใฝ่ฝัน
ลง.....ท้ายด้วยรอยยิ้มพริ้มผูกพัน
แล้ว..พบกันเรื่องใหม่คล้ายเรื่องเดิม
มัน...ไม่ใช่หนังอินเดียเสียอารมณ์
จบ....รื่นรมย์ชมชอบมอบเคลิบเคลิ้ม
ลง.....ลูกนั้นขึ้นลูกนี้เขาลูกเดิม
แล้ว..แต่เขาจะเพิ่มหรือเสริมมัน
มัน...ไม่มีอีกหนคนใจง่าย
จบ....นิยายฉันกับเธออย่าเพ้อฝัน
ลง.....ท้ายด้วยต่อไปอย่าพบกัน
แล้ว..อย่ามาหาฉันนั้นอีกเลย
มัน...จบลงจริงจริงสิ่งที่บอก
จบ....หลอนหลอกเสียทีที่วางเฉย
ลง.....วันลาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย
แล้ว..ทรามเชยจะไปไหนไม่ขอรู้
25 พฤศจิกายน 2551 21:26 น.
กิตติเวทย์
เห็นประกาศรับสมัครพนักงาน
ฉันจึงผ่านเข้าไปในห้องโถง
มีผู้ชายหลายคนเข้าแถวตรง
ฉันยืนงงเอาไงดีนี่หนอเรา
เห็นประกาศชัดชัวร์ตัวใหญ่ใหญ่
ว่าต้องการ "คนมีไฟ" ไม่เฉื่อยเฉา
ฉันมั่นใจคนมีไฟนั่นคือเรา
ฉันจึงเข้าไปนั่งอย่างมั่นใจ
ทั้งหญิงชายหลายคนหมุนวนผ่าน
บ้างหน้าบานหน้าบางบ้างหน้าใส
บ้างทำหน้าไม่รับแขกย้ายแยกไป
บ้างงงงันกันใหญ่บ้างโวยวาย
พอถึงคราวของฉันสัมภาษณ์บ้าง
ฉันเดินอย่างคงมั่นไม่หวั่นไหว
พอรู้งานสำหรับคนมีไฟ
ใจแทบวายเพราะมันจ้างไปวางเพลิงฯ
25 พฤศจิกายน 2551 14:19 น.
กิตติเวทย์
ในฐานะเพื่อร่วมงานประสานกิจ
ต้องใกล้ชิดติดต่อกันทุกวันวี่
เราคุยกันสนุกสนานดังเคยมี
เราคุยดีมีมุขขำชื่นฉ่ำใจ
ยามเธอมีปัญหาหน้าหม่นหมอง
ฉันใฝ่ปองปลอบขวัญอย่าหวั่นไหว
ฉันเป็นเพื่อนของเธอยามมีภัย
ยามเป็นไข้ก็ดูแลเทคแคร์เธอ
จริงจริงนั้นฉันก็เป็นอยู่เช่นนี้
เห็นใครมีความทุกข์รุกเสมอ
ไม่มีใครพิเศษแม้แต่เธอ
ฉันเสนอช่วยให้หายเศร้าใจ
แต่ฉันต้องหนักใจในวันนี้
เพราะคนดีที่ฉันช่วยหายป่วยไข้
คิดว่าฉันรักเธอจึงสานใย
เลยปักใจรักฉันแต่นั้นมา
เธอโทรมาหาฉันวันหลายครั้ง
ฉันก็ยังดีใจให้ปรึกษา
เธออยากคุยก็คุยไปเจรจา
จึงคิดว่าฉันมีใจใฝ่เคล้าคลอ
จะบอกว่าไม่ได้รักหนักไปไหม
จะบอกว่าไม่มีใจร้ายไหมหนอ
แต่หากบอกกลัวเธอน้ำตาคลอ
โอ้ทุกข์หนอทุกข์หนอทรมาร
เพื่อนแนะไว้ไม่ต้องรับโทรศัพท์
ยามเธอมาอย่าต้อนรับอย่าสงสาร
Messege มาอย่าได้ใฝ่เจือจาน
แม้พบกันก็อย่าทักรู้จักกัน
จะให้รักทำไม่ได้เพราะไม่รัก
จะให้ผลักทำไม่ได้ไม่ใช่ฉัน
แต่หากปล่อยต่อไปไม่ได้การ
ใครแนะฉันพบทางชอบจะขอบคุณ
24 พฤศจิกายน 2551 20:43 น.
กิตติเวทย์
เอ็ดดี้...เอยเคยสร้างเสียงหัวเราะ
ผี.........เสียงเพราะได้ยินจินต์ขำขัน
น่า.......เศร้าใจที่ต้องด่วนจากกัน
รัก.......เสียงสั่น "มันต้อแต้" เผยแพร่ชน
ขอ......วิญญาณผ่านพ้น โศกศัลย์
ให้..... พบหอวิมาน เทพไท้
สู่........ทิพยสถาน สุขเถิด
สุคติ...บุญอวยไซร้ หนุนให้ สงบเทอญ
24 พฤศจิกายน 2551 12:39 น.
กิตติเวทย์
โอ้อนาถยิ่งแท้ รัฐบาล
ไฉนจึงบริหาร เยี่ยงนี้
ปองหนุนแต่บริวาร กัดกร่อน ประเทศนา
เขากู่ประกาศยี้ ยิ่งด้าน ยอมทน
โอ้อนาถยิ่งแท้ คนไทย
ขมขื่นตรมตรอมใจ ยิ่งล้ำ
คนไทยฆ่าคนไทย ตายเกลื่อน
สองฝ่ายหมายปองห้ำ หั่นให้มรณา
โอ้อนาถยิ่งล้ำ ในกมล
มองเห็นผองมวลชน เคียดแค้น
ใครหนอช่างวางกล มุมมืด สั่งนา
สองฝ่ายหมายมาตรแม้น แต่ผู้บงการ
โอ้อนาถยิ่งไซร้ ใจคน
ใดกร่อนกินกมล ปิ่นเจ้า
โมหะโทสะปน มัวมืด
สองฝ่ายหมายคลุกเคล้า หั่นห้ำสะใจ
อารยขัดขืนแท้ แบบไหน
มันด่าเราตอบไป ทุกครั้ง
หากมันฆ่าเราหมาย ปองฆ่า มันนา
สองฝ่ายมิหมายยั้ง กู่ก้องฆ่ามัน
อหิงสานั่นนั้น แบบไหน
มึงด่ากูตอบไป ด่าโต้
หากมึงฆ่ากูหมาย ตอบฆ่า มึงนา
อหิงสากูแสนโก้ แอบอ้างคานธี
หน้าส่วนตัว
1307
