2 พฤศจิกายน 2551 19:52 น.
กิตติเวทย์
ทานมื้อเย็นกับสะเดาน้ำปลาหวาน
หมดสองจานข้าวสวยด้วยความขม
หวานน้ำปลาขมสะเดารสกล่อมกลม
อีกปลาดุกคลุกผสมอารมณ์จอย
ที่แย่คือทานคนเดียวแสนเปลี่ยวจิต
ขาดมิ่งมิตรร่วมวงคงเหงาหงอย
สะเดาขมน้ำปลาหวานควรเลิศลอย
แต่กลับด้อยรสชาติเหมือนคาดการณ์
คงวิเศษหากมีใครร่วมวงด้วย
ไม่ต้องสวยแค่ใจดีมีสมาน
น้ำปลาหวานคงหวานล้ำฉ่ำดวงมาน
สะเดาขมก็คงต้านหวานหนีไปฯ
1 พฤศจิกายน 2551 20:00 น.
กิตติเวทย์
คืนจันทร์แจ่มแซมดาวสกาวฟ้า
มีแจ่มจันทร์เคียงข้าฟ้าสวยใส
ยิ่งจันทร์แจ่มแจ่มจันทร์ยิ่งอำไพ
โอ้..สุขใจยิ่งล้ำฉ่ำดวงจินต์
1 พฤศจิกายน 2551 07:57 น.
กิตติเวทย์
พระราชาผู้ยิ่งใหญ่พระองค์หนึ่ง
ไม่รู้ซึ้งว่าความสุขเป็นแบบไหน
ท่านเสนาผู้ใกล้ชิดสะกิดใจ
ว่าต้องให้หาคนมีสุขมา
เมื่อได้แล้วให้ถอดเสื้อของเขาออก
แล้วยักยอกเอาเสื้อนั้นมาใส่หนา
เท่านี้แหละพระองค์จะสุขอุรา
พระราชาจึงรับสั่งให้หาพลัน
หมู่ทหารหาได้มาหนึ่งคน
แจ้งเบื้องบนว่าคนนี้มีสุขสันต์
พระราชาสั่งเขาถอดเสื้อพลัน
ปรากฏว่านายคนนั้นเสื้อไม่มี
จึงสอบถามไฉนเจ้าจึงมีสุข
มันนั่งคุกเข่าเล่าความสุขี
ว่าตัวข้าฯขอทานมานานปี
ชีพวิถีโดดเดี่ยวเที่ยวเรื่อยมา
เช้าวันนี้ข้าฯคุ้ยค้นถังขยะ
ได้พบปะขาไก่ใหญ่หนึ่งขา
จึงตะโกน สุขจริงโว้ย ด้วยโอชา
เหตุตัวข้าฯ อดอาหารแต่วานซืน
แล้วจู่จู่หมู่ทหารก็มาจับ
อีกกำชับให้มาข้าฯสุดฝืน
จึงทิ้งไก่เดินตามสุดกล้ำกลืน
ไม่อาจขืนนี่ความจริงสิ่งข้าฯทูลฯ
สรุปความจากนิทานจีน (พระราชาอยากมีความสุข)
ในหนังสือเรื่อง Human Life and Problems ของ K.Sri Dhammananda
30 ตุลาคม 2551 21:43 น.
กิตติเวทย์
หลายวันผ่านเห็นเธอนั่งเหม่อเหงา
ดวงตาเศร้าหมองหม่นจนมองเห็น
ตั้งแต่เช้าผ่านบ่ายจนกลายเย็น
ก็ยังเห็นเธอเหม่อเพ้อเดียวดาย
อยากจะไปปลอบใจให้คลายเศร้า
ข่มความเหงาที่มีให้หนีหาย
จะไม่ถามถึงความช้ำระกำใจ
เพียงแค่ใฝ่คลายหม่นหมองคลองอุรา
หากพี่นี้เข้าไปหาจะว่าไหม
มาทำไมไม่ได้ปองร้องเรียกหา
อยากจะอยู่คนเดียวดังผ่านมา
โอ้น้องยาสงสารเจ้าที่เหงาใจ
30 ตุลาคม 2551 10:49 น.
กิตติเวทย์
ครู คือผู้สอนศิษย์บอกทิศให้
กระ เกรียมไว้เป็นทุนหนุนสดใส
ดาษ ดื่นดกครูดีมีทั่วไทย
ทราย หลากหลายสีสรรค์คือปัญญา
ครู ผู้ให้ความรู้คู่ลูกศิษย์
กระ ตุ้นจิตคิดดีมีศึกษา
ดาษ ดาพาทำนำวิญญาณ์
ทราย นั้นหนาคือความรู้คู่ชีวัน
หน้าส่วนตัว
6057
